ΦΡΑΓΜΑΤΑ ΚΙ ΕΜΦΡΑΓΜΑΤΑ

Δυστυχώς δεν έχουμε φράγματα, θα έχουμε όμως εμφράγματα και ενδεχομένως στο εγγύς μέλλον με τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τα υδάτινα αποθέματα στο νομό. Δυστυχώς σήμερα εμείς βλέπουμε μόνο το αύριο ή και το μεθαύριο και το νερό επαρκεί πλην όμως θα πρέπει να αφήσουμε παρακαταθήκη και στις επόμενες γενεές. Με πλήρη ασυνέπεια και ασυδοσία χρησιμοποιούμε το υδάτινο δυναμικό όταν το χρειαζόμαστε για πότισμα, ενώ το αφήνουμε να εμπλουτίζει τον Θερμαϊκό κόλπο κατά τους χειμερινούς μήνες. Οι αποθήκες νερού στο νομό ελάχιστες έως μηδαμινές εν σχέση με τις αρδευόμενες εκτάσεις και μ’ αυτές ποτίζουμε κάποια στρέμματα και κάποιους μπαξέδες, ενώ απομυζούμε τον υδροφόρο ορίζοντα με ανεξέλεγκτες γεωτρήσεις που κάθε χρόνο γίνονται και περισσότερες. Δύο τρία φράγματα όλο κι όλο στην περιοχή της Έδεσσας εκ των οποίων τα μισά έχουνε φούιτ και χάνουν από παντού και κάθε χωριό θεωρεί αποκλειστικά δικό του το φράγμα που βρίσκεται κοντά. Το έτερον εγκληματικό είναι πως τεράστιες εκτάσεις αρδεύονται ακόμη με ανοιχτά δίκτυα και οι δήμοι ακόμη συνεχίζουν να τα κατασκευάζουν.

Κατά τους θερινούς μήνες που χρειάζεται το νερό ένα ανοιχτό δίκτυο έχει απώλειες σχεδόν το 40-50% λόγω εξάτμισης, διαρροών και κλεψίματος. Κι ενώ με την ποσότητα του νερού που φεύγει από τους καταρράκτες το Ισραήλ π.χ. και η Ιορδανία αρδεύουν την μισή αγροτική τους έκταση εμάς δεν φτάνει να πάει ούτε μέχρι τα Σεβαστειανά και το Ριζό. Σταγόνα στον ωκεανό η άρδευση με σταγόνες στα χωράφια μας που κατά το πλείστον οι αγρότες το πλημμυρίζουν ποτίζοντας και θεριεύοντας και το χορτάρι. Πριν από 25 χρόνια σ’ ένα Νομαρχιακό Συμβούλιο ξεκίνησε θεωρητικά το έργο για το φράγμα της Γραμμόσκας στον τότε Δήμο Κύρρου κι ακόμη δεν ποτίσαμε χωράφι μ’ αυτό. Ομοίως και με το φράγμα του Αλμωπαίου ποταμού που πρόσφατα ολίγον προ της αποχώρησης του από το υπουργείο το ξαναϋποσχέθηκε ο τέως υπουργός όπως για χρόνια μας το υπόσχονταν άπαντες οι βουλευτές. Έκλεισε 30 χρόνια το σήριαλ των υποσχέσεων κι ακόμη ο ποταμός κυλάει αγέρωχα προς Θερμαϊκό κόλπο. Το αυτό και με το λεγόμενο φράγμα του στραβοποτάμου στην Έδεσσα όπως επίσης και φράγμα στους Προμάχους που ξεκίνησε και ακυρώθηκε εκ του πονηρού, πριν από τέσσερα χρόνια. Κι έτσι εκτός από το χωριό Άνυδρο θα έχουμε σύντομα και άλλες άνυδρες περιοχές.

Παραδείγματα προς μίμηση υπάρχουν πολλά και δίπλα μας και σ’ όλη την χώρα όπως στο Ν. Κιλκίς όπου ένα τεχνητό φράγμα έλυσε ένα τεράστιο πρόβλημα και έγινε και τουριστικός πόλος και αξιοθέατα. Ακόμη και στην νήσο Χίος που ψιχαλίζει αν φτύσει κάποιος έχει γίνει φράγμα όπως και στην Μύκονο και βέβαια και το φράγμα Παπαδιάς στη Φλώρινα που είναι ορατό από την κορυφή του Καϊμάκτσαλαν. Οι καιροί και ο καιρός άλλαξαν και πρέπει να προσαρμοστούμε κι εμείς. Κάποτε διαβάζαμε στα σχολικά βιβλία πως τον Οκτώβριο έρχονται τα πρωτοβρόχια κι ο ζευγολάτης οργώνει και σπέρνει και μετά έρχεται το χιόνι και σκεπάζει την πλάση όλη. Σήμερα πάνε αυτά. Βρέχει αίφνης και το νερό πάει χαμένο και δεν χιονίζει για να λιώσει σιγά σιγά το χιόνι, και τρελάθηκαν οι εποχές και πρέπει να λογικευτεί ο άνθρωπος.

Και κάποιες μικρές αναβαθμίδες εν ήδη φραγμάτων να γίνουν σε κάποια ποτάμια κέρδος είναι αφού δεν είμαστε ικανοί να εκμεταλλευτούμε το θείο δώρο της φύσης που έχουμε στο Νομό. Θα έρθει μέρα που θα διψάσουμε κι εμείς και η φύση κι αν δεν είναι στη δική μας γενιά σίγουρα θα είναι κάτι που θα αφήσουμε παρακαταθήκη στα παιδιά και στα εγγόνια μας που εν τω δικαίω θα μας καταριούνται.

Μ.Κ.