Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΡΟΣΣΙΟΥ
Πρόκειται για τον κορυφαίο παίκτη πλέον, στην παγκόσμια σκακιέρα. Μέχρι πρόσφατα ο Βλαντίμιρ Πούτιν είχε κερδίσει επάξια τον τίτλο ως μετρ του παγκόσμιου διπλωματικού παιχνιδιού και τώρα κερδίζει και στο στρατιωτικό παιχνίδι, όπως αποδείχθηκε εσχάτως.
Και αυτό του το αναγνωρίζουν στη Δύση και πιστοποιείται με τα αποτελέσματα των απολύτως επιτυχημένων αεροπορικών επιχειρήσεων κατά των τρομοκρατών του «Ισλαμικού Κράτους» στην Συρία. Παράλληλα όμως, ο πρόεδρος Πούτιν πέτυχε κάτι ακόμη πιο δυνατό, σύμφωνα με τους στρατιωτικούς και πολιτικούς διεθνείς αναλυτές. Επέφερε ένα καίριο και συντριπτικό χτύπημα στην ανίκητη έως τώρα αμερικανική στρατιωτική μηχανή, υποσκελίζοντας την. Αυτό, τσάκισε το στρατιωτικό γόητρο των ΗΠΑ και θεωρώ ότι σύντομα θα δούμε και τις παρενέργειες αυτής της εξέλιξης. Ενδεικτικό των παραπάνω είναι και η αποστροφή, ενός άρθρου, του πρώην αξιωματικού των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ Σκοτ Ρίτερ, ο οποίος γράφει χαρακτηριστικά: «Η πραγματική ζημία (για τις ΗΠΑ) προέρχεται από την απώλεια του αμερικανικού γοήτρου που υπέστησαν οι ΗΠΑ, εξαιτίας της εκπληκτικής παρουσίασης από τη Ρωσία αυτού του είδους στρατιωτικής ανδρείας που μέχρι σήμερα θεωρείτο μοναδικό χαρακτηριστικό του αμερικανικού στρατού... και την απώλεια του γοήτρου που έρχεται με την περιφερειακή και παγκόσμια συνειδητοποίηση ότι, όταν πρόκειται για το μεγάλο παιχνίδι που παίζεται σήμερα σε σχέση με τη Συρία, η Ρωσία κατέχει σχεδόν όλα τα χαρτιά».
Εγκαταλείπουν οι εξτρεμιστές
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, λίγες ημέρες πριν, οι επικεφαλής των τρομοκρατικών ομάδων που πολεμούν στο πλευρό των ακραίων ισλαμιστών, στη συγκέντρωσή τους υπό τον αρχηγό των τζιχαντιστών, διεμήνυσαν ότι εγκαταλείπουν τη ζώνη των συγκρούσεων στην Συρία, λόγω έλλειψης πυρομαχικών, όπλων και πολεμικού υλικού γενικότερα. Την πληροφορία επιβεβαίωσε ο εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εθνικής Άμυνας Ιγκόρ Κονασένκοφ, ο οποίος τόνισε ότι αυτό αναφέρθηκε στις συνομιλίες που έκαναν οι τρομοκράτες μέσω ασυρμάτου και οι οποίες παρακολουθούνται. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι διοικητές των ομάδων, έστειλαν τελεσίγραφο στον ανώτερο διοικητή, ότι αν δεν κάνει δεκτό άμεσα το αίτημα για πυρομαχικά και όπλα, τότε θα αποσύρουν τους μαχητές από την εμπόλεμη ζώνη. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση της Συρίας, έκλεισε εντελώς το πολιτικό αεροδρόμιο της Λατάκεια και το παραχώρησε στη ρωσική αεροπορία, για να πολλαπλασιάσουν τις εξόδους τα μαχητικά ρωσικά αεροσκάφη. Επιπροσθέτως, την Πέμπτη, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, ανακοινώνει στη Σουηδία όπου βρισκόταν, ότι, η ρωσική αεροπορία συνδράμει στις επιχειρήσεις του ιρακινού στρατού που ξεκίνησε την επίθεση κατά των τρομοκρατών του «ισλαμικού κράτους» για να τους εκδιώξουν από τις περιοχές του Ιράκ, με τη σύμφωνη γνώμη, όπως είπε, της κυβέρνησης της Βαγδάτης.
Τα παραπάνω γεγονότα, επιβεβαιώνουν την ορθότητα του σχεδίου Πούτιν στο στρατιωτικό πεδίο. Καθώς είναι πάντα ένα βήμα μπροστά, είχε φροντίσει νωρίτερα, στο πλαίσιο της στρατηγικής του, να απευθύνει δημόσια έκκληση για συμμαχία, όλων των δυνάμεων να πολεμήσουν το «κακό». Ειδικότερα, ο Ρώσος πρόεδρος, αφού εξουδετέρωσε τις στρατιωτικές βάσεις και έκοψε τους δρόμους ανεφοδιασμού των εξτρεμιστών με τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς ακριβείας, τώρα τους αναγκάζει να εγκαταλείψουν το πεδίο μάχης.
Αυτήν την εξέλιξη ήθελαν να αποτρέψουν τα «πολεμοχαρή γεράκια» των ΗΠΑ και γι’ αυτό τον λόγο, η υποψήφια πρόεδρος των Δημοκρατικών Χίλαρι Κλίντον, με τον γερουσιαστή Τζον Μακ Κέιν, πίεζαν αφόρητα τον πρόεδρο των ΗΠΑ, ώστε από κοινού με την Τουρκία, να επιβάλλουν ζώνη απαγόρευσης πτήσεων πάνω από τη Συρία. Με αυτό τον τρόπο θα απέκλειαν τις ρωσικές αεροπορικές επιχειρήσεις. Και το πρόσχημα βεβαίως ήταν η ασφάλεια των πτήσεων της πολιτικής αεροπορίας. Στην ίδια κατεύθυνση ήταν και ο γνωστός σύμβουλος Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, ο οποίος μάλιστα εισηγήθηκε στον πρόεδρο των ΗΠΑ να απειλήσει τη Ρωσία, λέγοντας ότι «θα προβεί σε αντίποινα αν η Ρωσία δεν σταματήσει τις επιθέσεις σε περιουσιακά στοιχεία των ΗΠΑ στη Συρία». Όμως, δεν έγινε αποδεκτό βεβαίως, καθώς δεν ήταν δυνατόν η διεθνής Κοινή Γνώμη, να ταυτίσει τα αμερικανικά συμφέροντα, με εκείνα των τρομοκρατών του «ισλαμικού κράτους».
Έτσι, σε συνδυασμό με τις επιτυχημένες αεροπορικές επεμβάσεις, η Μόσχα ανάγκασε την Ουάσιγκτον να «σιωπήσει», ρίχνοντάς την στο «καναβάτσο», φέρνοντάς την σε ένα είδος «ιδεολογικού αδιεξόδου», όπως χαρακτηριστικά γράφτηκε στον αμερικανικό Τύπο. Στη συνέχεια την υποχρέωσε , να συρθεί πίσω από το σχέδιο (έστω τυπικά) του Ρώσου προέδρου. Και αυτό διότι η διεθνής κοινή Γνώμη, γνωρίζει έως τώρα, ότι οι ΗΠΑ είναι το «καλό». Επομένως, δεν μπορεί να ταυτιστεί είτε να πάρει το μέρος με το «κακό». Από την άλλη, η Ρωσία αναγνωρίζεται διεθνώς ότι μάχεται για το «καλό».
Διπλωματικό πεδίο
Εκτός του στρατιωτικού πεδίου, το οποίο ελέγχει πλήρως πλέον ο πρόεδρος Πούτιν, το επόμενο βήμα είναι η πολιτική λύση στο πρόβλημα της Συρίας. Αλλά και σ’ αυτό, οι φωνές της Δύσης, που ήθελαν εκτός εξουσίας και εκτός διαπραγματεύσεων τον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ Αλ Άσαντ, έχουν πλέον σωπάσει. Και αντί αυτών, όπως διαφαίνεται, υπερισχύει η αρχική πρόταση του Ρώσου προέδρου, για δημοκρατική επίλυση του ζητήματος. Δηλαδή, ο μόνος αρμόδιος για την επιλογή του προέδρου, είναι ο συριακός λαός και η παγκόσμια κοινότητα απλώς μπορεί να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση. Το επόμενο βήμα, είναι η διαπραγμάτευση στην Γενεύη για την οριστική πολιτική λύση, με βασικό συνομιλητή τον Άσαντ, ο οποίος προφανώς θα είναι και επικεφαλής της προσωρινής κυβέρνησης της Συρίας. Υπό αυτή την έννοια λοιπόν, όπως έγραψε πρόσφατα και ένας αμερικανός αναλυτής «το σχέδιο Ομπάμα για την ανατροπή του Άσαντ είναι καταδικασμένο». Αυτό όμως, σφραγίζει την ολοκληρωτική νίκη του Βλαντίμιρ Πούτιν.
Και αυτό του το αναγνωρίζουν στη Δύση και πιστοποιείται με τα αποτελέσματα των απολύτως επιτυχημένων αεροπορικών επιχειρήσεων κατά των τρομοκρατών του «Ισλαμικού Κράτους» στην Συρία. Παράλληλα όμως, ο πρόεδρος Πούτιν πέτυχε κάτι ακόμη πιο δυνατό, σύμφωνα με τους στρατιωτικούς και πολιτικούς διεθνείς αναλυτές. Επέφερε ένα καίριο και συντριπτικό χτύπημα στην ανίκητη έως τώρα αμερικανική στρατιωτική μηχανή, υποσκελίζοντας την. Αυτό, τσάκισε το στρατιωτικό γόητρο των ΗΠΑ και θεωρώ ότι σύντομα θα δούμε και τις παρενέργειες αυτής της εξέλιξης. Ενδεικτικό των παραπάνω είναι και η αποστροφή, ενός άρθρου, του πρώην αξιωματικού των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ Σκοτ Ρίτερ, ο οποίος γράφει χαρακτηριστικά: «Η πραγματική ζημία (για τις ΗΠΑ) προέρχεται από την απώλεια του αμερικανικού γοήτρου που υπέστησαν οι ΗΠΑ, εξαιτίας της εκπληκτικής παρουσίασης από τη Ρωσία αυτού του είδους στρατιωτικής ανδρείας που μέχρι σήμερα θεωρείτο μοναδικό χαρακτηριστικό του αμερικανικού στρατού... και την απώλεια του γοήτρου που έρχεται με την περιφερειακή και παγκόσμια συνειδητοποίηση ότι, όταν πρόκειται για το μεγάλο παιχνίδι που παίζεται σήμερα σε σχέση με τη Συρία, η Ρωσία κατέχει σχεδόν όλα τα χαρτιά».
Εγκαταλείπουν οι εξτρεμιστές
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, λίγες ημέρες πριν, οι επικεφαλής των τρομοκρατικών ομάδων που πολεμούν στο πλευρό των ακραίων ισλαμιστών, στη συγκέντρωσή τους υπό τον αρχηγό των τζιχαντιστών, διεμήνυσαν ότι εγκαταλείπουν τη ζώνη των συγκρούσεων στην Συρία, λόγω έλλειψης πυρομαχικών, όπλων και πολεμικού υλικού γενικότερα. Την πληροφορία επιβεβαίωσε ο εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εθνικής Άμυνας Ιγκόρ Κονασένκοφ, ο οποίος τόνισε ότι αυτό αναφέρθηκε στις συνομιλίες που έκαναν οι τρομοκράτες μέσω ασυρμάτου και οι οποίες παρακολουθούνται. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι διοικητές των ομάδων, έστειλαν τελεσίγραφο στον ανώτερο διοικητή, ότι αν δεν κάνει δεκτό άμεσα το αίτημα για πυρομαχικά και όπλα, τότε θα αποσύρουν τους μαχητές από την εμπόλεμη ζώνη. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση της Συρίας, έκλεισε εντελώς το πολιτικό αεροδρόμιο της Λατάκεια και το παραχώρησε στη ρωσική αεροπορία, για να πολλαπλασιάσουν τις εξόδους τα μαχητικά ρωσικά αεροσκάφη. Επιπροσθέτως, την Πέμπτη, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, ανακοινώνει στη Σουηδία όπου βρισκόταν, ότι, η ρωσική αεροπορία συνδράμει στις επιχειρήσεις του ιρακινού στρατού που ξεκίνησε την επίθεση κατά των τρομοκρατών του «ισλαμικού κράτους» για να τους εκδιώξουν από τις περιοχές του Ιράκ, με τη σύμφωνη γνώμη, όπως είπε, της κυβέρνησης της Βαγδάτης.
Τα παραπάνω γεγονότα, επιβεβαιώνουν την ορθότητα του σχεδίου Πούτιν στο στρατιωτικό πεδίο. Καθώς είναι πάντα ένα βήμα μπροστά, είχε φροντίσει νωρίτερα, στο πλαίσιο της στρατηγικής του, να απευθύνει δημόσια έκκληση για συμμαχία, όλων των δυνάμεων να πολεμήσουν το «κακό». Ειδικότερα, ο Ρώσος πρόεδρος, αφού εξουδετέρωσε τις στρατιωτικές βάσεις και έκοψε τους δρόμους ανεφοδιασμού των εξτρεμιστών με τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς ακριβείας, τώρα τους αναγκάζει να εγκαταλείψουν το πεδίο μάχης.
Αυτήν την εξέλιξη ήθελαν να αποτρέψουν τα «πολεμοχαρή γεράκια» των ΗΠΑ και γι’ αυτό τον λόγο, η υποψήφια πρόεδρος των Δημοκρατικών Χίλαρι Κλίντον, με τον γερουσιαστή Τζον Μακ Κέιν, πίεζαν αφόρητα τον πρόεδρο των ΗΠΑ, ώστε από κοινού με την Τουρκία, να επιβάλλουν ζώνη απαγόρευσης πτήσεων πάνω από τη Συρία. Με αυτό τον τρόπο θα απέκλειαν τις ρωσικές αεροπορικές επιχειρήσεις. Και το πρόσχημα βεβαίως ήταν η ασφάλεια των πτήσεων της πολιτικής αεροπορίας. Στην ίδια κατεύθυνση ήταν και ο γνωστός σύμβουλος Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, ο οποίος μάλιστα εισηγήθηκε στον πρόεδρο των ΗΠΑ να απειλήσει τη Ρωσία, λέγοντας ότι «θα προβεί σε αντίποινα αν η Ρωσία δεν σταματήσει τις επιθέσεις σε περιουσιακά στοιχεία των ΗΠΑ στη Συρία». Όμως, δεν έγινε αποδεκτό βεβαίως, καθώς δεν ήταν δυνατόν η διεθνής Κοινή Γνώμη, να ταυτίσει τα αμερικανικά συμφέροντα, με εκείνα των τρομοκρατών του «ισλαμικού κράτους».
Έτσι, σε συνδυασμό με τις επιτυχημένες αεροπορικές επεμβάσεις, η Μόσχα ανάγκασε την Ουάσιγκτον να «σιωπήσει», ρίχνοντάς την στο «καναβάτσο», φέρνοντάς την σε ένα είδος «ιδεολογικού αδιεξόδου», όπως χαρακτηριστικά γράφτηκε στον αμερικανικό Τύπο. Στη συνέχεια την υποχρέωσε , να συρθεί πίσω από το σχέδιο (έστω τυπικά) του Ρώσου προέδρου. Και αυτό διότι η διεθνής κοινή Γνώμη, γνωρίζει έως τώρα, ότι οι ΗΠΑ είναι το «καλό». Επομένως, δεν μπορεί να ταυτιστεί είτε να πάρει το μέρος με το «κακό». Από την άλλη, η Ρωσία αναγνωρίζεται διεθνώς ότι μάχεται για το «καλό».
Διπλωματικό πεδίο
Εκτός του στρατιωτικού πεδίου, το οποίο ελέγχει πλήρως πλέον ο πρόεδρος Πούτιν, το επόμενο βήμα είναι η πολιτική λύση στο πρόβλημα της Συρίας. Αλλά και σ’ αυτό, οι φωνές της Δύσης, που ήθελαν εκτός εξουσίας και εκτός διαπραγματεύσεων τον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ Αλ Άσαντ, έχουν πλέον σωπάσει. Και αντί αυτών, όπως διαφαίνεται, υπερισχύει η αρχική πρόταση του Ρώσου προέδρου, για δημοκρατική επίλυση του ζητήματος. Δηλαδή, ο μόνος αρμόδιος για την επιλογή του προέδρου, είναι ο συριακός λαός και η παγκόσμια κοινότητα απλώς μπορεί να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση. Το επόμενο βήμα, είναι η διαπραγμάτευση στην Γενεύη για την οριστική πολιτική λύση, με βασικό συνομιλητή τον Άσαντ, ο οποίος προφανώς θα είναι και επικεφαλής της προσωρινής κυβέρνησης της Συρίας. Υπό αυτή την έννοια λοιπόν, όπως έγραψε πρόσφατα και ένας αμερικανός αναλυτής «το σχέδιο Ομπάμα για την ανατροπή του Άσαντ είναι καταδικασμένο». Αυτό όμως, σφραγίζει την ολοκληρωτική νίκη του Βλαντίμιρ Πούτιν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου