Οι ανθρώπινες σχέσεις με την Γεωργία Κιζιρίδου

Γράφει η Βίκυ Μπαϊρακτάρη 

«Και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι και δεν παίρνει τίποτα ο ένας από τον άλλον. Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν ...Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν από την στιγμή που βρίσκουν μια θέση στην ζωή των άλλων.»

Τάσος Λειβαδίτης και όπως ίσως καταλάβατε το θέμα μας σήμερα είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Η κυρία Γεωργία Κιζιρίδου, Εξελικτική – Σχολική Ψυχολόγος απόφοιτη Α.Π.Θ θα μας μιλήσει γα αυτές.

Β: Στις μέρες μας έχουν αυξηθεί οι άνθρωποι που ενώ θέλουν να βρουν έναν σύντροφο τελικά δεν το καταφέρνουν. Τι πιστεύετε ότι φταίει;

Γ: Οι λόγοι είναι πολλοί και διαφορετικοί, καθώς κάθε άνθρωπος και κάθε περίπτωση είναι μοναδική. Ωστόσο, υπάρχει μια τάση αύξησης του ναρκισσισμού την τελευταία δεκαετία. Με λίγα λόγια, πρόκειται για ενήλικες, οι οποίοι ενώ αρχικά δίνουν την εντύπωση των ατόμων με αυτοπεποίθηση, στην πραγματικότητα πρόκειται για τραυματισμένα και πληγωμένα παιδιά που δεν αντιμετώπισαν ουσιαστικά τον εσωτερικό τραυματισμένο εαυτό τους. Επομένως, για να υπάρξει κάποιος σε μια ενήλικη και ισότιμη σχέση, θα πρέπει πρώτα και κυριότερα να δημιουργήσει μια σχέση εμπιστοσύνης και ασφάλειας με τον ίδιο του τον εαυτό. Ο λόγος λοιπόν που αρκετοί άντρες και αρκετές γυναίκες θέλουν να δημιουργήσουν μια σχέση και δεν το πετυχαίνουν είναι γιατί δεν αρκεί να θέλεις κάτι, θα πρέπει και να το μπορείς. Άρα, πρόκειται για ανθρώπους που ενδεχομένως δεν έχουν καλλιεργήσει τις κατάλληλες δεξιότητες – κοινωνικές και επικοινωνιακές- ώστε να εκπληρώσουν στην πράξη την επιθυμία τους.

B: Βλέπουμε συχνά ανθρώπους που ενώ στην επαγγελματική τους ζωή είναι πετυχημένοι εν τούτοις στην προσωπική ζωή δεν έχουν βρει την ισορροπία. Πού οφείλεται αυτό;

Γ: Η επαγγελματική επιτυχία δε θα πρέπει να συγχέεται με την προσωπική αρμονία. Στη ουσία πρόκειται για δύο διαφορετικούς τομείς. Στην επαγγελματική ζωή απαιτούνται άλλες δεξιότητες που δε σχετίζονται άμεσα με τον συναισθηματικό τομέα. Μπορεί ένας επιστήμονας να επενδύει χρονικά στη δουλειά του, αλλά στην πραγματικότητα έχει να κάνει με ενδοπροσωπικές δεξιότητες. Δηλαδή, με δεξιότητες που αφορούν κυρίως την διαχείριση του εαυτού του. Στον αισθηματικό τομέα απαιτούνται κατά βάση διαπροσωπικές δεξιότητες, δηλαδή τις κοινωνικές εκείνες δεξιότητες που έχουν να κάνουν με τη διαχείριση των ανθρωπίνων σχέσεων. Μάλιστα, πολλά άτομα αντιλαμβανόμενα την δυσκολία στον τομέα των διαπροσωπικών σχέσεων δίνουν βάση και έμφαση στην επαγγελματική τους ανέλιξη, γιατί εκεί νιώθουν πως ενισχύεται η αυτοεκτίμησή τους.

B: Στις γυναίκες ποτέ δεν έπαψε να ασκείται πίεση από την κοινωνία και τον κοινωνικό περίγυρο για την δημιουργία οικογένειας. Ποιες επιπτώσεις έχει αυτό στην ψυχολογία της κάθε γυναίκας;

Γ: Είναι γεγονός ότι η ασφυκτική πίεση για να συμμορφωθεί η σύγχρονη γυναίκα στα πρότυπα παλαιότερων εποχών δημιουργεί πληθώρα αρνητικών συναισθημάτων, όπως ενοχές, δυσαρέσκεια, αίσθημα ανικανοποίητου, μέχρι και καταθλιπτικά συμπτώματα. Πολλές φορές αρκετές γυναίκες υποκύπτουν στην εξωτερική πίεση, καθώς δεν μπορούν να διαχειριστούν τις εσωτερικές τους συγκρούσεις, αλλά στην πορεία διαπιστώνεται ότι αναδύονται καταπιεσμένα συναισθήματα. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι γυναίκες αυτές καταλήγουν σε χωρισμό και διαζύγιο, ακριβώς γιατί δεν ακολούθησαν τις δικές τους αυθεντικές ανάγκες και δεν τοποθέτησαν τα κατάλληλα όρια στους γύρω τους, ώστε να ζήσουν συνειδητοποιημένα και ολοκληρωμένα, μακριά από κοινωνικούς καθωσπρεπισμούς. Όπως αναφέρθηκε σε μια συμβουλευτική συνεδρία από μια γυναίκα που μεγάλωνε μόνη την κόρη της: «Το όνειρό μου μετατράπηκε σε εφιάλτη.» ίσως το πιο δύσκολο στοίχημα με τον εαυτό είναι να είμαστε αληθινοί μαζί του και να μην ξεχνάμε ότι είμαστε οι επιλογές μας.

Β:Πολλά τα παράπονα από τους άντρες για τις γυναίκες και από τις γυναίκες για τους άντρες. Και οι δύο επικαλούνται επίσης την έλλειψη επικοινωνίας. Εσείς τι πιστεύετε για αυτό;

Γ: Είναι πολύ εύκολο να κατηγορούμε τους άλλους για τα λάθη τους μέσα σε μια σχέση. Το δύσκολο κομμάτι αφορά την ανάληψη των προσωπικών μας ευθυνών σχετικά με τα δικά μας λάθη. Είναι στην κυριολεξία χάσιμο χρόνου να μπει κάποιος σε αντιπαράθεση αναφορικά με το δίπολο «Γυναίκες από την Αφροδίτη, άντρες από τον Άρη». Ας μην ξεχνάμε ότι είμαστε άνθρωποι και σε καμία περίπτωση δεν είναι όλες οι γυναίκες το ίδιο, ούτε όλοι οι άντρες συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο. Η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι πολύ πιο πολύπλοκη και σχετίζεται με ποικίλους παράγοντες που δεν έχουν να κάνουν με το φύλο. Η επικοινωνία σε μία σχέση λοιπόν καλλιεργείται καθημερινά και χτίζονται γερές βάσεις σε μια σχέση σταδιακά και με πολλή υπομονή/ επιμονή.

Β:Tι χρειάζεται για να κάνεις μια σχέση αλλά και να την  κρατήσεις και να ανθίσει; Τελικά ποιος είναι ο ιδανικός σύντροφος;

Γ: Καταρχάς απαιτείται καλή σχέση με τον ίδιο μας τον εαυτό. Ο τρόπος που φερόμαστε στον/ στην σύντροφό μας είναι στην πραγματικότητα αντανάκλαση του τρόπου που φερόμαστε στον εαυτό μας. Όταν υπάρχει συντροφική σχέση, για να διατηρηθεί σε βάθος χρόνου, χρειάζονται κοινές αξίες και γερές βάσεις. Τα πιο βασικά συστατικά μιας πετυχημένης σχέσης είναι η ειλικρίνεια, η ελεύθερη και ανοιχτή έκφραση, η εμπιστοσύνη και η ασφάλεια. Η σχέση είναι σαν ζωντανός οργανισμός. Αν δεν φροντιστεί όσο χρειάζεται, τότε θα πάψει να υφίσταται. Σχετικά με τον ιδανικό σύντροφο…. Το ιδανικό για τον καθένα είναι μοναδικό. Δεν υπάρχει μία και μοναδική απάντηση, καθώς οι προτεραιότητες του καθενός είναι διαφορετικές. Για παράδειγμα, για κάποιον ιδανικός σύντροφος μπορεί να είναι ο ρομαντικός σύντροφος που δίνει βάση στη σχέση και στο συναίσθημα, ενώ για κάποιον άλλον μπορεί να είναι κάποιος δυναμικός και αυτόνομος που παράλληλα με την προσωπική του ζωή συνδυάζει και την επαγγελματική του καριέρα.

Β: Σε όσους που υποφέρουν από την μοναξιά γιατί δεν  έχουν βρει τον άνθρωπο τους ακόμα τι έχετε να πείτε;

Γ:. Σε πρώτη φάση να μην υποφέρουν επειδή δεν έχουν σύντροφο. Οι μοναχικές περίοδοι μπορούν να αποτελέσουν την κατάλληλη ευκαιρία για αυτογνωσία. Μπορούν να αναλογιστούν τα λάθη του παρελθόντος, ώστε να μην επαναληφθούν στο μέλλον. Η συντροφικότητα δεν μπορεί να έχει τη  μορφή του καταναγκαστικού κυνηγιού. Το «ταξίδι» του κάθε ατόμου είναι ξεχωριστό, επομένως ίσως είναι προτιμότερο κάποιος για ένα διάστημα να μείνει μόνος του, παρά να κατακερματίζει τον εαυτό του σε πολλούς και επιφανειακούς συντρόφους. Το βασικότερο όλων είναι να γνωρίζει ο καθένας τι ζητάει να βρει στον προσωπικό τομέα και με αυτούς τους άξονες να κινηθεί. Αν δεν γνωρίζει ο ίδιος τι σύντροφο θα ήθελε να έχει, τότε το πιο πιθανό είναι να συνάπτονται σχέσεις χωρίς προοπτική. Στην τελική, οι ακραίοι συμβιβασμοί μέσα σε μια συμβατική σχέση από το φόβο της μοναξιάς, δημιουργεί μεγαλύτερη μοναξιά.   

Είναι το γνώθις σαυτόν λοιπόν είναι που οφείλουμε ν αποκτήσουμε αρχικά και αν είναι να έρθει θα έρθει αλλιώς θα προσπεράσει .....Σας ευχαριστώ θερμά κυρία Κιζιρίδου εις το επανιδείν .