Γράφει ο Χρήστος Δημητριάδης
Η Φώφη Γεννηματά δεν είναι πλέον μαζί μας… Το κενό που αφήνει είναι μεγάλο και δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να την ξεχνάμε. Η ίδια ήταν αγωνίστρια στην ζωή, καλή μητέρα, σύζυγος ενώ προσέφερε πολλά στην πολιτική και στην κεντροαριστερά. Κατάφερε μέσα από την πορεία της να γίνει από κόρη του Γιώργου Γεννηματά, η Φώφη. Έφυγε πρόωρα, νικημένη από μια μάχη που έδωσε, ήταν διαρκής και από το 2008 την κέρδισε άλλες 3 φορές. Δεν άντεξε όμως να νικήσει το ανίκητο θεριό….
Είναι οι στιγμές εκείνες, που αφήνοντας έξω τις πολιτικές σκοπιμότητες, αναθεωρούμε πολλά πράγματα για την ανθρώπινη υπόσταση μας. Ένα δάκρυ κυλά από τα μάτια μας, ακούγονταν την επικήδειο λόγο των παιδιών της. Ο Θυμός μας μεγαλώνει όταν δεν μπορούμε να κατανοήσουμε, πως δεν έχει βρεθεί ακόμη το φάρμακο για τον Καρκίνο. Είναι κρίμα να χάνονται σήμερα άνθρωποι από αυτό. Βασικά είναι κόντρα στην ανθρώπινη λογική.
Την Φώφη την γνώρισα καλά το 2008 σε περιοδεία της στην Μακεδονία. Σε ένα τραπέζι δημοσιογράφων τότε, ήρθε και κάθισε κοντά μου και άρχισε να μου μιλά σαν να γνωριζόμαστε για χρόνια. Αυτή στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, ούτε καν Βουλευτής. Εγώ ένας νεοσσός της δημοσιογραφίας εκείνη την εποχή.
Η απλότητα της, η πραότητα της, η ηρεμία της αλλά και το γεγονός ότι κατάφερε να κρατήσει στην κεντροαριστερά σε μια φάση συσπείρωσης κόντρα στον λαϊκισμό, είναι στα θετικά της. Ακόμη η στάση της στην Συμφωνία των Πρεσπών καθώς και στις συμφωνίες Ελλάδας Γαλλίας και Ελλάδας ΗΠΑ, έδειξαν πως κατάφερε να δημιουργήσει την σύγχρονη Σοσιαλ Δημοκρατία.
Η ίδια έφυγε στην πιο κρίσιμη καμπή της κεντροαριστεράς. Έφυγε όρθια και δυνατή. Έφυγε χαμογελαστή. Κατάφερε να μετατρέψει την απέραντη θλίψη σε μια χαρμολύπη. Όλοι μας βουρκώσαμε στα πλάνα της κηδείας της. Νομίζαμε ότι ήταν ψέμα. Ίσως Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης να έκανε μια πολιτικά λάθος εκτίμηση, όταν δεν την πρότεινε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας το 2020. Θα ήταν η υπέρτατη τιμή που θα μπορούσε να της γίνει, αν και δεν είναι ανάγκη από τέτοια, θα τιμούσε τον θεσμό ενώ η κεντροαριστέρα και το ΠΑΣΟΚ θα έμπαιναν σε μια διαφορετική τροχιά.
Αυτή ήταν η Φώφη. Η δική μας Φώφη. Αυτή που κατάφερε να κάνει ελκυστικό το Κίνημα. Αυτή που δέχθηκε αδυσώπητο εσωκομματικό πόλεμο. Αυτή που κράτησε ψηλά την σημαία. Αυτή που θα οδηγήσει όλους εμάς τους μετριοπαθείς πολίτες του μεσαίου χώρου, να εκφράσουμε την θέληση μας στις κάλπες τον Δεκέμβριο και να επιλέξουμε τον επόμενο αρχηγό της Κεντροαριστεράς.
Είναι χρέος όλων των υγειών σκεπτόμενων πολιτών, είτε ψήφισαν, είτε μπορεί να ψηφίσουν, να εκφράσουν την άποψη τους για τα εσωκομματικά του Κινήματος Αλλαγής. Γιατί μας αφορά όλους ποιος θα είναι ο διάδοχος της Φώφης Γεννηματά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου