Βαγγέλη, ζήτα συγνώμη!
Ο ανακριτής τελείωσε τον Μαρινάκη από το ποδόσφαιρο και ο Βασίλης Παπαθεοδώρου γράφει για όλους: Ανδρεάδη, Κορέα, δοσίλογους, αλλά και το λάθος του ΠΡΩΗΝ παράγοντα του Ολυμπιακού που έχει μια υποχρέωση απέναντι στους Έλληνες φιλάθλους.
Τα τελευταία χρόνια σπάνια κάποιος ποδοσφαιρικός αγώνας απασχόλησε τόσο πολύ την κοινή γνώμη όσο η απολογία του Βαγγέλη Μαρινάκη στον ανακριτή. Το κλασικό «τι βλέπεις;» που ρωτάνε οι φίλοι, αυτή τη φορά δεν αφορούσε την πρόβλεψη για το τελικό σκορ, αλλά κάτι εξίσου σημαντικό για το ποδόσφαιρο. Τους περιοριστικούς όρους που θα επιβάλλονταν στον πρώην πρόεδρο του Ολυμπιακού. Πρώην, διότι από σήμερα δεν είναι πρόεδρος. Τυπικά θα πάψει εντός των ημερών, ουσιαστικά πάφθηκε ήδη.
Η… σκευωρία όχι απλά δεν κατέρρευσε αλλά επιβεβαιώθηκε απόλυτα η πεποίθηση της κοινής γνώμης. Και μπορεί ο μέσος φίλαθλος να ζητούσε ακόμα αυστηρότερες ποινές, δηλαδή φυλάκιση, αλλά ο ανακριτής δεν είναι εδώ για να ικανοποιεί το λαϊκό αίσθημα. Καθήκον του είναι να προστατεύει την κοινωνία. Οι ποινές σε άλλους λένε πολλά και σε άλλους τίποτα. Υπάρχουν άνθρωποι χοντρόπετσοι και υπάρχουν και ευαίσθητοι.
Ο Μαρινάκης ξέρει πόσο τον πονάνε, προσωπικά ή επιχειρηματικά, οι περιοριστικοί όροι και η εμφάνιση στο τμήμα κάθε 1η και 15 μαζί με κακοποιά στοιχεία. Γεγονός είναι πλέον, μέχρι να γίνει η δίκη και να αποφασιστεί τελεσίδικα αν είναι αθώος ή ένοχος, ότι κουβαλάει στίγμα. Προσωπικά, δεν θέλω να κρίνω αν είναι αυστηρή ή επιεικής η απόφαση του ανακριτή Ανδρεάδη. Οφείλουμε να σεβόμαστε και το τεκμήριο αθωότητας των κατηγορουμένων αλλά και τις αποφάσεις τόσο αξιόλογων, ηθικών και καταρτισμένων ανθρώπων. Διότι για κάθε κατάντημα αυτού του τόπου σαν των αθλητικών δικαστών του ποδοσφαίρου, υπάρχουν και μερικοί κανονικοί δικαστικοί λειτουργοί όπως οι Κορέας και Ανδρεάδης που αποτελούν κοσμήματα. Εκεί όμως κατάντησε η Ελλαδίτσα μας. Να αποθεώνουμε αυτούς που κάνουν τη δουλειά τους.
Εμείς τους ανακριτές, εσείς όσους δημοσιογράφους έκαναν το προφανές: Να προβάλλουν με τον τρόπο που πρέπει το πιο σοβαρό θέμα της τελευταίας 30ετίας στο ποδόσφαιρο. Τις εξελίξεις. Η ιστορία έγραψε. Σε όλα τα επίπεδα. Ποιοι ήταν οι δοσίλογοι, ποιοι κούρνιαξαν φοβισμένοι και ποιοι έδωσαν μάχες. Ποιοι αποτέλεσαν κομμάτια της εγκληματικής οργάνωσης και ποιοι στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων κόντρα σε λυσσαλέο πόλεμο, στοχοποίηση, εκφοβισμό.
Τελικά, όμως, η αλήθεια νικάει πάντα στο τέλος
Οι βαρύτατοι περιοριστικοί όροι που επιβλήθηκαν στον Βαγγέλη Μαρινάκη – που σαν σήμερα, ω της ειρωνίας, ανέλαβε πριν πέντε χρόνια τον Ολυμπιακό – είναι ένα μήνυμα σε κάθε κατεύθυνση. Ο Μαρινάκης δεν έκανε… κανένα έγκλημα. Μόνο κατά του ποδοσφαίρου μπορεί να αποδειχθεί ότι εγκλημάτισε και μάλιστα με οργανωμένο τρόπο, όπως προκύπτει και από τον χαρακτηρισμό «εγκληματική οργάνωση» που του αποδόθηκε ότι διηύθυνε.
Το μήνυμα όμως, είναι ότι κανείς δε μπορεί να συμπεριφέρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ο Μαρινάκης μπορούσε να είναι ο… άρχοντας του ποδοσφαίρου χωρίς να εκτεθεί. Τη στιγμή που τον έπιασαν στα πράσα οι κοριοί της ΕΥΠ έβαζε και χρήματα στο ποδόσφαιρο. Πλήρωσε όμως, την αλαζονεία της εξουσίας. Ήταν αχόρταγος. Ήθελε κι άλλο κι άλλο κι άλλο. Τον κύκλωσαν και οι μέλισσες που τριγυρίζουν συνήθως γύρω από ισχυρούς ανθρώπους. Και τέλος, πίστευε πως ήταν στο απυρόβλητο.
Προκάλεσε όμως και προκάλεσε πολύ. Συμβαίνει αυτό με παράγοντες του ποδοσφαίρου. Η δημοσιότητα, οι στενές σχέσεις με τους οπαδούς, οι τίτλοι, η λαοφιλία, ο έλεγχος των media δημιούργησαν ένα πλέγμα μέσα στο οποίο ένιωθε άτρωτος. Έναν φανταστικό κόσμο όπου κανείς δεν μπορούσε να εισέλθει. Μέχρι που μπήκε η ΕΥΠ…
Στη ζωή όλοι κάνουμε λάθη. Μήπως είμαι εγώ αλάνθαστος ή εσύ που διαβάζεις το άρθρο; Ο Μαρινάκης έκανε κατ’ εξακολούθηση λάθη και επηρέασε τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων με τις πράξεις του. Ποτέ όμως, δεν είναι αργά για να αναγνωρίσεις τα λάθη σου. Είναι ο πιο ασφαλής τρόπος για να δείξεις μεταμέλεια και να μην τα επαναλάβεις.
Ο Μαρινάκης έχει υποχρέωση απέναντι στον εαυτό του αλλά και σε όλους τους Έλληνες φιλάθλους να ζητήσει συγνώμη. Ακόμα και τώρα που είναι στο καναβάτσο, ακόμα και τώρα που το ποτάμι δε γυρίζει πίσω για όσα εγκλήματα διεπράχθησαν στα γήπεδα εδώ και τόσα χρόνια, θα είναι μια πράξη γενναία. Το ποδόσφαιρο μπορεί να μην τον χωράει πια, αλλά η ζωή προχωράει μπροστά.
sdna.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου