H γείτονα χώρα βρίσκεται σε μια πολύ κακή χρονική συγκυρία.
Τουρκίας , με την εκλογή Ερντογάν, την προηγούμενη δεκαετία, δυστυχώς οι
προβλέψεις αυτές δεν επιβεβαιώθηκαν (κάτι που θα ευνοούσε την Ελλάδα) και ο
Τούρκος ηγέτης επιλέγει να εγκαθιστά στη χώρα του μοναρχικό καθεστώς , το
οποίο ντύνει με έναν ιδιότυπο νέο-οθωμανισμό (ορέγεται την παλιά οθωμανική
αυτοκρατορία στα “σύνορα της καρδιάς του”), στο πλαίσιο του οποίου
πιέζει και τη Χώρα μας, κλιμακώνοντας την ένταση.
στο εσωτερικό του. Ταυτόχρονα η Τουρκία βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της
σύνορα σε εμπόλεμη κατάσταση, με αρνητικά για την ίδια αποτελέσματα και
χάνοντας διαρκώς συμμάχους. Αυτό συντείνει στο να επιχειρεί (και επικοινωνιακά)
να δείχνει ισχυρή προς τα δυτικά της . Πλάι σε όλα αυτά οφείλει κανείς να
διαπιστώσει ότι η γείτονα χώρα ποτέ δεν σεβόταν τις διεθνείς συμβάσεις και
λειτουργούσε πάντα αναθεωρητικά.
αυτό και να εξετάσει την αποδοτικότητα του μέχρι τώρα εθνικού μας δόγματος.
συμμετοχή μας σε διεθνείς οργανισμούς στους οποίους ανήκουμε ως πλήρες μέλος.
της Τουρκίας για την έλλειψη σεβασμού στο διεθνές δίκαιο.
μέρες της με τις μεγάλες δυνάμεις , να υπενθυμίζει σε αυτές πόσο χρήσιμη,
γεωστρατηγικά ,είναι η ίδια για την περιοχή.
λεκάνη της Μεσογείου (Ισραήλ-Αίγυπτο- Κύπρο), ως αντίβαρο στη μεγάλη περιφερειακή
δύναμη που λέγεται Τουρκία.
υψηλό το φρόνημα των Ελλήνων και να επιδιώκει διαρκώς την πολιτική σύγκληση και
τη δημιουργία αραγούς εθνικού μετώπου.
κυρίως την αβελτηρία που επιδεικνύει στο θέμα της επιστροφής και απελευθέρωσης
των δύο αξιωματικών, προβληματίζομαι αν μπορεί με σθένος να υπερασπιστεί μια
αποτελεσματική εξωτερική πολιτική
ελληνικής οικονομίας και την εν γένει ενδυνάμωση της πατρίδας μας, βυθίζοντας
μας σε χειρότερη κρίση.
εκμεταλλεύεται.