“Το κόστος της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ και το νέο κόστος των εκλογών”

Ο κ. Τσίπρας, με το μέρος του ΣΥΡΙΖΑ που τον ακολουθεί, παραιτήθηκε από την διακυβέρνηση της χώρας. Δραπέτευσε υπό το βάρος των εσωτερικών αντιφάσεων που επιμελώς απέκρυβαν για να καταλάβουν την εξουσία.

Το κόστος της 7μηνης διακυβέρνησης από τον κ. Τσίπρα για τη χώρα και τους πολίτες είναι υψηλό. Συγκεκριμένα:

1ον. Η οικονομία επέστρεψε στην ύφεση.

Μέσα σε 6 μήνες, μόνο για το 2015, η πρόβλεψη για ισχυρή ανάπτυξη άνω του 2,5%, μετατράπηκε σε εκτίμηση για βαθιά ύφεση άνω του 2%, εξαιτίας και της τραπεζικής αργίας και των κεφαλαιακών περιορισμών. Και η ύφεση θα συνεχιστεί και το 2016. Επιβάρυνση; Περίπου 11 δισ. ευρώ μόνο για το 2015.

2ον. Η δημόσια οικονομία επέστρεψε στα πρωτογενή ελλείμματα, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται μεγαλύτερες δανειακές ανάγκες για τα επόμενα χρόνια και να αποδυναμώνεται η προοπτική βιωσιμότητας του χρέους. Επιβάρυνση; Περίπου 8 δισ. ευρώ μόνο για το 2015. Όσα και τα νέα μέτρα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.

3ον. Οι διαρθρωτικές αλλαγές δεν υλοποιούνται και οι αποκρατικοποιήσεις δεν προχωρούν.Επιβάρυνση; Περίπου 10 δισ. ευρώ για την επόμενη τριετία.

4ον. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα αυξήθηκαν, με αποτέλεσμα η αποπληρωμή τους να απαιτεί νέο δανεισμό. Επιβάρυνση; Περίπου 5 δισ. ευρώ μόνο για το 2015.

5ον. Τα ταμειακά διαθέσιμα των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης «σκουπίστηκαν», με αποτέλεσμα, για να επιστραφεί ένα μέρος τους, να απαιτείται επιπλέον δανεισμός. Επιβάρυνση; Περίπου 7 δισ. ευρώ για την επόμενη τριετία.

6ον. Προέκυψε ανάγκη μιας νέας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Επιβάρυνση; Μέχρι 25 δισ. ευρώ.

Ενώ, και η αξία των τραπεζικών μετοχών, τους τελευταίους 6 μήνες, έχει καταρρεύσει. Με αποτέλεσμα, η αξία των μετοχών που κατέχει το Ελληνικό Δημόσιο να διαμορφώνεται, σήμερα, περίπου στα 3 δισ. ευρώ, από 15 δισ. ευρώ στο τέλος του 2014. Δυνητική επιβάρυνση; 12 δισ. ευρώ.

Όλα αυτά, και πολλά ακόμη, φέρουν τη σφραγίδα της 7μηνης διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Και είναι το αποτέλεσμα των ιδεοληψιών, των λανθασμένων χειρισμών, των ανερμάτιστων τακτικισμών της παραιτηθείσας πλέον Κυβέρνησης.

Που οδήγησαν στο 3ο, εξαιρετικά επώδυνο, «αριστερό» Μνημόνιο. Και ακριβώς για αυτό το λόγο, επειδή είναι εξαιρετικά επώδυνο, ο κ. Τσίπρας επιλέγει να οδηγήσει τη χώρα σε μία νέα εκλογική αναμέτρηση, πριν οι πολίτες βιώσουν τις νέες φορολογικές επιβαρύνσεις και τις μειώσεις κύριων και επικουρικών συντάξεων, που ο ίδιος εισηγήθηκε.

Αγνοώντας, όμως, και τα νέα, πρόσθετα βάρη που μια εκλογική αναμέτρηση θα φέρει στις πλάτες των πολιτών.

Ενδεικτικά:

• Η υπάρχουσα «τρύπα», ύψους 2,5 δισ. ευρώ, στα φορολογικά έσοδα θα διευρυνθεί. Οι παρατάσεις στην υποβολή φορολογικών δηλώσεων και στην αποστολή των εκκαθαριστικών του ΕΝΦΙΑ, απλώς μεταθέτουν τις φορολογικές υποχρεώσεις των πολιτών, αλλά διευρύνουν το δημοσιονομικό κενό.
• Η αντίστοιχη «τρύπα», ύψους 1 δισ. ευρώ, στις ασφαλιστικές εισφορές, θα διευρυνθεί και αυτή.
• Η αξιολόγηση των προαπαιτούμενων του Σεπτεμβρίου θα καθυστερήσει. Μαζί της θα καθυστερήσει και η εκταμίευση των 3 δισ. ευρώ που προορίζονται για αποπληρωμή μέρους των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου, τις οποίες σώρευσε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ με τη στάση πληρωμών των τελευταίων 7 μηνών. Και που είναι, ουσιαστικά, οι μόνοι πόροι της νέας δανειακής σύμβασης μέχρι σήμερα (+500 εκατ. ευρώ από τα πρώτα 13 δισ. ευρώ) που θα «πέσουν» στην Ελληνική οικονομία.
• Ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας θα εξακολουθεί να συνθλίβεται από την έλλειψη εμπιστοσύνης και την παρατεταμένη πολιτική αβεβαιότητα, οι οποίες καθηλώνουν τον τζίρο, στεγνώνουν τη ρευστότητα, πολλαπλασιάζουν τα λουκέτα, διογκώνουν την ανεργία.
• Η μείωση των καταθέσεων και των repos ύψους περίπου 50 δισ. ευρώ από το Δεκέμβριο του 2014 (ή το 25% επί του συνόλου τους), θα διατηρηθεί, δεδομένων των υφιστάμενων κεφαλαιακών περιορισμών, χωρίς όμως την προοπτική επαναφοράς τους στο τραπεζικό σύστημα λόγω της πολιτικής αβεβαιότητας και της έλλειψης εμπιστοσύνης, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ήδη περιορισμένη ρευστότητα των τραπεζών.
• Η ολοκλήρωση των «τεστ αντοχής» των τραπεζών θα καθυστερήσει και θα πραγματοποιηθεί σε ένα δυσμενέστερο πολιτικοοικονομικό περιβάλλον, θέτοντας σε κίνδυνο την ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησής τους μέχρι το τέλος του 2015, πριν τη θέση σε ισχύ της κοινοτικής οδηγίας για το bail-in.
• Ένα νέο σήμα αναξιοπιστίας θα δοθεί στους εταίρους και στις αγορές.
• Το δημοσιονομικό και χρηματοδοτικό κενό πιθανότατα θα διευρυνθούν, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε νέα, πρόσθετα σκληρά μέτρα προκειμένου να καλυφθούν οι «τρύπες» στα δημόσια οικονομικά, επιπλέον αυτών που πρέπει να ψηφιστούν τον Οκτώβριο του 2015 αλλά και αυτών που προβλέπονται για το 2016 και το 2017.

Οι πολίτες πλέον γνωρίζουν. Έχουν υποστεί το κόστος των προεκλογικών ψευδαισθήσεων του 2009 και του 2015. Πλέον θα αναμετρηθούν, όχι οι υποσχέσεις, αλλά τα αποτελέσματα των διαδοχικών περιόδων διακυβέρνησης.

Σ’ αυτό το ορθολογικό πλαίσιο, με βάση το σχέδιο και τις προσδοκίες για το μέλλον αλλά και τα μετρήσιμα πλέον αποτελέσματα, η ΝΔ είναι σαφώς σε πλεονεκτική θέση.