Υποδοχή Ηρώων επεφύλαξαν οι Εδεσσαίοι εν έτη 1921 στους τραυματίες
Μπίντση Λάζαρο Σιάνη και Σιώνη Αναστάσιο Βαλταδώρο Μένιο Ραϊκο Κύρο Στουγιαντση
Τρύφων και Βοζίκη Αναστάσιο οι οποίοι τραυματίστηκαν στο μέτωπο. Τους
τραυματίες που επέστρεφαν τους υποδεχόταν και τους τιμούσαν οι αρχές ενώ
έπαιρναν και το ανάλογο παράσημο. Παράσημο πήρε και κάποιος ακόμη ονόματι (δεν
το λέμε) ο οποίος έπεσε από το άλογο ενώ μετέφερε καυσόξυλα. Δια το ηρωικό
θάρρος που επέδειξε κατά την πτώση και για την άψογο συγκομιδή των ξύλων που
μάζεψε, πήρε λοιπόν παράσημο, πήρε και μία σύνταξη διότι ως γνωστόν η Πατρίς
ευγνωμονούσα. Λίγο μετά τον πόλεμο οι συμμετάσχοντες ζωντανοί και τραυματίες
έκαναν και σωματεία υπό την επωνυμία «Ένωση Υπαξιωματικών». Αυτό εν έτη 1928
και το πρώτο Δ/Σ το αποτελούσαν οι κ.Βυζοβίτης, Κ.Σιβένας, Μ.Παρίσης, Α.Κωφού,
Ι.Γιαννάκης, Λ.Ρουσουλέντσης, Ν.Φίστας, Ε.Ευαγγελίδης και Γ.Δώδου. Οι 180 όμως
περίπου νεκροί και αγνοούμενοι με καταγωγή από το Ν. Πέλλας άφησαν τα κόκκαλά
τους χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά στα βάθη της Μ.Ασίας.
Σε άλλον πόλεμο τώρα αυτόν του Β΄ Παγκοσμίου. Ιανουάριο του 1944 κατά
Βεγορίτιδα μεριά έφτασε ένα βουλγαρικό απόσπασμα και συνέλαβε κατοίκους της
περιοχής. Μεταξύ αυτών τον δάσκαλο του Αγίου Αθανασίου (Τσέγανι τότε)
Μ.Κανελλόπουλο καθώς και τον δασικό υπάλληλο Λουκά Πρωτοπαπά. Πιθανώς τα
ονόματα και η ιδιότητα των δύο αυτών να είναι αντίστροφη και αν κάποιος
αναγνώστης γνωρίζει κάτι παρακαλείται να μας ενημερώσει. Τους πήγαν στην
Φλώρινα και τους έσπασαν στο ξύλο λέγοντας στο δάσκαλο τι δουλειά είχε να έρθει
από την Παλιά Ελλάδα να διδάξει Ελληνικά γράμματα. Μαζί τους συνελήφθη και
βασανίστηκε και ο παπάς του χωριού ο Ι.Τζίκας. Οι συλληφθέντες τελικά
απελευθερώθηκαν μετά από παρέμβαση των Γερμανικών αρχών που πολλές φορές οι
Γερμανοί επενέβαιναν υπέρ των Ελλήνων γνωρίζοντας το πώς σκέπτονται και
ενεργούν οι Βούλγαροι.
Το ίδιο έγινε και στο χωριό Παναγίτσα όταν οι βούλγαροι συνέλαβαν
σχεδόν το μισό χωριό με κύρια αιτία ότι κατά την δεκαετία του 1920 οι κάτοικοι
της Παναγίτσας επιτέθηκαν σε κατοίκους του χωριού Ζέρβη, από το οποίο στο
σύνολο των κατοίκων κατά τα έτη 1941-1944 όλο κι όλο 4-5 άτομα δήλωσαν
βουλγαρόφρονες και συνεργάστηκαν με την ΟΧΡΑΝΑ και τον βουλγαρικό στρατό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου