Ο Φαίδων Γιαγκιόζης είναι ένας αναγνωρισμένος δημοσιογράφος και συγγραφέας πολλών βιβλίων γύρω από τα βαλκανικά θέματα, το μακεδονικό, το Άγιο Όρος και φυσικά, για την γενέτειρα του, την Έδεσσα, την οποία την υπεραγαπά και το αποδεικνύει κάθε ώρα και στιγμή. Γι αυτό είχε επιλέξει την Έδεσσα για την πρώτη παρουσίαση τριών βιβλίων του. Έτσι, για την πρώτη πανελλήνια παρουσίαση του ενός από αυτά, με τίτλο ” η Αγία Ρωσία στον Άθω”, ένα τίτλο συμβολικό και εμβληματικό, επέλεξε την Έδεσσα και το Πνευματικό κέντρο του Δήμου Έδεσσας, στην περιοχή του Βαροσίου.
Από αυτή την μοναδική εκδήλωση (την οποία διηύθυνα στο πάνελ των ομιλητών) είναι και οι δύο μοναδικές φωτογραφίες τις οποίες παρουσιάζω σήμερα για πρώτη φορά, αφού τις ανέσυρα από το αρχείο μου με δικαιολογημένη έκπληξη, ούτε που τις θυμόμουν. Στην πρώτη, φωτογραφίζονται, από αριστερά, Νίκος Καραμανάβης, Άρης Παπαγιάννης, Στέφανος Βαγουρδής, Φαίδων Γιαγκιόζης και Σταύρος Σέξτος. Στην δεύτερη, σε μια αυθόρμητη συνομιλία, οι δύο παλιοί καλοί φίλοι, Στέφανος Βαγουρδής και Φαίδων Γιαγκιόζης, ενώ τους παρακολουθεί ο Νίκος Καραμανάβης.
ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΣΤΗΝ ΕΔΕΣΣΑ !!!
Ξημερώνει φθινόπωρο στην Έδεσσα. Μια πρωινή εικόνα, πριν ακόμη βγει ο φωτοδότης και ζωοδότης ήλιος. Ο κάμπος της Έδεσσας με τον Χορτιάτη στο βάθος, ενώ τα σύννεφα επικρατούν στον ορίζοντα και σχηματίζουν σκουρόχρωμες πινελιές στον πίνακα της αιώνιας Φύσης που μας εκπλήσσει, πάντοτε, με την απέραντη ποικιλία των χρωμάτων της.
ΜΕΤΑ ΑΠΟ 28 ΧΡΟΝΙΑ !!!
Η είδηση από εφημερίδα της εποχής. Απρίλιος του 1997. Τέσσερις νεκροί Παλαιστίνιοι από έκρηξη βόμβας, στην Γάζα και στην Δυτική όχθη αλλά με διαφορετικές εκδοχές από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές. Άλλη ερμηνεία δίνει το Ισραήλ και άλλη η παλαιστινιακή αρχή. Λεπτομέρεια: πρωθυπουργός την εποχή εκείνη ο Βενιαμίν Νετανιάχου.
ΤΟ ΒΑΡΟΣΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ
Η πολύ πρόσφατη και πολύ πετυχημένη εκδήλωση για “το Βαρόσι μετά την αποχώρηση των κατοχικών δυνάμεων”, κατά το 1944, τα είχε όλα: αφηγήσεις, φωτογραφίες, συγκίνηση. Το βασικότερο όμως, είχε κόσμο που διψούσε να μάθει. Επειδή είχαν ζήσει τα γεγονότα, έστω οι λίγοι εναπομείναντες, αλλά και οι πολλοί που ακούγαμε από τους γονείς μας και αρκετοί από τους παππούδες, για εκείνα τα φρικτά πράγματα που έκανε το “θηρίο” όταν ξεψυχούσε, επειδή μόνο έτσι θα μπορούσε να εξηγηθεί η φρίκη που άφησε πίσω της η γερμανική κατοχή, κατά την αποχώρησή των δυνάμεων του άξονα, κάτω από την πίεση της προέλασης των συμμάχων αλλά και της ελληνικής αντίστασης. Αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο, αλλά σήμερα θα το παρακάμψω λίγο για να σταθώ στο τι έγινε το Βαρόσι Έδεσσας που πυρπολήθηκε από τους ναζί.
Ερείπια, στάχτες, ξεριζωμένους και, φυσικά, πολλές πληγές, μαζί με αυτούς που έχασαν τη ζωή τους μέσα στη φωτιά επειδή δεν μπόρεσαν να απομακρυνθούν. Από την Πρακτική Σχολή μέχρι τους Αγίους Αναργύρους (Αγία Σκέπη, σήμερα) κάηκαν όλα τα σπίτια. Μέσα στην δεκαετία του 50 πολλά οικόπεδα ξανακτίστηκαν, ως μικρές μονοκατοικίες, με το τυπικό μπαλκονάκι, ισόγειες ή υπεριψωμένες με 8-10 σκαλοπάτια. Αυτά τα σπίτια με την άνθηση της οργανωμένης ανοικοδόμησης στην Έδεσσα(από το 80, το 90 και μετέπειτα ) έγιναν μικρές ή μεγαλύτερες πολυκατοικίες. Ωστόσο, αρκετά από τα σπίτια μετά την καταστροφή, δηλαδή όσα έγιναν για την στεγαστική αποκατάσταση των πυροπαθών ή πουλήθηκαν, σώζονται ακόμη και σήμερα, ακατοίκητα και ερειπωμένα, ενώ κάποια συντηρήθηκαν με σύγχρονα υλικά και διατηρούν κάτι από το παρελθόν. Στις φωτογραφίες, ερειπωμένα σπίτια στις οδούς Αρχιερέως Μελετίου, Αρχ. Παντελεήμονος, Αργυρίου Κιτάνου.
ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ !!!
Τι κι αν έφυγε το καλοκαίρι και είμαστε στα πρόθυρα του χειμώνα, τουλάχιστον εμείς εδώ στα βόρεια…
Το καλοκαίρι είναι στην καρδιά μας και κάποιες ωραίες φωτογραφίες πάντα θα μας το θυμίζουν. Όπως αυτή που τράβηξα στις αρχές Ιουλίου, περιμένοντας με υπομονή την μεταμόρφωση του τζίτζικα.
Βγήκε μέσα από το χώμα ύστερα από παραμονή 4-6 ετών, σκαρφάλωσε με μεγάλη προσοχή στο κορμό του δέντρου και κάποια στιγμή, όταν ζεστάθηκε αρκετά, άνοιξε η ράχη του κελύφους του και ξεπρόβαλλε ο καταπράσινος τζίτζικας με τα φτερά διπλωμένα. Μέσα σε 2-3 ώρες άνοιξε τα φτερά του και άρχισε να παίρνει το σκούρο καφέ προς το έντονο μαύρο χρώμα. Όταν πλέον αισθάνθηκε ικανός έκανε ένα… φφρρρππ και πέταξε στο κοντινό δένδρο για να αρχίσει το μονότονο ερωτικό του τραγούδι που δεν θα πήγαινε ούτε τέσσερις εβδομάδες. Μόλις ολοκληρωθεί η αποστολή του για την διαιώνιση του είδους, “πέφτει κάτω και ψοφά”, όπως λέει και ένα παιδικό τραγουδάκι, ωστόσο ο λαός το θέλει διαφορετικά: ” σκάει ο τζίτζικας, από την ζέστη”. Η αλήθεια είναι ότι ο τζίτζικας αγαπά την ζέστη και δεν σκάει από αυτήν. Ελπίζω η μικρή ιστορία μου που ήταν και… ένα μάθημα βιολογίας, όπως το έζησα το καλοκαίρι, να σας έφερε κάποιες μνήμες από την ανεμελιά των διακοπών.
Προς το παρόν,… Καλό χειμώνα!!
ΑΣ ΤΑ ΘΥΜΗΘΟΎΜΕ !
Επειδή κάποιοι φίλοι μου το ζητήσατε, επιστρέφω σήμερα με τρεις, ακόμα, φωτογραφίες από το αρχείο μου, σχετικά με τις πλημμύρες του Νοεμβρίου του 1979. Η πρώτη αφορά την επίσκεψη κλιμακίου υπηρεσιακών παραγόντων στο ανάχωμα του Λιποχωρίου για τον έλεγχο της κατάστασης και την αποκατάσταση του. Διακρίνονται, ο τότε υπουργός δημοσίων έργων Ζαρντινίδης, ο νομάρχης Πέλλας Μπαλκίζας και τοπικοί φορείς. Οι άλλες δύο φωτογραφίες είναι από την αγορά της Σκύδρας. Σωροί από κατεστραμμένα εμπορεύματα έξω από τα καταστήματα. Οι φωτογραφίες έχουν χαμηλή ποιότητα επειδή τις είχα τραβήξει με ασπρόμαυρο φιλμ και με μηχανή ερασιτεχνική, ενώ για την άμεση αποστολή στις εφημερίδες που συνεργαζόμουν ως ανταποκριτής, τις εμφάνισα σε ένα πρόχειρο σκοτεινό θάλαμο που είχα στο γραφείο μου. Έτσι κάναμε τότε τη δουλειά μας. Μπορείτε να συγκρίνετε τις τεράστιες διαφορές με την σημερινή εποχή και την λήψη και επεξεργασία των φωτογραφιών με το… κινητό τηλέφωνο.
ΑΣ ΤΑ ΘΥΜΗΘΟΎΜΕ !
Επειδή κάποιοι φίλοι μου το ζητήσατε, επιστρέφω σήμερα με τρεις, ακόμα, φωτογραφίες από το αρχείο μου, σχετικά με τις πλημμύρες του Νοεμβρίου του 1979. Η πρώτη αφορά την επίσκεψη κλιμακίου υπηρεσιακών παραγόντων στο ανάχωμα του Λιποχωρίου για τον έλεγχο της κατάστασης και την αποκατάσταση του. Διακρίνονται, ο τότε υπουργός δημοσίων έργων Ζαρντινίδης, ο νομάρχης Πέλλας Μπαλκίζας και τοπικοί φορείς. Οι άλλες δύο φωτογραφίες είναι από την αγορά της Σκύδρας. Σωροί από κατεστραμμένα εμπορεύματα έξω από τα καταστήματα. Οι φωτογραφίες έχουν χαμηλή ποιότητα επειδή τις είχα τραβήξει με ασπρόμαυρο φιλμ και με μηχανή ερασιτεχνική, ενώ για την άμεση αποστολή στις εφημερίδες που συνεργαζόμουν ως ανταποκριτής, τις εμφάνισα σε ένα πρόχειρο σκοτεινό θάλαμο που είχα στο γραφείο μου. Έτσι κάναμε τότε τη δουλειά μας. Μπορείτε να συγκρίνετε τις τεράστιες διαφορές με την σημερινή εποχή και την λήψη και επεξεργασία των φωτογραφιών με το… κινητό τηλέφωνο.
ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΌ ΕΝΔΙΑΦΈΡΟΝ !!!
Πράγματι, είναι ιδιαίτερα συγκινητικό το ενδιαφέρον και η ανταπόκριση του κόσμου στις αναφορές που κάνω για τις πλημμύρες του 1979 και τις καταστροφές που προκάλεσαν στην περιοχή μας, ώστε να με αναγκάζει να επανέλθω με νεώτερες φωτογραφίες και στοιχεία από το σημαντικότερο καταστροφικό γεγονός στο Νομό Πέλλας τα τελευταία πενήντα χρόνια. Επειδή αρκετοί το ζητήσατε, θα αναφερθώ προσεχώς και στην δίκη που έγινε για τον καταλογισμό των ευθυνών.
Προς το παρόν, από το αρχείο μου ανασύρω ακόμη τρεις φωτογραφίες. Η πρώτη δείχνει ένα πανό όπου αποτυπώνεται η έκφραση διαμαρτυρίας για την απουσία των βουλευτών, έστω και με ειρωνικό τρόπο και λίγο χιούμορ. Η άλλη φωτογραφία λήφθηκε τη στιγμή που το στρατιωτικό ελικόπτερο με τον υπουργό Ζαρντινίδη προσεγγίζει το ανάχωμα του Λιποχωρίου για να προσγειωθεί. Η τρίτη φωτογραφία απεικονίζει τη κατάσταση των χωραφιών μετά την απόσυρση των νερών, όταν βρίσκονταν και αυτοκίνητα χωμένα στην λάσπη.
ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ, ΑΡΑΓΕ , ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΛΥΠΤΟ ;
Το γλυπτό αυτό, σε πέτρα, βρίσκεται σε κάποιο πάρκο και μου έκανε εντύπωση γι’ αυτό και το φωτογράφισα.
Έχει κάποιο νόημα; Σίγουρα έχει. Ο μοντέρνος καλλιτέχνης περνάει, με το έργο του, ένα μήνυμα. Ευχαρίστως θα δεχτώ το σχόλιο σας.