ΤΑ ΠΑΡΆΠΟΝΑ ΕΝΌΣ ΡΟΔΆΚΙΝΟΠΑΡΑΓΩΓΟΎ ΑΠΌ ΤΟ ΡΙΖΆΡΙ!!

Για τα όσα συνέβησαν φέτος, σχετικά με τις παραγωγές των αγροτικών προϊόντων του καλοκαιριού στο Νομό Πέλλας, έχουμε γράψει αρκετά.

Στο κεράσι,η κακοκαιρία μείωσε τις τιμές πώλησης, ενώ το ροδάκινο τραβάει και αυτό τον δικό του δρόμο, με μία διαφορετική ματιά!!

Σήμερα δεν θα μιλήσουμε εμείς, αλλά ένας ροδακινοπαραγωγός, που θέλει να πει το παράπονο του.

Πρόκειται για τον Κώστα Δίγκα, από την Τοπική Κοινότητα του Ριζαριου, που ανήκει στον Δήμο Έδεσσας.

Να τι μας λέει:" Όπως και τόσοι άλλοι, αποφάσισα να ασχοληθώ με την γεωργία, ως συνεχιστής μίας παράδοσης, αλλά και γιατί θα έπρεπε να επιβιώσουμε.

Αξίζει όμως, τον κόπο;

Κατά αρχήν, πρέπει να μιλήσουμε για το κόστος παραγωγής.

Παρουσιάζεται κατά πολύ αυξημένο σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές.

Με τις τιμές πώλησης στο συμπηρυνο ροδάκινο, είναι βέβαιο ότι δεν θα βγάλουμε ποτέ κάποιο κέρδος.

Οι αρχικές τιμές που ανακοινώθηκαν από την αρχή και που έφταναν από 0,33 έως 0,35 λεπτά του ευρώ ανά κιλό, σαφέστατα και δεν μας ικανοποιούν.

Δεν είναι όμως, μόνο αυτό.

Οι βιομηχανίες μεταποίησης στην περιοχή μας, με διάφορες προφάσεις, κατέβασαν και άλλο την τιμή, ενώ " υποχρέωσαν" τον αγροτικό κόσμο, να δεχτεί ακόμα και την έσχατη λύση, που ήταν η χυμοποιηση του προϊόντος, προκειμένου αυτό να μην πεταχθεί!!!

Αυτό βέβαια σημαίνει διάθεση του προϊόντος, σε ακόμη χαμηλότερη τιμή!!

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθαν οι βροχές, τα χαλάζια, ο αέρας...

Τα ροδάκινα πέσαν στο έδαφος.

Ξέρετε πραγματικά τι με στενοχώριες;

Ότι δεν έχουμε την στήριξη των ανθρώπων που κάποτε και εμείς στηρίζουμε...

Ο αγρότης δεν χρειάζεται, ούτε φιλικά χτυπήματα στην πλάτη, ούτε κατανόηση, ούτε λόγια.

Οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες, ωστόσο χάνονται και αυτές στην γενικότερη αδιαφορία και γραφειοκρατία.

Παραδίδω τώρα την παραγωγή μου και δεν ξέρω ούτε σε τιμή παραδίδω, ούτε πόσα λεφτά θα πάρω και πότε θα τα πάρω!!!

Κανείς δεν σε ρωτάει αν έχεις λεφτά για να φάει η οικογένεια.

Αρκεί κάποιοι να βολεύουν τα δικά τους " θέλω"

Αντί να δώσουν ιδιαίτερη αξία στην πρωτογενή παραγωγή, μας αφήνουν στο έλεος του Θεού.

Δεν πάει άλλο, ειλικρινά!!!

Έχουν διαλυθεί τα πάντα.

Έντεχνα, θέλω να πιστεύω, ότι υπάρχει σχέδιο να γίνουμε αμελητέες μονάδες, αντί να γίνουμε ένα!!

Σε ένα Νομό, όπου κατά κύριο λόγο είναι αγροτικός, δεν νοείται να μην δίνετε η δέουσα προσοχή για την ανάπτυξη του.

Ας το καταλάβουν οι εκάστοτε κυβερνώντες, αλλά και όσοι βρίσκονται στον τόπο μας.

Εξάλλου η " πείνα" δεν είναι "προνόμιο "... μερικών!!!