Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του τακτικού συνεδρίου της ΚΕΔΕ.

Μια ενδιαφέρουσα άποψη από την Μελίτα Χισκάκη

Με μια άκαιρη αισθητική life style που σοκάρει το θεατή-δημότη με το επίπεδο πολυτέλειάς της, οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των δημάρχων γκρίνιαξαν για την κατάσταση των οικονομικών των Δήμων, συμπαραστάθηκαν στο δημότη που πληρώνει δημοτικά τέλη (μέρος των οποίων προορίζονται για συνδρομή στη ΚΕΔΕ και κάλυψη των εξόδων των πολυμελών δημοτικών αντιπροσωπειών στα "καλέσματα" της ΚΕΔΕ), μάλωσαν για τα πενιχρά αποθεματικά των ταμείων τους που τους τα αρπάζει η αναξιόπιστη Τράπεζα της Ελλάδας και στο τέλος διασπάστηκαν με κερασάκι στην τούρτα την αποχώρηση των προσκείμενων στο ΣΥΡΙΖΑ δημάρχων, παρουσιάζοντας μια πρώιμη εικόνα Γκουέρνικα με τσαρική πολυτέλεια.

‘Όπως συμβαίνει σε όλες τις συνάξεις επαγγελματικών σωματίων, ο τομέας που διαπρέπει είναι εκείνος των δημοσίων σχέσεων. Όταν η αναγνωρισιμότητα δεν έρχεται λόγω κυρίως ανεπάρκειας, από το δημόσιο λόγο, επιδιώκεται μέσα από «πηγαδάκια» ομοειδών προσώπων κυρίως επιδεικνύοντας την κομματική τους ταυτότητα.
Τι γίνεται όμως με τα προβλήματα που αντικειμενικά βασανίζουν τους δήμους με ιδιαιτερότητες; Τι γίνεται για παράδειγμα, με το Δήμο Αλμωπίας ο οποίος αν και συνοριακός, δυσπρόσιτος με μεγάλη έκταση συνόρων που συμπίπτουν με τα κρατικά σύνορα, απογυμνώνεται από κρατικές υπηρεσίες δηλαδή από την άμεση και συνεχείς παρουσία του κράτους; Ποια ανταποδοτικά έχει ο Δήμος αυτός και με τι τρόπο θα κρατήσει ή θα προσελκύσει νέους ενεργούς επαγγελματικά κατοίκους;
Είναι ποιο σημαντικά τα 50.000 ευρώ αποθεματικών από την απαίτηση για στήριξη του Δήμου από το συνδικαλιστικό του όργανο που είναι η ΚΕΔΕ;
Ο μέτριος είναι αυτός που υπολείπεται του μέτρου και δεν είναι ο ορισμός του μέτρου…