Ψήφισες; Ησύχασες; Νομίζεις…

Κι ενώ τελειώνει το περίφημο Δημοψήφισμα, όπου ο λαός θα έδινε την καταλυτική του γνώμη, ήρθε η ώρα για να γίνει η πρώτη «καταμέτρηση». Με απλά λόγια, να κάνουμε «ταμείο»…

Γράφει ο Κωνσταντίνος Τερζής

Το ειρωνικό της υπόθεσης είναι πως ενώ εμείς θα κάνουμε ταμείο, το μόνο βέβαιο είναι πως το ταμείο θα το κάνουν οι δανειστές, ταμείο που θα το γεμίζουμε με την εξαθλίωσή μας, οι φίλοι μας οι ευρωπαίοι που μας απειλούν και με καταστροφή επειδή δεν συμφωνούσαμε με την μέχρι τώρα καταστροφή που μας επέβαλαν, για να μας… σώσουν!

Για όσους κατάλαβαν και για όσους πρόκειται πολύ σύντομα να καταλάβουν, αφού κοπάσουν οι πρώτες ώρες των πανηγυρισμών, ψηφίσαμε για ένα μνημόνιο που δεν υπήρχε, και στηρίξαμε ένα μνημόνιο που μας έκρυψαν. Με απλά λόγια, ψηφίσαμε το μνημόνιο που δεν τόλμησε να ψηφίσει η κυβέρνηση Παπανδρέου και μάλιστα, ενώ το ψηφίσαμε, αποδεχτήκαμε και το Αγγλικό Δίκαιο που δεν επικύρωσε καμία Ελληνική Βουλή!

Και αν νομίζετε πως αυτό είναι το όλο κακό, αυταπατάσθαι! Κι αυτό, γιατί το δημοψήφισμα έγινε επειδή η συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου δεν τολμούσε να το κατεβάσει προς ψήφιση στη Βουλή, επειδή δεν θα ψηφιζόταν… Αποτέλεσμα; Θα έπεφτε η κυβέρνηση. Όμως, είναι γλυκιά η καρέκλα της εξουσίας, ακόμη και όταν στην πληρώνει ένας λαός που στέλνεις στο άγνωστο, με βάρκα την ελπίδα και φορτωμένο με πολλά συνθήματα για… τροφή! Η ψήφος μας, δηλαδή, έσωσε από ηχηρή πτώση την κυβέρνηση που απέτυχε να πετύχει στον λόγο για τον οποίο εκλέχτηκε: να μειώσει το χρέος και να φέρει ανάπτυξη στην χώρα.

Ψήφισες ναι ή όχι; Μικρή η διαφορά… Άλλοι ψήφισαν για να διατηρήσουν τις πληρωμές τους σε ευρώ, άλλοι ψήφισαν για να αντισταθούν στον κατακτητή κάνοντας την επανάστασή τους σεβόμενοι την ιστορία της χώρας. Όσο και αν δεν συγκρίνονται αυτά, δυστυχώς καταφέραμε να κάνουμε ισχυρότερους εκείνους που πειραματίστηκαν επάνω μας, εκείνους που πλούτισαν εις βάρος μας, εκείνους που «ξέρασαν» επάνω μας οποιαδήποτε βρωμιά και συκοφαντία…

Χωρίς να μας δοθεί χρόνος, εκβιασθήκαμε και παραπλανήθηκαμε, εξαναγκασθήκαμε να λειτουργήσουμε με το θυμικό (συναίσθημα) και όχι με το λογικό (λογική) μέρος του εγκεφάλου μας. Οδηγηθήκαμε στο να αποφασίσουμε ελάχιστο χρόνο ικανοποίησης (ίσως και ομαδικής παράκρουσης) και στη συνέχεια σε ανείπωτους εξευτελισμούς και φτώχεια, αφού το χρέος είναι ακόμη εδώ και είναι απαιτητό (με την απειλή ακόμη και της άμεσης εξόφλησής του).

Και αφού ζήσουμε την επανάστασή μας, θα βρεθούμε σύντομα αντιμέτωποι με την πραγματικότητα που δεν μας είπαν. Θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τα ψέματα που μας (ξανα)πούλησαν. Θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τις επιλογές που μας οδήγησαν να κάνουμε χωρίς οι ίδιοι να μας πούνε που μας οδηγούν…

Αυτός είναι ο δικός τους κόσμος! Σατανικά πλασμένος! Και μας συκοφάντησαν, και μας έκλεψαν, και μας λοιδώρησαν και θα πληρώσουμε και θα μας τσακίσουν… Αλλά θα μας δώσουν ανθρωπιστική βοήθεια, σαν το χάδι του νταβατζή στην πουτάνα που λίγο πριν ξυλοκόπησε, όταν αυτή θέλησε να κρατήσει κάτι παραπάνω για το παιδί της…
Είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει, οι πολιτικές πόρνες, μαζί με τις πουτάνες της δημοσιογραφίας, κατάφεραν και κάτι ακόμη. Πολύ χειρότερο από όλα. Φύτεψαν, έβαλαν ανάμεσά μας τον σπόρο της διχόνοιας. Σπόρο που θα καλλιεργήσουν το επόμενο διάστημα, αφού προσδοκούν να εισπράξουν την δική τους αθώωση από αυτή τη διχόνοια, αν τους επιτρέψουμε να «δουλέψουν» μαζί της…

Δεν ξέρω τι νομίζεις αδερφέ. Δεν ξέρω τι κατάφερες μέσα σε αυτή την εβδομάδα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν έχεις ιδέα σε ποια κόλαση σε έχουν «ταγμένο» για να ζήσεις. Και, τελικά, ίσως αυτή η κόλαση να είναι το δικό σου, το δικό μου, το δικό μας καθαρτήριο. Γιατί κάναμε πολλά λάθη. Πιστέψαμε πολλές φορές σε αγύρτες, απατεώνες και περιφερόμενους παλιάτσους της πολιτικής και ξεχάσαμε πως «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ…».

Και αφού εμείς σαν λαός κάναμε το χρέος μας ή νομίζουμε ότι το κάναμε, ήρθε η ώρα να γευτούμε το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας. Γνωρίζοντας την ποιότητα των πολιτικών «διασωστών» μας ας ελπίσουμε πως θα μας λυπηθεί ο Θεός (γιατί ηγέτες και δανειστές δεν πρόκειται να το κάνουν), αφού μόνοι μας υπογράψαμε την καταδίκη μας…

Πόσοι άραγε αναρωτήθηκαν γιατί δεν προβλήθηκε μία άλλη επιλογή πέρα από το "όχι" ή το "ναι";
Πόσοι άραγε αναρωτήθηκαν γιατί δεν προβλήθηκε μία επιλογή που θα έφερνε πραγματική αναστάτωση σε όλους;
Πόσοι άραγε αναρωτήθηκαν γιατί δεν προβλήθηκε η αποχή;

Απορρίψαμε ένα μνημόνιο 8,3 δισ. και εγκρίναμε ένα μνημόνιο 7.9 δισ. Η διαφορά ανεπαίσθητη στους αριθμούς, αλλά θα είναι τεράστια στη ζωή μας. Γιατί ψηφίσαμε και νομιμοποιήσαμε να είμαστε δούλοι σε μία χώρα που κάποτε λεγόταν Ελλάδα. Δούλοι που θα πληρώνουν ενοίκιο εξαθλίωσης και φόρο αίματος για να κατοικούν σε μία αποικία χρέους, ξεπληρώνοντας ένα άγνωστο χρέος, στους "ευεργέτες" ευρωπαίους.
Παρακαλώ, ο τελευταίος που θα βγαίνει από την κάλπη ας βάλει στην πόρτα την πινακίδα «Κλειστόν μέχρι νεοτέρας»…

Αύριο ξημερώνει, πράγματι, μία άλλη ημέρα.
Ραντεβού, λοιπόν, στην κόλαση που επιλέξαμε για να ζήσουμε...

ΥΓ: Κι επειδή πέρασε μία εβδομάδα που είχε "σκοπό" και "στόχο", απλά θέλω να ρωτήσω: Μας είπε κανείς τι θα συζητήσει αύριο Δευτέρα 6/7/2015 ο Αλέξης Τσίπρας στις Βρυξέλλες; Ρωτάω, επειδή οι συζητήσεις θα γίνουν και πάλι για εσένα, χωρίς εσένα, χωρίς να γνωρίζεις τίποτε απολύτως... Να το θυμάσαι αυτό όταν θα σκύβεις για να μαζεύεις πέτρες...