Ντίνος Χριστιανόπουλος

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Τον κ. Ντίνο Χριστιανόπουλο τον γνώρισα το 1980, όταν του πήγα μια ποιητική μου συλλογή να τη διορθώσει και να μου πει τη γνώμη του. Καθώς έφευγα από το γραφείο του, με ρώτησε: Και αν σας πω πως δεν αξίζουν τα ποιήματά σας, θα τα τυπώσετε; Ναι, του απήντησα. Ε τότε, πάρτα και φύγε και μη με κουράζεις, μού είπε νευριασμένος. Την ποιητική συλλογή τη διόρθωσε με ενδιαφέρον και λεπτομέρεια και μάλιστα χωρίς αμοιβή, γιατί εν τω μεταξύ γίναμε καλοί φίλοι.

Τύχη αγαθή, κέρδισα την εμπιστοσύνη και την εκτίμησή του. Με τιμούσε με τη φιλία του. Του οφείλω ευγνωμοσύνη, διότι μού πλάτυνε τις σκέψεις με τις επικρίσεις του. Παρευρέθηκε στις παρουσιάσεις τριών βιβλίων μου και στις φωτογραφικές μου εκθέσεις κατά τις μαθητικές σχολικές εκδηλώσεις του παιδιού μου Μάριου-Θέμη. Ως αντίδωρο παρουσίασα μια έκθεσή μου-φωτογραφίας με τίτλο: Ντ. Χριστιανόπουλος, που τυπώθηκε σε άλμπουμ με ευγενική χορηγία του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Ήμουν συνεργάτης, σταδιακά, στη στήλη “πολιτιστικά” των εφημερίδων Αγγελιοφόρος, Μακεδονία, Νέα, Μακεδονία, Εξώστης, Αυριανή, Εγνατία, Τύπος Θεσσαλονίκης, Αγγελιοχώρος, και έτσι είχαμε στενή συνεργασία.

Ο Ντ. Χρ., εκφράζοντας τη συμπάθειά του, μου έδωσε την ευκαιρία να πατήσω το πόδι μου στον κύκλο των πνευματικών ανθρώπων. Με έχρισε μέλος της καλλιτεχνικής παρέας που κάθε δεύτερη Τρίτη του μήνα συναντιόμασταν γύρω στους είκοσι λογοτέχνες, ζωγράφοι, ποιητές και γενικά άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης και για δυο ώρες ανταλλάσσαμε πληροφορίες, νέα, κουτσομπολιά κ.λπ.. Ήταν πολύ ευχάριστη παρέα και μεγάλη τιμή για μένα. Οι συναντήσεις  συνεχίστηκαν για χρόνια στο πατάρι του Τόττη στην Αριστοτέλους.

Φέτος μια κυρίαρχη και επιβλητική μορφή της ποίησης, ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος έκλεισε ογδόντα πέντε χρόνια ζωής. Ο λογοτεχνικός του πυλώνας, μια πολυεδρική δημιουργία, φωτίζει τον τόπο και θα μείνει ακλόνητος στην ιστορία του πνεύματος. Του οφείλω ευγνωμοσύνη που μου δίδαξε τη σεμνότητα, την αγάπη, το σεβασμό για τη ζωή. Μού χάρισε βαθύτερη οξυδέρκεια, μου ενστάλαξε την ανάγκη για μια αυστηρή ιεράρχηση αρχών και αξιών σε όλα τα αξιώματα του νου.

Θέλοντας να αποτίσω ένα διηνεκή φόρο σεβασμού και τιμής στον εραστή και διάκονο του ελληνικού πνεύματος για τις δωρεές που έλαβα, αποφάσισα να γράψω, με την έγκρισή του, κάτι γι’ αυτόν και να εκφράσω τη δική μου ταπεινή αγάπη. Έχοντας επίγνωση πως το έργο του Ντ. Χρ., με ξέχωρη πολλαπλότητα και ιδιαιτερότητα, θα ήταν αδύνατο έως ακατόρθωτο να το προσεγγίσω σε όλες τις εκφράσεις, αφού δεν είχα τις προϋποθέσεις, αποφάσισα να απευθυνθώ σε μερικούς πνευματικούς ανθρώπους, κυρίως του λογοτεχνικού χώρου, που είχαν συνδεθεί με τον Ντ. Χρ. και γνωρίζουν την ποίηση. Τους ζήτησα να μου πουν λίγα λόγια για την προσωπικόπητα και το έργο του, και έτσι να τον προσεγγίσω μέσα από το κύρος του κάθε πνευματικού ανθρώπου, που μου εμπιστεύθηκαν γραπτά ή προφορικά τις αναμνήσεις τους και τον τοποθέτησαν με τις αναμνήσεις τους εκεί που επέβαλλε η μνήμη, η αγάπη, η ευγνωμοσύνη και η κριτική τους εμβέλεια. Η έκδοση φιλοδοξεί να δώσει μια, κατά το δυνατόν, ολοκληρωμένη εικόνα του ποιητικού έργου του Ντ. Χρ..

Έτσι ο αναγνώστης, αντί για μια δική μου φτωχική σκιαγράφηση, θα έχει τώρα να χαρεί ένα ολοκληρωμένο ψηφιδωτό. Η κάθε ψηφίδα του προέρχεται από αυτούς που έζησαν από κοντά τον άνθρωπο και τον ποιητή και όχι μόνο, αυτούς που έδωσαν, ζυμώθηκαν και πήραν από τη συνεργασία του και τράβηξαν μαζί του σε μια δημιουργική πορεία. Παρόλο που τα απομνημονεύματα του ίδιου του Ντ. Χρ., το πορτρέτο της «Διαγωνίου» που το είχε κάνει μόνος του στη λαμπρή τιμητική έκθεση στο Βαφοπούλειο, η οποία αποτέλεσε μέγα πολιτιστικό γεγονός, καθώς και οι τιμητικοί τόμοι που τού αφιέρωσαν άλλοι φίλοι και συνεργάτες, είναι πολύ διεξοδικά και πολύτιμα, εν τούτοις νομίζω ότι και το δικό μου βιβλίο με τις συνεντεύξεις, που δείχνουν τους καρπούς του έργου του, προσφέρει αρκετά νέα και παλαιά στοιχεία, τα οποία αφορούν τόσο τον άνθρωπο όσο και την εν γένει πνευματική του προσφορά.

Η ταπεινή μου αυτή έρευνα αποβλέπει στην προσέγγιση και την αποτίμηση της πνευματικής προσφοράς του Ντ. Χρ. που ανήκει στην κατηγορία των έργων από όπου μπορεί να προκύψει ή να συνεχιστεί ένας πνευματικός προσανατολισμός: επιτακτικό χρέος, απότιση φόρου τιμής και θαυμασμού για τον ποιητή οδηγό, που ό,τι είχε επιθυμήσει σε όλη του τη ζωή, το είχε κατορθώσει. Είχε σκαλίσει, τορνέψει και ύψωσε τον εαυτό του τόσο σοφά και άρτια που του είχe κάνει ένα αληθινό αριστούργημα ζηλευτό.

Θερμά τους ευχαριστούμε όλους. Και θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα χαρούν μαζί με εμάς γι’ αυτήν τη συνεργασία και οι αναγνώστες μας, που ελπίζουμε ότι θα προσέξουν και θα εκτιμήσουν την προσπάθεια ολοκλήρωσης του πονήματος.

Με τη μελέτη του αφιερώματος γίνεται φανερό ότι ο πνευματικός μας κόσμος είναι άξιος. Είναι ώριμος να πραγματεύεται θέματα μεγάλα και δύσκολα όπως η θέση του Ντίνου Χριστιανόπουλου στην εποχή μας - εποχή κρίσεων των καλλιτεχνικών μορφών και αξιών, κατά την οποία είναι ανάγκη να αναζητήσουμε τα πνευματικά μας πρότυπα με τη σωστή αποτίμηση των ποιητικών καταθέσεων, για να ξεκινήσει ένας αυθεντικός δρόμος ποιητικής εμπειρίας.

Είμαι ταπεινά ευγνώμων σε όλους όσους ανταποκρίθηκαν στην πρόσκλησή μου για τη δημιουργία του μικρού αυτού πορτρέτου, που διέθεσαν γενναιόδωρα το χρόνο τους, παρέχοντάς μου πληροφορίες και δείχνοντας ηθική υποστήριξη για το εγχείρημα αυτό, που με βοήθησαν να συλλέξω το υλικό και συνετέλεσαν ώστε να φέρω σε πέρας ένα επίμοχθο αγώνα. Έστω και αν η συγκέντρωσή της ύλης έγινε με καθυστέρηση ετών, όπως λέει ο κ. Χριστιανόπουλος, τους συγγραφείς είναι προτιμότερο να τους διαβάζεις παρά να τους γνωρίζεις από κοντά. Ευχόμαστε να πετύχουμε, ώστε να τοποθετήσουμε μέσα σε Mega φωτισμό την προσωπικότητα του Ντ. Χρ. και να καταστήσουμε αυτό το ταπεινό πόνημα όσο το δυνατό προσιτότερο και ευκολομεταχείριστο για τους σπουδαστές και γενικά τους αναγνώστες.

Ευχαριστίες: στον Υφ. Μ.-Θρ., την Υφυπουργό Μακεδονίας-Θράκης Μ. Κόλλια, τον Περιφερειάρχη Κ. Μ. Απ. Τζιτζικώστα, το Δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη για την οικονομική στήριξη της έκδοσης, την κ. Βασιλική Αφτιτζή-Ματζίρη για τη φιλοτέχνιση-δημιουργία του εξωφύλλου.

Της παρέας Κυριών Ζωής, Κορίνας, Χαρούλας, Δέσποινας, Ανδρομάχης, που μπήκαν στη ζωή μου σε μια θεόσταλτη συγκυρία, της οφείλω χάριτας.

Γιάννης Καμπούρης