Αίγες, αιγοτροφία & … αιγίδες …

Μ Ι Χ Α Η Λ Ι Δ Η Σ   Δ Η Μ Η Τ Ρ Ι Ο Σ

Στην αρχαιότητα, όταν τα επανωφόρια των τότε βασιλιάδων ήταν «προβιές» από κατσίκες (αίγες) , δηλαδή «αιγίδες», όταν ο βασιλιάς ήθελε να δείξει, ότι στηρίζει και προστατεύει κάποιον, άπλωνε την προβιά-αιγίδα του, πάνω στον προστατευόμενο και έτσι τον έθετε «υπό την αιγίδα» του.

Σήμερα μόνο ο δημόσιος τομέας μπορεί να εκφράσει την στήριξή του σε κάποια ενέργεια-εκδήλωση (συνέδριο, έκθεση, σεμινάριο, χορό κλπ) θέτοντας την «υπό την αιγίδα» του.

Πώς συμβαίνει αυτό? Έτσι? Χωρίς κριτήρια? Χωρίς διαδικασίες? Μόνο με την επιθυμία του περιστασιακού επικεφαλής κάποιας δημόσιας δομής? Εισηγείται κάποιος? Μπορεί να εκτίθεται ο δημόσιος τομέας, ανεξέλεγκτα, σε ανεύθυνες ενέργειες, που εκθέτουν τον δημόσιο τομέα? Είναι «λάφυρο» ο δημόσιος τομέας σε κάθε περιστασιακό, μετά από εκλογές, για ευρύτερα πολιτικά θέματα?

Πολλά τα ερωτήματα που αναβλύζουν όταν θεσμοί, που θα έπρεπε να μας εκπροσωπούν , φιγουράρουν, ως «υπό την αιγίδα» σε δραστηριότητες που βρίσκονται στα όρια της ανοχής της κοινωνίας, ή όταν ανεξέλεγκτα δίνονται «αιγίδες» σε οργανώσεις που δεν έχουν τηρήσει καμιά τυπικότητα και νομιμότητα, ή απλά σε δομές με τις οποίες δεν ασχολείται κανένας, διότι είναι απαξιωμένες κοινωνικά, και με την «αιγίδα» νεκρανασταίνονται, όχι ανιδιοτελώς.

Υπάρχει, πάντα, η δυνατότητα μια απαξιωμένη οργάνωση να «υποκλέψει» αιγίδα, ή να προωθηθεί η αιγίδα από κάποιους που ισχυρίζονται ότι είναι «σύμβουλοι υπουργών» με σκοπό την άλωση του τίτλου της ανύπαρκτης οργάνωσης, για να χρησιμοποιηθεί αργότερα για ιδιοτελείς σκοπούς.

Η πιθανή αλυσίδα-ντόμινο (?) μιας τέτοιας «αιγίδας», ή ακόμα και ο ισχυρισμός, ότι ο υπουργός, που έθεσε «υπό την αιγίδα», θα παραστεί στην εκδήλωση (Συνέδριο, έκθεση κλπ) κάμπτει τις αντοχές ανίσχυρων τοπικών αυτοδιοικήσεων και δίνουν «γη και ύδωρ» για να έχουν ένα υπουργό εκεί. Και όταν γράφουμε «γη & ύδωρ» εννοούνται «φιλέτα» χώρων (παραλίες, γήπεδα, πάρκα κλπ), τάχα για το τοπικό συμφέρον.

Επίσης προσελκύονται οι συμμετέχοντες, διότι εκτιμούν ότι θα έχουν ωφελήματα από την συμμετοχή σε ένα τέτοιο συνέδριο, ή ακόμα και σε μια έκθεση που είναι «υπό την αιγίδα» του υπουργού.

Το λεπτό σημείο που δημιουργείται βρίσκεται στο αν θα λειτουργήσει παράλληλα έκθεση, ή τελικά θα επιτρέπονται ή θα ανέχονται οι εμπορικές πράξεις, και η διακηρυγμένη έκθεση θα καταντήσει ένα πανηγύρι, με αγοραπωλησίες, που τελικά αποβαίνει εις βάρος της τοπικής αγοράς και της τοπικής οικονομίας. Ο Δήμος δίνει την έγκριση για παραχώρηση του φιλέτου της τοπικής υποδομής «κύρους», με την αιτιολογία του συνεδρίου, και όλα στηρίζονται σε κάποιον που εισηγήθηκε στον υπουργό την αιγίδα, αν υπάρχει τέτοια γραπτή εισήγηση, ή απλά εκθέτει τον υπουργό.

Ψιλά γράμματα θα μου πείτε. Ποιος ασχολείται με τέτοια μικρά πράγματα, ενώ έχουμε μπροστά μας την επιβίωση ή όχι της χώρας, και οι συντάξεις σιγά-σιγά, αλλά σταθερά δυσμενώς, πάνε όλο και ποιο πίσω ημερολογιακά (ήδη ανακοινώθηκε ότι θα δοθούν στις 3/8/2015, ενώ παλαιότερα τις βάζανε στις 26-27 του προηγούμενου μηνός) και δέχονται όλο και ποιο ισχυρές πιέσεις για οριζόντιες (και για αυτό άδικες) μειώσεις?

Είναι αλήθεια ότι είναι μικρό το θέμα, αλλά δεν παύει να είναι ανήθικο και βλαπτικό για την κοινωνία, ενώ ταυτόχρονα αφήνει να εξελίσσεται μια διαπλοκή, κάποιοι θα κερδίσουν λεφτά από αυτήν την ανικανότητα ελέγχου της τυπικότητας (νομιμότητας?), κάποιοι τοπικοί επαγγελματίες θα χάσουν λεφτά, και η κοινωνία θα συνηθίσει στην παρατυπία και στην διαπλοκή.

Εάν ένα ολόκληρο υπουργείο δεν μπορεί να διαπιστώσει ότι πρόκειται για συνδικαλιστική οργάνωση που δεν τήρησε καμιά καταστατική και κοινωνικά διάφανη και αποδεκτή διαδικασία εκλογής, με τις αντίστοιχες υπηρεσίες, και με τους 20 και πλέον μισθοδοτούμενους προσωπικούς συμβούλους κάθε υπουργού και όσους ακόμα θέλει άμισθους συμβούλους (νέα διάταξη με την νέα αριστερή κυβέρνηση), αυτό θα μπορούσε να είναι ένδειξη της ικανότητας (ή ανικανότητας) του υπουργού να διαχειρισθεί λίγο σοβαρότερα θέματα.

Αλλά ασχέτως των πολιτικών ικανοτήτων της πολιτικής ηγεσίας είναι απαράδεκτο κοινωνικά να «αξιοποιείται» μια ανυπόστατη αγροτική συνδικαλιστική οργάνωση για να κερδίσει ένας έντιμος (?) επαγγελματίας από την οργάνωση ενός συνεδρίου, το οποίο, από ότι φαίνεται, γίνεται κυρίως για να γίνει το «πανηγύρι» στην παραλία, την εποχή που έχουν πολλούς επισκέπτες όλες οι παραλίες της Ελλάδος, και κυρίως αυτές που είναι κοντά σε μεγάλες πόλεις. Όλα υποδεικνύουν «πονηριά» και πιθανή «απάτη», και ευχόμαστε να μην είναι τόσο διεφθαρμένοι αυτοί που συνέθεσαν την αρχική πρόταση, και αυτοί που την υποστηρίζουν, και βέβαια ελπίζουμε το ίδιο και για όσους το εισηγήθηκαν στον υπουργό, αν υπάρχει τέτοια εισήγηση και τέτοια αιγίδα.

Πάντα βέβαια υπάρχει η πιθανότητα να δημιουργηθούν ευκαιρίες για τριγωνικές σχέσεις, όχι κατ ανάγκην σωστές. Θα μπορούσε ο οργανωτής επαγγελματίας να δεχθεί χρηματοδότηση από εταιρεία ανήθικη και αντικοινωνικά δρώσα, η οποία δεν θα μπορούσε να γίνει εύκολα αποδεκτή ούτε από την κοινωνία, ούτε από τους σωστούς αγρότες, και ο επαγγελματίας οργανωτής έτσι να «ξεπλύνει» κάποιες χρηματοδοτήσεις, απλά μειώνοντας τα δηλούμενα έξοδα ή απαιτήσεις του (αφού θα τα πάρει σωστά καταγεγραμμένα, αλλά μη δημοσιοποιούμενα). Και πάντα μπορεί να δημιουργηθεί ευκαιρία για έναν ανήθικο συνδικαλιστή να χρηματιστεί με μια άλλη τριγωνική σχέση, με βάση τον επαγγελματία οργανωτή, ο οποίος «πήρε» την δουλειά χωρίς διαφανείς μειοδοτικές διαδικασίες δημοσιοποιηθείσες εγκαίρως και σε ανύποπτο χρόνο.

Και σε όλα τα παραπάνω δεν θίχθηκε καθόλου η πιθανή απαξίωση του ελληνικού κράτους, το εθνόσημο του οποίου θα μπει για να ξεπλύνει, πιθανά, ένα ολόκληρο κύκλωμα περίεργων σχέσεων.

Και έμεινε απ έξω και η πιθανότητα κάποιος να χαίρεται διότι από όλη αυτήν την σχεδιαζόμενη κατάσταση, που προσεγγίζει τα όρια επιστημονικής φαντασίας, να φιλοδοξεί να προσεταιριστεί την ηγεσία αυτής της παράτυπης συνδικαλιστικής οργάνωσης, ή ακόμα και να αναλάβει την ηγεσία της, για να διαθέτει ένα πολιτικό φερέφωνο στον ήδη κατακερματισμένο και πολιτικά πολυδιασπαμένο ταλαιπωρημένο επιδοματοεξαρτώμενο αγροτικό χώρο.

Τελικά η αιγοτροφία που γνωρίσαμε στον Ψηλορείτη με τον Μιχάλη & τον παπα-Ανδρέα να ήταν πολύ ποιο αγνών προθέσεων και καθαρή. Ίσως η σωστή κατεύθυνση σε όλα να είναι το χαμήλωμα του κέντρου λήψης των αποφάσεων και η κατάργηση των πάσης φύσεως υπερκατασκευών και πανελλήνιων μαζώξεων, όπου χάνεται η δυνατότητα ανθρώπινων επαφών (εμπιστοσύνη), ο κοινωνικός έλεγχος και η αμεσοδημοκρατία. Ίσως, μακριά από τις κάμερες των ΜΜΕ, κοντά στα μιτάτα (τις στάνες και τα χωράφια μας) μια συνάντηση να είχε περισσότερες πιθανότητες ανταλλαγής καθαρών σκέψεων και αλληλεγγύης, χωρίς παράξενες αδικαιολόγητες χορηγίες και αιγίδες.

Ένα ολόκληρο πλέγμα περιέργων καταστάσεων και αδιαφανών διαδικασιών, που ακουμπάνε τα όρια της ανηθικότητας, μπορεί να ξεκινάνε από μια ανερμάτιστη «αιγίδα.

(ΥΓ. Και φανταστείτε τον παραλογισμό, ή το επίπεδο πολιτικής διαπλοκής, αν η τοπική σχετικότερη οργάνωση είναι απολύτως αντίθετη … και δεν θέλει καμιά ανάμιξη στο «στήσιμο» του Συνεδρίου, Έκθεσης κλπ)