Γράφει ο Χρήστος Δημητριάδης
Είναι βαθιά θλιβερό και, κυρίως, αδιανόητο. Η Έδεσσα, μια πόλη με βαριά αθλητική κληρονομιά, που δίδαξε ποδόσφαιρο και ανέδειξε πρωταθλητές στον στίβο, έχει καταντήσει να είναι «πρωτεύουσα» χωρίς γήπεδο.
Ο ιστορικός Εδεσσαϊκός, η ομάδα-σημαία του νομού, αναγκάζεται να κάνει πρωτάθλημα… ξενιτιάς, χρησιμοποιώντας ως έδρα γήπεδο σε γειτονικό χωριό, το Ριζάρι. Αυτή η αναγκαστική «μετανάστευση» δεν είναι απλώς ένα πρακτικό πρόβλημα. Είναι ένα σύμβολο ντροπής για τη Δημοτική Αρχή και ένας άμεσος κίνδυνος για το μέλλον του αθλητισμού στην πόλη.
Το αδιέξοδο δεν είναι αποτέλεσμα μιας συγκυρίας, αλλά μιας χρόνιας αδράνειας και εγκληματικής ολιγωρίας που αφορά δύο διαφορετικές εγκαταστάσεις:
- Το Λουκέτο στο «Φόρης Γιεντζής»: Το κεντρικό Δημοτικό Στάδιο «Φόρης Γιεντζής» παραμένει κλειστό λόγω έλλειψης αδειοδότησης. Η απουσία στοιχειώδους νομιμότητας καθιστά αδύνατη τη φιλοξενία επίσημων αγώνων. Το γήπεδο, που αποτελεί την ιστορική ψυχή της πόλης, έχει αφεθεί στην πλήρη απαξίωση.
- Το Φάντασμα του «Πασά Τσαΐρ»: Ταυτόχρονα, το νέο γήπεδο στο Αθλητικό Κέντρο (Πασά Τσαΐρ), ένα έργο που χρηματοδοτήθηκε με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ δημόσιου χρήματος, βρίσκεται σε κατάσταση ημιτελούς εγκατάλειψης. Είναι σοκαριστικό ότι, ενώ η τελευταία φάση του έργου πληρώθηκε τον Νοέμβριο του 2024 (πριν 11 μήνες), το έργο δεν έχει παραληφθεί και του λείπουν οι βασικές υποδομές, όπως αποδυτήρια και εξέδρες. Πρόκειται για ένα πανάκριβο «φάντασμα» που δεν μπορεί να εξυπηρετήσει κανέναν.
Η μεταφορά των τοπικών ομάδων σε γήπεδα γειτονικών χωριών, όπως το Ριζάρι και ο Άγρας, δημιουργεί ένα τεράστιο πρόβλημα ασφάλειας και κοινωνικής ανισότητας.
Πώς είναι δυνατόν, μια πόλη που φιλοδοξεί να είναι αθλητικό κέντρο, να εκθέτει σε κίνδυνο τους ανήλικους αθλητές που πρέπει να μετακινηθούν βραδινές ώρες, μέσα στο σκοτάδι, σε επαρχιακούς δρόμους, απλώς για να προπονηθούν ή να αγωνιστούν; Η μετακίνηση αυτή επιβαρύνει τις οικογένειες και, το κυριότερο, θέτει σε κίνδυνο την σωματική ακεραιότητα των παιδιών.
Το γηπεδικό αδιέξοδο της Έδεσσας είναι ένα πρόβλημα που ξεπερνά το ποδόσφαιρο. Αφορά και τον Στίβο, που φέρνει διακρίσεις σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά στερείται βασικών εγκαταστάσεων. Αφορά την παιδεία και τον πολιτισμό, καθώς η πόλη στερείται κι άλλες βασικές υποδομές, όπως κινηματογράφο και θέατρο.
Η εικόνα της Έδεσσας, μιας πρωτεύουσας νομού που δεν μπορεί να προσφέρει ένα ασφαλές και αδειοδοτημένο γήπεδο στην ιστορική της ομάδα και στα παιδιά της, είναι ντροπιαστική.
Το κλείσιμο του «Φόρης Γιεντζής» και η ημιτελής εγκατάλειψη του Νέου Γηπέδου δεν είναι απλώς διοικητικές παραλείψεις. Είναι πολιτική αδιαφορία για το μέλλον του τόπου. Η Δημοτική Αρχή οφείλει να δώσει άμεσες λύσεις – και όχι δικαιολογίες. Η άμεση παράδοση του νέου γηπέδου, έστω με λύσεις προκάτ για τα αποδυτήρια, και η στοιχειώδης συντήρηση του παλιού Σταδίου, πρέπει να αποτελούν υπ’ αριθμόν ένα προτεραιότητα.
Η Έδεσσα απαιτεί και αξίζει να ξαναβρεί το σπίτι της.