Με επίκεντρο τον άνθρωπο το “restart” της Ευρωπαϊκής Ένωσης

 

 

 

ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΜΕΪΜΑΡΑΚΗ

Πρ. Προέδρου της Βουλής και πρ. Προέδρου της Νέας  Δημοκρατίας

 

Η φετινή επέτειος της Ημέρας της Ευρώπης, συμπίπτει με το ολικό “restart” που καλείται να κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση μετά την υγειονομική κρίση. Μια κρίση, που δοκίμασε τις αντοχές των ανθρώπων, ανέτρεψε δεδομένα και άλλαξε ισορροπίες και συμπεριφορές.

Μια κρίση, με ανυπολόγιστες κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες, που ανέδειξε ταυτόχρονα τις παθογένειες και τις «συγκρούσεις» μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, φέρνοντας στην επιφάνεια και τα βαθύτερα ερωτήματα για το μέλλον της Ευρώπης.

Μιας Ευρώπης που ήδη αναζητούσε νέους τρόπους επανεκκίνησης και που με αφορμή την πανδημία - η οποία ανέδειξε το έλλειμμα μιας Κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής σε καίριους τομείς-  θέτει πλέον ως ύψιστη προτεραιότητα τη συζήτηση για την ενίσχυση των πρωτοβουλιών και αρμοδιοτήτων της σε καταστάσεις εκτάκτων αναγκών.

 

Το όραμα των ιδρυτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήταν μια φεντεραλιστική Ευρώπη, της οποίας τα κράτη-μέλη και οι πολίτες θα έχουν ίδια δικαιώματα και ίσες ευκαιρίες σε όλους τους τομείς. Ωστόσο, αυτό δεν είναι εφικτό να υλοποιηθεί από τη μια μέρα στην άλλη, πόσο μάλλον όταν καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε πρωτοφανείς και πρωτόγνωρες κρίσεις. Άλλωστε η Ευρώπη είναι ένα οικοδόμημα που χτίζεται αργά και σταδιακά από κρίση σε κρίση, «μέσα από τις οποίες έχει μάθει να επιβιώνει, να ενδυναμώνεται και να προχωράει μπροστά» όπως είχε προβλέψει ένας από τους «πατέρες» της, ο Jean Monnet.

 

Βιώνοντας αυτή την πρωτοφανή και πρωτόγνωρη δοκιμασία, διαπιστώθηκε ότι το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα ήταν ανέτοιμο να λάβει τόσο σημαντικές αποφάσεις που αφορούσαν τη ζωή των ευρωπαίων πολιτών, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Γρήγορα όμως αντέδρασε, λαμβάνοντας γενναίες πρωτοβουλίες και επιδεικνύοντας αλληλεγγύη προς όλα τα κράτη-μέλη και τις τοπικές τους κοινωνίες.

Συνειδητοποίησε παράλληλα, ότι σε περιόδους κρίσεων χρειάζονται λιγότερες αγκυλώσεις και μεγαλύτερη ετοιμότητα, λιγότερη συζήτηση, περισσότερες αποφάσεις και ουσιώδεις αλλαγές για μια Ευρώπη λιγότερο ευάλωτη και περισσότερο δημιουργική.

Χρειάζεται μια καινούργια, διαφορετική αρχιτεκτονική και ένα καινούργιο όραμα. 

Χρειάζονται δίχως άλλο καινοτόμες αλλαγές, ρεαλιστικές, στοχευμένες και υλοποιήσιμες προτάσεις, με απλοποίηση των πολιτικών.

Χρειάζεται τόλμη, έμπνευση και προσαρμοστικότητα στις νέες συνθήκες.

 

Αυτή την περίοδο, αναδείχθηκε περισσότερο από ποτέ, η ανάγκη για περαιτέρω ενίσχυση των ευρωπαϊκών μηχανισμών και η ανάγκη μια κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής, που θα εγγυάται ίσες ευκαιρίες σε όλα όσα επηρεάζουν τη ζωή και την καθημερινότητα του ευρωπαίου πολίτη. Για παράδειγμα, αν κάτι έγινε αισθητό στην περίοδο της πανδημίας, είναι ακριβώς η έλλειψη μιας Ενιαίας Ευρωπαϊκής Πολιτικής στον Τομέα της Υγείας και της Πρόληψης καθώς οι επιδημίες δεν «κοιτάνε» σύνορα.

 

Η επανεκκίνηση λοιπόν της Ευρώπης πρέπει να γίνει μέσα από μια νέα πολιτική αντίληψη με επίκεντρο τον άνθρωπο. Χρειαζόμαστε μια ανθρωποκεντρική Ένωση που θα ενστερνίζεται τις αγωνίες και τους προβληματισμούς του κάθε πολίτη. Ο ευρωπαίος πολίτης πρέπει να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο και να περιγράψει την Ευρώπη στην οποία θέλει να ζει. Πρέπει να συνειδητοποιήσει τα προβλήματα, να τα διεκδικήσει και να απαιτήσει την επίλυσή τους, μέσα από τις δυνατότητες που του παρέχονται στο πλαίσιο της Διάσκεψης για το μέλλον της Ευρώπης. Ανοίγει πλέον ο δρόμος για την έναρξη μιας σειράς διαβουλεύσεων και δημόσιων συζητήσεων, οι οποίες θα δώσουν τη δυνατότητα σε ανθρώπους από κάθε γωνιά της Ευρώπης να μοιραστούν τις ιδέες τους συμβάλλοντας έτσι στη διαμόρφωση του μέλλοντος του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

 

Η Διάσκεψη για το μέλλον της Ευρώπης, ξεκινά σε μια μοναδική χρονική συγκυρία, τόσο για την Ευρωπαϊκή Ένωση που κλείνει 71 χρόνια λειτουργίας, όσο και για τη χώρα μας που συμπληρώνει 40 χρόνια από την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή οικογένεια. Πρόκειται για μια δυνατή σχέση, που άντεξε και ωρίμασε στο χρόνο, δικαιώνοντας την επιλογή του Κωνσταντίνου Καραμανλή να εντάξει την Ελλάδα  στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα οφέλη ήταν και είναι πολλά, όχι μόνο σε οικονομικό αλλά και σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση εγγυήθηκε και συνεχίζει να εγγυάται την ειρήνη, την πολιτική σταθερότητα, το κράτος δικαίου, το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που αποτελούν αδιαπραγμάτευτες αξίες της.

 

Ας μην βλέπουμε λοιπόν μόνο τις παθογένειες και τις δυσκολίες και ας αναλογιστούμε πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γι’ αυτό, πρέπει να συνεχίσουμε σε αυτόν το δρόμο, να αγωνιστούμε για την ενότητά της και να διαμορφώσουμε όλοι μαζί την Ευρώπη που θα αφήσουμε στις επόμενες γενιές.