Στις 13 Ιουνίου 2020, κατατέθηκε έκθεση (A9-0117/2020)
σχετικά με συστάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου όσον αφορά τις
διαπραγματεύσεις για μια νέα εταιρική σχέση με το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης
Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας, με εισηγητές την Kati Piri και τον
Christophe Hansen. Στη έκθεση αυτή που ψηφίστηκε την Πέμπτη 18 Ιουνίου 2020, η
Επιτροπή Πολιτισμού και Παιδείας «εκφράζει την ικανοποίησή της για τη
συμπερίληψη των ζητημάτων που αφορούν την επιστροφή ή την απόδοση πολιτισμικών
αγαθών τα οποία έχουν αφαιρεθεί παράνομα από τις χώρες προέλευσής τους· και
τονίζει τη σημασία της συνεχούς συνεργασίας με το Ηνωμένο Βασίλειο στον εν λόγω
τομέα·».
Παρατίθεται το πλήρες κείμενο της επιστολής προς τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, κ. Charles
Michel, και τον Επικεφαλής της Task Force για τις σχέσεις με το Ηνωμένο
Βασίλειο, κ. Michel Barnier, μεταφρασμένη στα Ελληνικά:
«Τι σημαίνει ο Σαίξπηρ για την
Αγγλία;
Τι ο καθεδρικός ναός του Αγίου Παύλου;
Τι το Ταζ Μαχάλ για την Ινδία;
Τι η Καπέλα Σιστίνα για την Ιταλία;
Τα μάρμαρα του Παρθενώνα είναι η
υπερηφάνεια μας, είναι η ταυτότητά μας.
Είναι ό,τι μας συνδέει με το
ελληνικό θαύμα.
Είναι δημιουργήματα συνώνυμα με τις
έννοιες της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας.»
Μελίνα Μερκούρη
Πρόσφατες
εκθέσεις που βασίστηκαν σε προσχέδιο της νέας εμπορικής συμφωνίας της
Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ηνωμένου Βασιλείου που διέρρευσε ισχυρίζονται ότι σε
μια νέα ρήτρα της συμφωνίας προβλέπεται η διαπραγμάτευση για την επιστροφή
«παράνομα αφαιρεθέντων πολιτιστικών αντικειμένων». Οι πρώτες αναφορές συνέδεαν αυτήν την ρήτρα με τα Μάρμαρα του
Παρθενώνα και, παρόλο που απορρίφθηκαν ως αβάσιμα, αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να
εκφράσουμε την αναμφισβήτητη υποστήριξή μας για την επανένωση των Μαρμάρων του
Παρθενώνα.
Δεν
είναι απλώς μάρμαρα, απλώς ασβεστόλιθος που αποτελείται από ανακρυσταλλωμένα
ανθρακικά ορυκτά, είναι γλυπτά. Γλυπτά υψηλής πολιτιστικής αξίας για την Ελλάδα
και αναμφισβήτητο μέρος της ελληνικής κληρονομιάς. Ο ίδιος ο Παρθενώνας είναι
ένα παγκοσμίου φήμης μνημείο, σύμβολο των πρώτων μας ιχνών πολιτισμού και
βασικών εννοιών της πολιτείας στην ευρωπαϊκή χερσόνησο. Ένα κατάλοιπο της
χρυσής εποχής που σηματοδοτήθηκε με τη δημιουργία μιας ένωσης (Συμμαχία της
Δήλου) και την παραγωγή μερικών από τα πιο επιδραστικά και διαρκή πολιτιστικά
αντικείμενα της Δυτικής παράδοσης.
Το
φρούριο της Ακρόπολης, που είναι επίσης εγγεγραμμένο στον κατάλογο της
Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και χαρακτηρίζεται ως Κατάθεση Εξαιρετικής
Παγκόσμιας Αξίας για την Παγκόσμια Κληρονομιά, στέκεται για αιώνες πάνω από την
Αθήνα, με τον Παρθενώνα να είναι το πιο διάσημο από τα μέρη του. Παρά τις
πολλές καταστροφές που αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια της ιστορίας, κανένα άλλο
μνημείο δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό στα τέλη του 17ου-αρχές του
19ου αιώνα. Μια έκρηξη κατά τη διάρκεια του πολέμου του Μοριά σχεδόν
κατέλυσε το υπέροχο μνημείο, το οποίο χρησιμοποιούταν τότε ως αποθήκη
πυρίτιδας, και μια απόπειρα λεηλασίας κατέστρεψε σημαντικά γλυπτά. Αυτό που
ακολούθησε όμως ήταν πιο καταστροφικό, καθώς άφησε μια ανοιχτή πληγή που θα
ακολουθούσε τις επόμενες γενιές. Ο Τόμας Μπρους, 7ος κόμης του Έλγιν και 11ος
κόμης του Κινκάρντιν αναζήτησε και απέκτησε άδεια το 1801 και για σχεδόν μια
δεκαετία αποσυναρμολόγησε μεγάλα
κομμάτια του μνημείου και τα μετέφερε στην Αγγλία. Μετά την χρεοκοπία του,
πούλησε τα γλυπτά στο βρετανικό λαό σε πολύ υψηλές τιμές. Από τότε φυλάσσονται
στο Βρετανικό Μουσείο, μακριά από το εμβληματικό σημείο γέννησής τους. Αυτή η άνευ προηγουμένου προδοτική πράξη
που σήμερα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως έγκλημα πολέμου κατά της
πολιτιστικής κληρονομιάς μένει στην ιστορία κακόφημα, καθώς όλες οι εκκλήσεις
προς το Βρετανικό Μουσείο αγνοήθηκαν και οι προσπάθειες των διεθνών οργανισμών
για διαμεσολάβηση δεν έφεραν αποτελέσματα. Εκτός αυτού, τα διεθνή μέσα
συνεχίζουν να αναφέρονται στα γλυπτά με το όνομα του ανθρώπου που τα έκλεψε και
τα στέρησε από την γενέτειρα τους. Υπάρχει μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων που
μεγαλώνουν στην κρίση και δεν θα έχουν την ευκαιρία να επισκεφτούν το Λονδίνο
και το Βρετανικό Μουσείο.
Όντας
πιστοί στις υποχρεώσεις της Ένωσης, οι οποίες απορρέουν από το άρθρο 167 της
Συνθήκη της Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) για τη διατήρηση και
προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς Ευρωπαϊκής σημασίας, και παρά τον
χρονικό περιορισμό (ratione temporis) της οδηγίας 2014/60/EU της 15ης Μαΐου
2014, επαναλαμβάνουμε την έκκληση μας
για την επανένωση των Μαρμάρων, το συντομότερο δυνατό, και υποστηρίζουμε τυχόν
ισχυρισμούς που προτείνονται ως μέρος της εμπορικής συμφωνίας ή τυχόν
διαδικασίας που θα ξεκινήσει εξ αυτής.
Οι ευρωβουλευτές:
Alexis Georgoulis (GUE/NGL)
Stelios Kympouropoulos (EPP)
Loucas Fourlas (EPP)
Lefteris Christoforou (EPP)
Iban Garcia del Blanco (S&D)
Clare Daly (GUE/NGL)
Dimitris Papadimoulis (GUE/NGL)
Kouloglou Stelios (GUE/NGL)
Costas Mavrides (S&D)
José Gusmão (GUE/NGL)
Isabella Adinolfi (NI)
Papadakis Demetris (S&D)
Spyraki Maria (S&D)
María Eugenia Rodríguez Palop
(GUE/NGL)
Petros Kokkalis (GUE/NGL)
Patrick Breyer (Greens/EFA)
Martina Michels (GUE/NGL)
Kostas Arvanitis (GUE/NGL)
Elena Kountoura (GUE/NGL)
Juozas Olekas (S&D)
Chrysoula Zacharopoulou (Renew)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου