Η Έδεσσα, η πόλη των καταρρακτών, γιόρτασε την επέτειο της απελευθέρωσής της σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης και εθνικής υπερηφάνειας. Φέτος, η τιμή ήταν διπλή, καθώς την πόλη τίμησε με την παρουσία του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κ. Κωνσταντίνος Τασούλας, υπογραμμίζοντας τη σημασία της ημέρας για το πανελλήνιο. Η παρουσία του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα στις τοπικές εορτές αποτελεί ισχυρό μήνυμα ενότητας και ιστορικής συνέχειας.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με τη συμμετοχή του στις εκδηλώσεις, τιμά όχι μόνο τους αγώνες και τις θυσίες των Εδεσσαίων του 1912, αλλά και τον ίδιο τον θεσμό που εκπροσωπεί. Η αναγνώριση αυτής της θεσμικής αφοσίωσης και η ειλικρινής μέριμνα για την τοπική ιστορία θα μπορούσε να βρει την ιδανική της επισφράγιση.
Είναι εύλογη, λοιπόν, η πρόταση προς τη Δημοτική Αρχή να εξετάσει την ανακήρυξη του Προέδρου της Δημοκρατίας, κ. Κωνσταντίνου Τασούλα, σε Επίτιμο Δημότη Έδεσσας. Μια τέτοια κίνηση θα αποτελούσε πράξη ευγνωμοσύνης προς το πρόσωπο που τίμησε την πόλη και, ταυτόχρονα, έναν διαρκή δεσμό μεταξύ του ανώτατου πολιτειακού θεσμού και της τοπικής κοινωνίας. Τώρα όμως το αυτονόητο δεν έγινε και η ευκαιρία χάθηκε…Οι όποιες δικαιολογίες και να υπάρχουν, μπορώ να τις ακούσω αλλά σίγουρα σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την αβλεψία αυτή…
Η απελευθέρωση της Έδεσσας (18 Οκτωβρίου 1912) και η φονική Μάχη των Γιαννιτσών (19-20 Οκτωβρίου 1912) συνδέονται άρρηκτα, καθώς η μία ήταν το προγεφύρωμα για την άλλη, ανοίγοντας τον δρόμο για τη Θεσσαλονίκη.
Θα ήταν, αναμφίβολα, μία υπέροχη κίνηση μείζονος θεσμικού και συμβολικού βάρους, αν ο κ. Τασούλας μπορούσε να παραμείνει στον Νομό Πέλλας για μία επιπλέον ημέρα. Συγκεκριμένα, η επίσκεψή του στα Γιαννιτσά τη Δευτέρα, ανήμερα ή κοντά στην επέτειο της τοπικής απελευθέρωσης και της νικηφόρας μάχης, θα ολοκλήρωνε την τιμή προς την ιστορία του Νομού. Και γιατί όχι να μην ήταν στην εξέδρα των Γιαννιτσών όπου και η εκεί δημοτική αρχή να τον τιμούσε ως Επίτημο Δημότη. Δεν έχουν πολλές φορές αυτές τις ευκαιρίες ο τόπος μας να είναι ενωμένος και αναβαθμισμένος…
Με αυτόν τον τρόπο, ο Πρόεδρος θα τιμούσε τη θυσία των χιλιάδων Ελλήνων στρατιωτών που έπεσαν στη μάχη-ορόσημο των Βαλκανικών Πολέμων, αναγνωρίζοντας έμπρακτα τον κοινό αγώνα και την αδιαίρετη ιστορική πορεία των δύο πόλεων. Η διπλή αυτή παρουσία θα ενίσχυε το εθνικό αίσθημα και θα καθιστούσε τον Νομό Πέλλας επίκεντρο της εθνικής μνήμης για το 1912. Η Έδεσσα και τα Γιαννιτσά, τιμημένα από τον Πρόεδρο, θα έστελναν ένα δυνατό μήνυμα ενότητας και σεβασμού στην Ιστορία. Όσοι ζήσαμε την επίσκεψη Στεφανόπουου και Παυλόπουλου στο νομό μας αναπολούμε τις στιγμές εκείνες. Περασμένα μεγαλεία λοιπόν…
