Οι Τούρκοι θα μπορούσαν να φτάσουν όχι μόνο στον Λευκό πύργο αλλά έξω από την Ακρόπολη

✅Γράφει ο Χρήστος Δημητριάδης 

Πέρασε μια ζωή. Σαν να μην πέρασε όμως μια μέρα. Σαν σήμερα όλες αυτές τις μέρες, κάθε χρόνο, παρακολουθούσαμε από την ΕΡΤ ντοκιμαντέρ για την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Συνομιλίες. Συνεντεύξεις. Αφηγήσεις. Η Ελλάδα εκείνη την περίοδο βρίσκονταν σε εμπόλεμη κατάσταση. Υπήρξε γενική επιστράτευση και μεταξύ αυτών, μεταφέρθηκε στο αεροδρόμιο του Σέδες στην Θέρμη και ο πατέρας μου, σε ηλικία 26 ετών.

Μια Ελλάδα εκείνη την εποχή που ήταν διαλυμένη. Σχεδόν χωρίς Κυβέρνηση, αφού περιμέναμε τον Καραμανλή, με μια Χουντική Κυβέρνηση που είχε εξαφανιστεί και που διέτρεχε τον κίνδυνο να γυρίσει πίσω από το 1821 και την Οθωμανική Αυτοκρατορία καθώς ήταν κοινό μυστικό πως οι Τούρκοι θα μπορούσαν να φτάσουν όχι μόνο στον Λευκό πύργο αλλά έξω από την Ακρόπολη.

H Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 ξεκίνησε στις 20 Ιουλίου 1974, πέντε μέρες μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου. Το πραξικόπημα διατάχθηκε από την Χούντα των Αθηνών και πραγματοποιήθηκε από την κυπριακή Εθνική Φρουρά σε συνεργασία με την οργάνωση ΕΟΚΑ Β΄. Το πραξικόπημα ανέτρεψε τον πρόεδρο Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και στόχος του ήταν η ένωση του νησιού με την Ελλάδα. Ο τοποθετημένος από τους πραξικοπηματίες νέος Πρόεδρος, Νίκος Σαμψών, ανακήρυξε την Ελληνική Δημοκρατία της Κύπρου.

Στις 20 Ιουλίου, η Τουρκία εισέβαλε στο νησί, προφασιζόμενη το άρθρο 4 της Συνθήκης Εγγυήσεων. Οι τούρκικες δυνάμεις εντός τριών ημερών κατέλαβαν την Κερύνεια και την περιοχή γύρω από την πόλη. Στις 23 Ιουλίου κηρύχθηκε εκεχειρία και τόσο η Χούντα των Αθηνών όσο και η πραξικοπηματική κυβέρνηση της Κύπρου κατέρρευσαν. Ακολούθησαν δύο γύροι διαβουλεύσεων στη Γενεύη μεταξύ των εμπλεκόμενων χωρών, στις οποίες η Τουρκία ζητούσε ομοσπονδιακή λύση, ανταλλαγή πληθυσμού και το 34% των εδαφών της Κύπρου να ελέγχεται από τους Τουρκοκύπριους. Στις 14 Αυγούστου, οι συνομιλίες της Γενεύης κατέρρευσαν και η Τουρκία ξεκίνησε δεύτερη επιχείρηση («Αττίλας ΙΙ») κατά την οποία κατέλαβε το 36,2% του νησιού και εκτόπισε 120 χιλιάδες Κύπριους (άλλες 20 χιλιάδες παρέμειναν εγκλωβισμένοι), ενώ συνολικά σκοτώθηκαν περίπου 3 χιλιάδες Ελληνοκύπριοι.

Γύρω στις 150.000 άνθρωποι (πάνω από το ένα τέταρτο του συνολικού πληθυσμού και το ένα τρίτο των Ελληνοκυπρίων) προσφυγοποιήθηκαν. Ένα χρόνο αργότερα, 60 000 περίπου Τουρκοκύπριοι, μετακινήθηκαν από τις ελεύθερες νότιες περιοχές, στις ελεγχόμενες από τις τουρκικές δυνάμεις βόρειες περιοχές. Το 1983, ανακηρύχθηκε η Τούρκικη Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου, αναγνωρισμένη μόνο από την Τουρκία.] Η διεθνής κοινότητα θεωρεί τα εδάφη της ΤΔΒΚ ως κατεχόμενη από τις τουρκικές δυνάμεις περιοχή της Δημοκρατίας της Κύπρου. Η κατοχή εξακολουθεί να θεωρείται παράνομη, ενώ οι συνομιλίες για λύση του Κυπριακού ζητήματος συνεχίζονται.



Δυστυχώς η λύση μέχρι σήμερα δεν μπορεί να βρεθεί και την ευθύνη έχουν κυρίως οι Τούρκοι που παραμένουν αδιάλλακτοι. Το συμφέρον όλων όμως είναι η δημιουργία ενός νέου Κράτους όπου με βάση τα πληθυσμιακά κριτήρια θα είναι αυτά που θα καθορίζουν την διοίκηση του. Όλα τα άλλα μοντέλα στιλ σχεδίου Κόφι Ανάν και συμφωνίας της Ελβετίας μάλλον φαντάζουν ως κακέκτυπα και ποδογραφήματα σαν την συμφωνία των Πρεσπών.