Δευτέρα 22 Ιουλίου 2024

Η Μαρί Λεπέν, ο Σαμαράς και ο Καραμανλής…






 Γράφει ο Χρήστος Δημητριάδης 


Τι κοινό μπορεί να έχουν η Μαρί Λεπέν που ηγείται της ακροδεξιας  στην Γαλλία με τον Αντώνη Σαμαρά και τον Κώστα Καραμανλή; Στην πολιτική τους διαδρομή επί της ουσίας καμία καθώς όταν κυβερνούσαν στην Ελλάδα οι δυο τελευταίοι, άλλα πράγματα έκαναν και άλλα έλεγαν προεκλογικά. Από την επανίδρυση του Κράτους και τα Ζάπεια Ι και ΙΙ μέχρι την διάλυση του Κράτους και την περιβόητη φράση στα 4 ένα τσιγάρο δρόμος. Από έξω όλα τα λέμε καλά. Μόλις όμως κάτσουμε στην καρέκλα όλα αλλάζουν.

Από την άλλη αγκαλιά με την εξουσία στην Γαλλία βρίσκεται η Μαρί Λεπέν που κέρδισε με ευκολία τον πρώτο γύρο των Γαλλικών Βουλευτικών εκλογών. Σας και αποτελεί προάγγελο εξελίξεων η γαλλική στροφή καθώς η η Γαλλία θεωρούνταν πάντοτε φυτώριο πολιτικής σκέψης και προοδευτικών ιδεών.
Τι συνέβη όμως και στον πρώτο γύρο των πρόσφατων προεδρικών εκλογών ενώ προσέτρεξαν πολλοί στις κάλπες, έστειλαν τρίτο στη σειρά τον νυν πρόεδρο; Αναδεικνύοντας δεύτερη δύναμη την Ενωμένη Αριστερά, αλλά δίνοντας σημαντικό προβάδισμα στο εθνικιστικό ακροδεξιό κόμμα της Μαρί Λεπέν, μια ανάσα δηλαδή λίγο πριν την αυτοδυναμία στο δεύτερο γύρο;

Κανείς ακόμα στην Ευρώπη δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το γεγονός ότι πολλές ήδη κυβερνήσεις έχουν συνεργασίες με ακροδεξιά κόμματα, ή κυβερνώνται από αυτά. Ούτε με τις αλλαγές που φαίνονται ότι έρχονται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, με την επάνοδο του Ντόναλντ Τραμπ.
Και με τις μεγάλες αλλαγές στη στάση στα δύο ανοιχτά πολεμικά μέτωπα στην ευρύτερη περιοχή σε Ουκρανία και Παλαιστίνη, αφού τώρα θα υπάρχει μια εντελώς διαφορετική γεωπολιτική και γεωστρατηγική προσέγγιση.
Αλλά και ένα εντελώς διαφορετικό πλέγμα σχέσεων και επιλογών, με προέδρους τύπου Ερντογάν και Πούτιν, αλλά και μια άλλη αντίληψη και στο πρόβλημα του μεταναστευτικού. Τι σημαίνουν όμως όλα αυτά για τη χώρα μας όπως και για την ευρύτερη περιοχή, ουδείς γνωρίζει.
Πάντως θα υπάρξουν ανατροπές μεγάλες και να εκφράσουμε την ευχή να μην ανοίξουν κι άλλα μέτωπα. Προς το παρόν στη Γαλλία γίνεται μια προσπάθεια συνεργασίας της Ενωμένης Αριστεράς με τον Μακρόν για να μπορέσουν να ανασχέσουν τη δυναμική της Μαρί Λεπέν στο δεύτερο γύρο των εκλογών, αλλά όλα αυτά θα κριθούν προφανώς στις κάλπες.

-------------

Πολλοί θέτουν το απλοϊκό ερώτημα, αν ο γαλλικός λαός γίνεται ακροδεξιός, φασιστικοποιείται, ή εθνικοποιείται με την έννοια που ορίζουν τα κόμματα αυτά. Αλλά μάλλον το ερώτημα θα έπρεπε να τεθεί διαφορετικά.
Αντιλαμβάνεται η ηγεσία των Βρυξελλών άραγε το πόσο δυσαρεστημένοι είναι οι πολίτες όπως και οι Έλληνες με τις οικονομικές πολιτικές που εφαρμόζονται; Πολιτικές στέρησης λόγω της ακρίβειας, τη ανεργίας, από μια καλύτερη ζωή που υποτίθεται προσφέρουν οι δημοκρατικές κοινωνίες;


Ενώ ανέχονται την σταδιακή φτωχοποίηση με το πρόσχημα της δημοσιονομικής σταθερότητας όπως εξαγγέλλουν συνεχώς και για την ευρωστία του τραπεζικού συστήματος; Τα τελευταία χρόνια έχουν ξεχάσει ότι προτεραιότητα σε όλες τις πολιτικές θα πρέπει να έχει ο άνθρωπος.
Πάντως όλοι οι συνεντευξιαζόμενοι στα κανάλια της Γαλλίας προεκλογικά μιλούσαν για την Παλαιστίνη, την Ουκρανία και το μεταναστευτικό και όχι για το τι δεσμεύεται ο καθένας να υλοποιήσει αν εκλεγεί.
Και η λογική που προέτασσαν οι πολίτες που στήριξαν Λεπέν εστιάζονταν στη βασική παραδοχή ότι τους άλλους τους δοκιμάσαμε και απέτυχαν, γιατί να μη δοκιμάσουμε και αυτό. Το μείγμα λοιπόν της πολιτικής που εφαρμόζει η ΕΕ οδηγεί προφανώς πολλούς πολίτες στην ψήφο αντίδρασης και δημοκράτες ακόμα σκέφτονται με λάθος τρόπο.
Γιατί προφανώς κι αυτό που θέλουν να δοκιμάσουν και το θεωρούν νεότερο, δεν παύει να έχει μία μεγάλη και συγκεκριμένη πολιτική, κοινωνική και οικονομική θεωρία, που δεν προοιωνίζει και κάτι καλό για τη χώρα, τους πολίτες και την Ευρώπη.
Και αν πιστεύουν και εκτιμούν πολλοί ότι τα πρόσωπα θα φέρουν τη διαφορά και θα αλλάξουν την πολιτική της χώρας, η δέσμευση με την ΕΕ θα τους προσγειώσει. Εκτός αν έχουν την δύναμη και την αυτάρκεια να επιλέξουν το δρόμο της Βρετανίας.
Πάντως η ΕΕ με τις οικονομικές της πολιτικές, τις αγκυλώσεις και την ολιγωρία της, αποδείχτηκε ένας ανίσχυρος πολυεθνικός μηχανισμός για να βάλει φρένο στην ανάδειξη των ακροδεξιών δυνάμεων και την άνοδό τους στην εξουσία.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

https://www.meapopsi.gr/2021/06/blog-post_89.html#more