Ιδρυτή Ελλήνων Πολιτεία
Πτυχιούχου Πολιτικών Επιστημών
Παντείου Πανεπιστημίου
Η χθεσινή προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή για το ασφαλιστικό απέδειξε για άλλη μία φορά την ατολμία των κομμάτων αλλά και την αδυναμία των πολιτικών αρχηγών να απαντήσουν στο ερώτημα ενός ολόκληρου λαού που είναι στα κάγκελα αλλά και στους δρόμους.
Επί επτά ώρες αυτό που είδαμε από το βήμα της βουλής δείχνει ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις σε ένα θέμα που αφορά όχι μόνο όλους τους Έλληνες αλλά και τις γενιές που έρχονται.
Κανένα κόμμα δεν ανέλαβε τις ευθύνες για την κακοδιαχείριση των ασφαλιστικών ταμείων επί σειρά δεκαετιών αλλά και κανένας αρχηγός δεν είπε τα πράγματα με το όνομα τους. Ο πρωθυπουργός αρκέστηκε να απαντά στα πεπραγμένα της πενταετίας του μνημονίου και τις 11-12 μειώσεις των συντάξεων αποφεύγοντας μια σκληρή πραγματικότητα.
Πως στο τέλος και αυτής της διαπραγμάτευσης θα περάσει το δίκαιο του ισχυρού δηλαδή το δίκαιο των δανειστών. Στην παρθενική του εμφάνιση ως Πρόεδρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ο Κ. Μητσοτάκης αφενός επικαλέστηκε την ιδιωτική ασφάλιση αφετέρου δε στόχος του ήταν να κερδίσει την μάχη των εντυπώσεων από τον Αλέξη Τσίπρα. Χαρακτηριστική η φράση του «δεν είμαι ούτε με τα τρακτέρ ούτε με το ΔΝΤ» Τα υπόλοιπα κόμματα μέσα στην μετριότητα που τα χαρακτηρίζει ουδεμία σοβαρή πρόταση αλλά μόνο απόδοση ευθυνών.
Το παλαιοκομματικό σύστημα δεν έχει καταλάβει ότι αργοσβήνει καθώς τίποτα δεν φανερώνει ότι οι επί δεκαετίες διαχειριστές της εξουσίας έχουν αποτύχει παταγωδώς και συνεχίζουν επίμονα να λένε ότι έχουν την λύση.
Προτάσεις σαφώς και υπάρχουν, προτάσεις που δεν παραβιάζουν ούτε το Σύνταγμα της χώρας, ούτε την κοινωνική συνοχή. Ωστόσο όμως όλοι αποφεύγουν στο βωμό της κομματικής σκοπιμότητας να υπηρετήσουν τις ανάγκες της κοινωνίας και των μελλοντικών γενεών.
Οι προκαταλήψεις και οι ιδεοληψίες είναι δεδομένου ότι δεν προσφέρουν κάτι καινούργιο στην κοινωνία αλλά και σε ένα εκλογικό σώμα που είναι πλέον ακηδεμόνευτο.
Το νέο ασφαλιστικό επιβάλλεται να φτιαχτεί σε νέα δεδομένα και με νέους όρους λειτουργίας. Βασική προϋπόθεση να φύγει από την αρμοδιότητα των κομμάτων όχι όμως και του κράτους. Δεν μπορεί άνθρωποι που δεν έχουν εργαστεί περισσότερο από 2-3 χρόνια να αποφασίζουν για ανθρώπους που έχουν μοχθήσει πάνω από 15 έτη. Πόροι μπορούν να εφευρεθούν, φυσικά και λύσεις υπάρχουν για να μην προκαλείται ζημιά στα κρατικά ταμεία.
Η σύσταση μιας εθνικής επιτροπής Κοινωνικής Ασφάλισης είναι μια πρώτη ιδέα για την πρώτη αλλαγή σε αυτό το εγχείρημα ωστόσο όμως τα μέλη αυτής δεν θα πρέπει να έχουν καμία ομοιότητα με την διαφημιζόμενη «επιτροπή Σοφών» τα μέλη της οποίας ήταν σύμβουλοι, παρασύμβουλοι και γραμματείς Υπουργών και στελεχών των κομμάτων.
Τα ταμεία μπορούν να γεμίσουν με πιλοτικές ενισχύσεις από κατηγορίες πολιτών ή προγραμμάτων ή ειδικό τέλος απασχόλησης από επενδυτικά προγράμματα και την άδεια λειτουργίας μεγάλων πολυεθνικών εταιριών στη χώρα.
Το κεφάλαιο που θα συσσωρευτεί μαζί με μια πολιτική κινήτρων σε όλους τους ασφαλισμένους –όσοι έχουν περίσσευμα από τα έσοδα και οικειοθελώς – να καταθέτουν ή να αγοράζουν το αντίστοιχο ομόλογο ώστε τα ταμεία να έχουν άμεσα ρευστό χρήμα.
Από την παραπάνω πρόταση να εξαιρεθεί ο κλάδος υγείας ο οποίος να παραμείνει ως έχει επειδή ακριβώς η υγεία θεωρείται θεμελιώδες δικαίωμα και η οποία μπορεί να λειτουργήσει με τη μορφή μεικτής οικονομίας και πάντα με σεβασμό στον φορολογούμενο.
Όσον αφορά τους κλάδους και σωματεία εργαζομένων χωρίς το ένα να «καπελώνει» το άλλο να δεσμευτούν σε 10ετες προγράμματα ασφάλισης – σύνταξης όπου βασικότατος όρος θα είναι να μην εκτροχιάζεται ο προϋπολογισμός.
Υπάρχουν κεφάλαια που δεν έχουν φτάσει στα ταμεία και είναι δισεκατομμύρια όπως αυτά από λαθρομετανάστες και «μαύρη εργασία». Σε αυτά τα κεφάλαια μπορούν να προστεθούν ποσά όπως από τα εκατομμύρια ξένων που έρχονται στην Ελλάδα για κάθε άλλη δραστηριότητα. Φανταστείτε ότι την χώρα επισκέπτονται περίπου 35 εκατ. αλλοδαποί το χρόνο με ένα πάγιο πόσο των δέκα ευρώ αμέσως μαζεύονται σε ένα νέο ταμείο 350 εκατ. ευρώ.
Το ανωτέρω ποσό μπορεί άνετα να διπλασιαστεί και να αποτελέσει ένα νέο πρωτότυπο πρόγραμμα κοινωνικής ασφάλισης αν κάθε εργαζόμενος ετησίως περά από τις προβλεπόμενες κρατήσεις να μπορεί να καταθέτει ένα πόσο γύρω στα 100 ευρώ το έτος, με κίνητρα στην φορολογία και ειδική έκπτωση στην φορολογική του δήλωση. Αν υπολογίζουμε ότι οι απασχολούμενοι στη χώρα είναι μόνο 2,5 εκατομμύρια πολίτες μισθωτοί και ελεύθεροι επαγγελματίες είναι άλλα 250 εκατομμύρια ευρώ στο ίδιο ταμείο.
Συνεπώς λύσεις υπάρχουν, ευκαιρίες υπάρχουν, αρκεί το ασφαλιστικό να φύγει από την αρμοδιότητα των κομμάτων όχι όμως και από υποχρέωση του Κράτους γεγονός που απορρέει ακόμη και από το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας.
Το ασφαλιστικό είναι υπόθεση όλων των Ελλήνων και όχι μόνο των προνομιούχων ή των ανθρώπων οι οποίοι έχουν την δυνατότητα στην επαγγελματική τους ζωή να μην βρίσκουν εμπόδια. Το κράτος είτε με μορφή μεικτής οικονομίας είτε με προγράμματα και πολιτικές κινήτρων να εφοδιάζει τα ταμεία και να μην συμπεριλαμβάνει τοξικά οικονομικά μεγέθη τα οποία πολλές φορές κρύβουν και «ξέπλυμα» χρήματος.
Είναι ανάγκη επιτέλους να βρεθεί εκείνη η «χρυσή τομή» και ισορροπία ανάμεσα στο κράτος και τους πολίτες και φυσικά απαράβατος όρος καμία συζήτηση με τους δανειστές εάν από ένα νέο ασφαλιστικό σύστημα δεν εκτροχιάζονται οι άλλοι αριθμοί και οι απαιτήσεις των δανειστών. Οι τελευταίοι ας κοιτάξουν να μεταρρυθμίσουν ή να φτιάξουν μια χώρα στην πράξη και όχι στα χαρτιά. Και τα στοιχεία φανερώνουν την αλήθεια. Από το πρώτο και το δεύτερο μνημόνιο και από την αύξηση της ανεργίας και τα χιλιάδες λουκέτα είναι επόμενο τα ασφαλιστικά ταμεία να βαρέσουν «κόκκινο» Η παραδοχή τους ότι οι αριθμοί δεν βγαίνουν αποδεικνύει περίτρανα ότι φέρουν ίσως την μεγαλύτερη ευθύνη για την κατάσταση που έχουν περιέλθει τα ταμεία παρά τις παθογένειες που αυτά παρουσίαζαν επί δεκαετίες!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου