«Γεια σου Γιώργη Παπανδρέου τιμημένε αρχηγέ
που σε βρήκαν χίλιες μπόρες μα δεν λύγισες ποτέ» έλεγε ένα τραγούδι προ 50
σχεδόν ετών όταν θριάμβευσε η ένωση κέντρου και το γράφω αυτό μη τυχόν και
πάθετε κανένα έμφραγμα νομίζοντας ότι επαινούμε τον σημερινό Γιώργο Παπανδρέου
ο οποίος ενώ θα έπρεπε να είναι κατάπτυστος, ακόμη διατηρεί γραφείο στη Βουλή.
Το τραγούδι αυτό εν συνεχεία έλεγε στον επόμενο στίχο «τζάμπα τα παιδιά σχολείο
πρώτη πράξη είν’ αυτή και την σύνταξη του αγρότη συ την σκέφτηκες κι αυτή»,
διότι επί Παπανδρέου άρχισε ο ΟΓΑ και οι συντάξεις των αγροτών. Από την άλλη
πλευρά ο δίσκος είχε το άσμα που έλεγε εγώ είμαι δημοκράτης και ερμηνευτής ήταν
κάποιος Δημήτρης Καραολής που ένεκα των τραγουδιών αυτών τον μάζεψε η χούντα το
1967. Την επομένη της 21ης Απριλίου η δική μου γιαγιά η Μαρία, η
γουσίνα που ήταν και το παρατσούκλι της, πήρε τον δίσκο αυτόν μαζί με 2-3
άλλους που είχαν απαγορευμένα τραγούδια και τους έκανε μπουρλότο στην σόμπα.
Όταν ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου τους έψαξε κι αυτός, η γιαγιά του είπε ξάι
μαραευστατα εσέγκατα σον πέσκον. Κάποιοι άλλοι όμως όπως η θεία η Μωρέσα δεν
προνόησαν και τα τραγούδια αυτά βρέθηκαν από την αστυνομία στο σπίτι κι αυτή
στη φυλακή. Στο κατηγορητήριο ήταν ακόμη ως στοιχείο και ένας άλλος δίσκος με
τίτλο βρε πλεονέκτη πλούσιε…
Το τραγούδι αυτό έλεγε μεταξύ άλλων «φάτε
πλούσιοι παράδες κι όλοι θα πεθάνουμε μια φορά στο ίδιο χώμα όλους θα μας
βάλουνε».
Δεν άρεσε όμως στην πλουτοκρατία της εποχής
και με παρέμβαση του γνωστού βιομηχάνου Μποδοσάκη μπήκε κι αυτό στα
απαγορευμένα. Ακόμη χειρότερα όμως ήτανε τα πράγματα για έναν άλλο τον Λεων τη
Πουγαλεμέντσας, δηλαδή τον Λεωνίδα της ταλαιπωρημένης διότι η γυναίκα του
Λεωνίδα όπου πήγαινε εκγε ουϊνά ιλή εμάς ντο θα εφτάμε. Ο Λεων τη πουγαλεμέντσας
λοιπόν είχε όπως και οι περισσότεροι στο χωριό έξω στην αυλή το WC της εποχής μία παράγκα όπου πατούσες επάνω
σε δύο ξύλα για να κάνεις την αφόδευση. Για χαρτί είχε σ’ ένα καρφί αποκόμματα
περιοδικών κι εφημερίδων. Έψαξε το σπίτι η ασφάλεια πήγε και στον απόπατο και
μέσα στα κρεμασμένα χαρτιά βρήκε και ένα κομμάτι που είχε και μια φωτογραφία
του Στάλιν. Αν και το άρθρο ήτανε εναντίον του Στάλιν της Σοβιετικής Ένωσης και
του κομμουνισμού ο Λέων συνελήφθη και εξαφανίσθη και ανεκαλύφθη μετά από έναν
μήνα να «παραθερίζει» στην Μακρόνησο. Εκέι βρέθηκε μαζί με τους σκηνοθέτες Παντελή
Βούλγαρη και Κούνδουρο και παρ’ ότι θα μπορούσε να απολυθεί υπογράφοντας
υπεύθυνη δήλωση δεν το έκανε ποτέ. Αυτό το τελευταίο όχι επί χούντας αλλά την
δεκαετία του ΄50.
Παρέμεινε εκεί μέχρι και το 1973, και
επέστρεψε πιο αριστερός απ’ ότι ήτανε. Τώρα θα μου πείτε γιατί τα γράφω αυτά.
Τα γράφω έτσι για να θυμόμαστε τι τράβηξε ο απλός λαός και για να δούμε πως
σήμερα ευτυχώς τα πράγματα άλλαξαν και οι παλιές έχθρες και νοοτροπίες ανήκουν
στο παρελθόν κι εκεί πρέπει να μείνουν. Και για να γνωρίζουμε ακόμη εάν ποτέ
ακούσετε το άσμα Γεια σου Γιώργη Παπανδρέου ότι δεν αναφέρεται στον σημερινό
ακατανόμαστο αλλά στον παππού του από τον οποίον ο ανεπίδεκτος μαθήσεως πήρε
μόνο το όνομά του και τον οποίον αν ζούσε ο συγχωρεμένος ο Ανδρέας σίγουρα θα
τον είχε αποκληρώσει και θα έλεγε γιατί δεν τραβήχτηκα από την Μαργαρίτα ο
μαλάκας εκείνο το βράδυ του 1950 και ολοκλήρωσα για να βγάλω αυτό το πράμα.
Ακόμη το άρθρο αφιερώνεται στις γιαγιάδες
Μαρία και Μωρέσα και στον Λεων τη πουγαλεμέντσας και στον κάθε πουγαλεμένο και
ταλαιπωρημένο του τότε που ένεκα Γιωργάκη κι Αντωνάκη και απάντων των πολιτικών
τυραννιέται και σήμερα. Σήμερα χωρίς Μακρόνησο αλλά τότε τουλάχιστον στην
εξορία είχες κι ένα πιάτο φαγητό το οποίον οσονούπω θα μας λείψει κι αυτό.
Μ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου