ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ: «ΣΕΙΣΜΟΣ» ΜΕ 60% ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ… «ΤΡΕΛΑΜΕΝΟΥΣ»

«Δεν υπάρχει τίποτα. Ψάχνω να βρω δουλειά σε Θεσσαλονίκη, Σίνδο, Αλεξάνδρεια, Σκύδρα, Έδεσσα, Γιαννιτσά. Δεν τα έχω καταφέρει ακόμη. Αν και η σύζυγος μου απασχολείται μέσω πεντάμηνου προγράμματος ως γραμματειακή υποστήριξη στο Μουσικό Λύκειο Γιαννιτσών δεν έχει πληρωθεί μέχρι στιγμής, παρά το γεγονός ότι ξεκίνησε να εργάζεται από τα μέσα Ιανουαρίου. Έχω δύο παιδιά. Η κόρη μου σπουδάζει. Ο άνεργος στην ηλικία μου αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα. Το σημαντικότερο είναι τα χρόνια που κουβαλάω στην πλάτη μου. Δεν μπορώ να συναγωνιστώ άτομα νεότερης ηλικίας από εμένα, ούτε όμως και το θέλω. Από την άλλη, όσοι εργάζονται δεν πληρώνονται. Ακόμη και τα 500 και τα 600 ευρώ που λαμβάνουν δεν τους τα καταβάλλουν οι εργοδότες. Έτσι όμως οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να κάνουν τον προγραμματισμό τους, δεν μπορούν να ρυθμίσουν τις ζωές τους. Η ανεργία μας έχει τσακίσει. Και την ίδια ώρα ζητούν από τους άνεργους να πληρώσουν και ΕΝΦΙΑ. Πρέπει να πληρώσω 400 ευρώ ΕΝΦΙΑ για το σπίτι μου. Από τον άνεργο όμως τι μπορείς να πάρεις; Επομένως, αυτό που μας απομένει για να επιβιώσουμε είναι η μαύρη εργασία. Για να αποφύγουμε φόρους και κρατήσεις. Να δουλεύουμε και να ζούμε κρυφά. Σε γνωστό μου ένας εργοδότης πρότεινε να του δώσει δουλειά αλλά να του πληρώνει μόνο το ένσημο…και όχι τον μισθό του. Μετά από αυτό σε τι μπορείς να ελπίζεις;» δηλώνει ο 51χρόνος και άνεργος εδώ και 3 χρόνια, κάτοικος Γιαννιτσών, Χάρης Κοσμίδης.

Χάρης Κοσμίδης, άνεργος: Όσες πόρτες και αν χτύπησα για δουλειά δεν άνοιξε καμία. Δούλευα στην Ελληνική Υφαντουργία όταν έκλεισε. Κανείς δεν προσλαμβάνει μεσήλικες σαν εμένα.

«Η ψυχολογία μου είναι πολύ πεσμένη. Πως θα μπορούσαν άλλωστε τα πράγματα να είναι διαφορετικά; Έχω καταστεί πολύ απαισιόδοξος. Κάποτε ήμουν φύσει αισιόδοξος. Τώρα όμως όχι. Πρέπει η κυβέρνηση να λάβει αποφάσεις. Να δει την ουσία του προβλήματος και να βρει λύσεις. Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι τα εργοστάσια και οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη. Δεν βλέπω κανένα να ανοίγει, δεν βλέπω κανέναν να προσλαμβάνει εργαζόμενους».

Η άλλοτε περήφανη ύπαιθρος κλαίει πάνω από τα συντρίμμια της. Τα φουγάρα των εργοστασίων έχουν πάψει να καπνίζουν εδώ και χρόνια, οι βιοτεχνίες μετανάστευσαν βόρεια, τα χωράφια δεν αρκούν για να θρέψουν στόματα πεινασμένα που δεν σταματούν λεπτό να εκτοξεύουν κατηγορίες και κατάρες για την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει.  Η ζωή στις κωμοπόλεις και στα χωριά έχει καταστεί ανυπόφορη. Τα Γιαννιτσά δεν αποτελούν εξαίρεση. Δεν θα μπορούσαν άλλωστε. Η αποβιομηχάνιση, οι στρατιές των ανεργών, τα κλειστά μαγαζιά και οι…ανύπαρκτες ευκαιρίες επαγγελματικής αποκατάστασης, αντανακλούν την δομική καταστροφή που βιώνει η μικρή αυτή πόλη. Σύμφωνα με αποκλειστικές και ακριβείς πληροφορίες του bangladeshnews.gr το ποσοστό ανεργίας στην πόλη των Γιαννιτσών ανέρχεται στο απίστευτο…58,48%. Από τα 13.000 άτομα του εργατικού δυναμικού, οι 7.603 είναι οι εγγεγραμμένοι άνεργοι.Πάνω από 7.οοο άτομα αναζητούν μάταια δουλειά. Ψάχνουν εναγωνίως το μεροκάματο που θα τους βοηθήσει να σηκώσουν ξανά κεφάλι, να αντικρίσουν κατάματα την οικογένεια που περιμένει καθημερινά να ακούσει ότι ο μπαμπάς ή η μαμά βρήκαν ξανά δουλειά, να πάψουν να είναι απογοητευμένοι και φοβισμένοι. Μέχρι να συμβεί όμως αυτό, οι ουρές στον ΟΑΕΔ παραμένουν μεγάλες, οι εργοδότες δεν προσλαμβάνουν, το «μαύρο σύννεφο» της οικονομικής δυσπραγίας αιωρείται απειλητικό πάνω από τον ουρανό της πόλης…

ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΩΝ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΟΥΝ…

«Δυστυχώς η κατάσταση τείνει διαρκώς προς το χειρότερο. Κάπως κινούνται τα πράγματα λόγω εποχικών επαγγελμάτων που σχετίζονται με την αγροτική παραγωγή, αλλά τίποτα το ιδιαίτερο. Δεν είναι η εποχή της συγκομιδής. Άλλες παραγωγικές μονάδες για να σηκώσουν το βάρος της απασχόλησης δεν έχουν απομείνει στα Γιαννιτσά. Είχαμε την Ελληνική Υφαντουργία. Έκλεισε στα τέλη του 2013. 150 άτομα ήταν η τελευταία «φουρνιά» εργαζομένων που έμειναν στον δρόμο. Παλιότερα δούλευαν εκεί έως και 700 άτομα. Νοσεί επίσης και η οικοδομή. Το προφίλ των ανέργων; Οικοδόμοι κυρίως, απόφοιτοι Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ανειδίκευτοι εργάτες. Γνωρίζω αρκετούς που έφυγαν από τα Γιαννιτσά με προορισμό το εξωτερικό, μπας και βρουν καμιά δουλειά και σωθούν και αυτοί και οι οικογένειες τους. Έτσι έχουν τα πράγματα» υποστηρίζει η Θεανώ Ζουρνατζίδου, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Γιαννιτσών.

«Από την άλλη όμως έχουμε και εργαζόμενους που αν και δουλεύουν δεν πληρώνονται. Υπάρχουν επιχειρήσεις που έχουν απλήρωτους τους υπαλλήλους τους έως…και 15 μήνες. Τους χρωστούν 500, 600 ευρώ και τους δίνουν 100 ευρώ έναντι. Αυτό συμβαίνει κυρίως στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Αντιμετωπίζουμε όμως και άλλα κόλπα: Αν και οι εργοδότες τους απασχολούν για 8 ώρες, τους έχουν δηλωμένους για λιγότερες ώρες, ως εργαζόμενους μερικής απασχόλησης και εκ περιτροπής. Αυτές όμως οι παρανομίες δεν μπορούν να εντοπιστούν και να διερευνηθούν επαρκώς καθώς οι ελεγκτικοί μηχανισμοί υπολειτουργούν. Σε ολόκληρο τον νομό Πέλλας…επιχειρούν μόλις 2 Επιθεωρητές Εργασίας, συνεπικουρούμενοι από έναν υπάλληλο».

ΣΕ ΛΙΓΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΝΑ ΔΩ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΦΘΑΣΟΥΝ…

Η κατάσταση είναι δραματική και επιδεινώνεται μέρα με την μέρα. Από τον Δεκέμβριο που δόθηκαν οι κουτσουρεμένες επιδοτήσεις στους αγρότες μέχρι και σήμερα δεν έχουμε βιώσει κάποια αλλαγή προς το καλύτερο. Αν και η εκπτωτική περίοδος Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου συνοδεύονταν από γενναίες, εντυπωσιακές εκπτώσεις που κυμαίνονταν σε ποσοστά από 30% έως και 70%, η πτώση στις πωλήσεις ήταν εξίσου…εντυπωσιακή. Συγκριτικά με πέρσι, πέσαμε περίπου στο 30%. Στα καταστήματα ένδυσης και υπόδησης η πτώση ήταν μεγαλύτερη. Περίπου 50%. Τα ποσοστά ανεργίας είναι τρομακτικά, ειδικότερα στις νέες ηλικίες. Δεν υπάρχουν δουλειές, σε λίγο δεν θα υπάρχουν και επιχειρηματίες. Επικρατεί ένα διαβρωτικό κλίμα ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Και τώρα με την έλευση του φορολογικού-ασφαλιστικού δεν ξέρω πως θα επιβιώσουμε. Το φορολογικό το νιώθουμε ήδη στο πετσί μας με την αύξηση της προκαταβολής φόρου και άλλων μέτρων. Έρχεται και το ασφαλιστικό που στην πράξη είναι…φορολογικό. Δεν υπάρχει λόγος, κανένας απολύτως, να ανοίξει κάποιος μια επιχείρηση. Πόσο μάλλον να την διατηρήσει. Ακόμη και στην περίπτωση που βγάζει ένα μικρό κέρδος έρχεται το μακρύ χέρι του κράτους, το αρπάζει, και το βάζει στην δική του τσέπη» εξηγεί ο Πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Γιαννιτσών Παναγιώτης Σαραφούδης

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ