ΦΡΑΓΜΑ ΠΟΤΑΜΟΥ ΑΛΜΩΠΑΙΟΥ

Μια φορά κι έναν καιρό και αρχίζουμε έτσι διότι για παραμύθι πρόκειται, αποφάσισαν πως εκείνο που λείπει από το νομό είναι ένα φράγμα. Ήταν εποχή που άρχισαν κάποιες πομώνες να στερεύουν και μπήκαμε στην εποχή της λειψυδρίας. Από τότε πέρασαν περίπου 30 χρόνια και έκτοτε έγιναν περίπου 15 μαζώξεις, πέρασαν 15-20 υπουργοί και υφυπουργοί για να μας πούνε ότι ξεκινάει το έργο. Πήραμε τουλάχιστον 100-200 επιστολές βουλευτών κατά το πρότυπο του κατόπιν ενεργειών μου, έγιναν 10-15 μελέτες και προμελέτες αλλά το φράγμα δεν έγινε.

Το ίδιο γίνεται και σήμερα για το έργο και πάλι ελπίζουμε και αισιοδοξούμε. Και ξανά μανά απ’ την αρχή και πρόσφατα είχαμε συνάντηση του δημάρχου της Σκύδρας με τον βουλευτή Γιάννη Σιφάκη ενώ πήραμε και επιστολή και διαβεβαιώσεις από την Θ. Τζάκρη πως το έργο εντάχθηκε στο πακέτο Γιούνκερ και πάλι αισιοδοξούμε ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά, και αναμένουμε, κι ευχόμαστε. Το όλο έργο όμως είναι τεράστιας σημασίας και θα πρέπει να τεθεί συλλογικά σε μια ημερίδα παρουσία όλων των δημάρχων και των φορέων του Νομού, βουλευτών αλλά και αρμόδιων υπουργών. Το έργο αυτό όμως έχει και εχθρούς όπως προ δεκαπενταετίας όταν πήραμε και επιστολή πρώην δημάρχου που έλεγε ότι αν γίνει το φράγμα υπάρχει κίνδυνος να γίνει σεισμός στην Αλμωπία.

Το ίδιο και με την αρχαιολογική υπηρεσία που σε μια μάζωξη περί του έργου, παρουσία όλων και υπουργών, η αρχαιολόγος που ήταν παρούσα δήλωσε πως θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί πρώτα η ανάδειξη της αρχαίας Μενηίδος. Το κόστος αυτό ήταν σχεδόν το ήμισυ του όλου έργου. Όσο αφορά το έργο σήμερα ακόμη έχουμε νερό και ποτίζουμε ασύστολα και ασύδοτα πλημμυρίζοντας τα χωράφια και απομυζώντας τον υδροφόρο ορίζοντα. Θα έρθει όμως εποχή που θα λέμε το νερό νεράκι και τότε θα αποδειχθεί η αξία του φράγματος. Ενός έργου που θα αρδεύει το 30% τουλάχιστον της αγροτικής γης του κάμπου αλλά και η λίμνη που θα δημιουργηθεί θα ξαναφέρει νερό στον υδροφόρο ορίζοντα. Το νερό του φράγματος που είναι καθαρό θα μπορεί τους χειμερινούς μήνες να γεμίζει τα αντλιοστάσια του νομού εμπλουτίζοντας τις πομώνες από το στόμιό τους, ένα πρόγραμμα που έδωσε λύση σε πολλές περιοχές του κόσμου, και που εδώ ήταν να γίνει και ποτέ δεν έγινε. Θα πρέπει να το κατανοήσουν οι αρμόδιοι και δει της σημερινής κυβέρνησης που περιμένουμε κάτι περισσότερο να κάνουν από τους προηγούμενους που μας άφησαν μόνο σχέδια, ψέματα και υποσχέσεις.

Το έργο αυτό εάν δεν είναι αναγκαίο απόλυτα σήμερα θα είναι απαραίτητο αύριο μεθαύριο.

Θα είναι η μόνη παρακαταθήκη που θα αφήσουμε στην επόμενη γενιά των αγροτών διότι αν συνεχίσουμε την άρδευση με τον σημερινό τρόπο σε κάποια χρόνια δεν θα υπάρχει νερό για να πιούμε. Πέραν των άλλων ο χώρος θα γίνει ένα μοναδικό τουριστικό αξιοθέατο όπως π.χ. η λίμνη Πλαστήρα που κι αυτή τεχνητό φράγμα είναι. Είναι όμως άλλη περιοχή με άλλα μυαλά που όταν ξεκίνησε κάποτε επί Πλαστήρα κάποιοι ήταν εναντίον του έργου και σήμερα τα παιδιά και τα εγγόνια τους ζούνε από αυτήν τη λίμνη και αγροτικά και τουριστικά.

Σήμερα το πότισμα των αγρών επαφίεται στις καιρικές συνθήκες και στη λίμνη Βεγορίτιδα που είναι η μόνη αξιόλογη δεξαμενή νερού σε όλο το νομό. Ελπίζουμε και ευχόμαστε λοιπόν αλλά και πιστεύουμε πως οι σημερινοί κυβερνητικοί βουλευτές δεν θα είναι μία από τα ίδια και όντως θα κάνουν κάτι διότι είναι μέσα στις δυνατότητές τους και πρέπει σύντομα και άμεσα να αποδείξουν πως η ψήφος που έλαβαν δεν θα πάει χαμένη.

Μ.Κ.