Αποκρυπτογραφήθηκαν ελληνικοί πάπυροι που είχαν καεί από το Βεζούβιο

από Opinion Post 

Για πρώτη φορά, επιστήμονες στην Ιταλία είναι σε θέση να διαβάσουν τα κείμενα που είχαν θαφτεί κάτω από τόνους στάχτης μετά την έκρηξη του Βεζούβιου το 79 π.Χ.

Οι πάπυροι του Ερκολάνο, της μόνης κλασικής βιβλιοθήκης που υπάρχει στον κόσμο, εκτέθηκαν σε ηφαιστειακά αέρια η θερμοκρασία των οποίων ξεπερνούσε τους 300 βαθμούς Κελσίου και ως εκ τούτου είναι ιδιαίτερα εύθραυστα.

Μια ομάδα φυσικών μπόρεσε να διακρίνει ορισμένες από τις λέξεις που έχουν γραφτεί με μελάνι στου παπύρους, χάρη σε μια τεχνική τρισδιάστατης απεικόνισης ακτινών Χ που χρησιμοποιείται στις σαρώσεις του μαστού. Μάλιστα, πιστεύουν πως μέσω αυτής της μεθόδου θα μπορέσουν να αποκρυπτογραφήσουν ότι έχει γραφτεί στους παπύρους χωρίς να τους ξετυλίξουν.

Το Ερκολάνο ήταν ένα θέρετρο της αρχαιότητας, που συχνά αναφέρεται ως «η άλλη Πομπηία», γιατί μετά την έκρηξη του Βεζούβιου θάφτηκε κάτω από τόνους τέφρας. Το μικρό χωριό διέθετε μια αξιόλογη βιβλιοθήκη παπύρων που ήρθε στο φως τον 18ο αιώνα. Στο παρελθόν πολλοί αρχαιολόγοι και επιστήμονες επιχείρησαν να διαβάσουν τους πάπυρους του Ερκολάνο με τη χρήση υπέρυθρων καμερών, ή ξετυλίγοντάς τους, όμως στο τέλος εγκατέλειψαν κάθε προσπάθεια γιατί τα ευρήματα καταστρέφονταν πολύ εύκολα.

Πρόσφατα, μια επιστημονική ομάδα με επικεφαλής τον Vito Mocella από το Ινστιτούτο του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας της Μικροηλεκτρονικής και Μικροσυστημάτων στη Νάπολη της Ιταλίας, μπόρεσε να αποκρυπτογραφήσει τα ελληνικά γράμματα που περιείχε ένας από τους τυλιγμένους πάπυρους.

Η ομάδα χρησιμοποίησε την τεχνική «τομογραφίας φάσης-αντίθεσης ακτίνων Χ», που χρησιμοποιείται συχνά στην ιατρική. Ο Mocella, είχε την ιδέα να χρησιμοποιήσει τη συγκεκριμένη μέθοδο μετά την επίσκεψή του στο Ευρωπαϊκό Σύγχροτρο στη Γκρενόμπλ της Γαλλίας.

Η συμβατική απεικόνιση με ακτίνες Χ μετρά πόσο φως ακτίνων Χ περνά μέσα από τα τμήματα του ιστού. Όμως η νεώτερη μέθοδος βασίζεται στο γεγονός ότι οι ακτίνες Χ που διέρχονται μέσω ενός αντικειμένου παραμορφώνονται ή επιβραδύνονται. Η παραμικρή διακύμανση στην κατάσταση του αντικειμένου επηρεάζει τη παραμόρφωση των ακτίνων και παράγει μια λεπτομερή τρισδιάστατη εικόνα της εσωτερικής δομής του αντικειμένου.

Ουσιαστικά, η ομάδα του Mocella ήταν σε θέση να εντοπίσει τα «εξογκώματα» που δημιουργούσε το μελάνι στον πάπυρο και όχι τη χημική του σύνθεση. «Αυτό που βλέπουμε είναι ότι το μελάνι, το οποίο έχει ως βάση τον άνθρακα, δεν είναι πολύ διαφορετικό από τον απανθρακωμένο πάπυρο», εξήγησε ο Mocella.

Ευτυχώς, όμως, το μελάνι δεν έχει περάσει μέσα από τις ίνες του παπύρου, δημιουργώντας μια στρώση με διαφορετικό πάχος που δεν ξεπερνούσε το ένα δέκατο του χιλιοστού.

Το έργο τη ομάδας ήταν χρονοβόρο και χρειάστηκε αρκετή φαντασία επειδή σε πολλές περιπτώσεις ο πάπυρος ήταν τσαλακωμένος. Επιπλέον, οι ίνες στο εσωτερικό των φύλλων περιέπλεξαν τη διαδικασία γιατί παραμόρφωναν τα γράμματα. «Δεν νομίζω ότι η τεχνική αυτή είναι τέλεια», είπε ο Mocella, ο οποίος άρχισε ήδη να πειραματίζεται για να βρει μια νέα, βελτιωμένη μέθοδο.