Γιατί δεν πρέπει να φοβόμαστε τον ΣΥΡΙΖΑ!

Άρθρο του Χρήστου Δημητριάδη στους Νέους Ορίζοντες

Οι Ευρωεκλογές ανέδειξαν ένα αντιφατικό φαινόμενο το οποίο έχει να κάνει με τα τεκταινόμενα σε επίπεδο επικράτειας και σε επίπεδο Πέλλας, Αναφέρομαι στην πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ η οποία είναι παρακαταθήκη για το μέλλον αλλά και στο ότι η Πέλλα με την ψήφο της ανέδειξε πρώτο Κόμμα τη ΝΔ. Οι ερμηνείες που δόθηκαν πολλές. Ότι η κρίση δεν έχει φτάσει στην επαρχία. Ότι  τα τοπικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν δούλεψαν στην Πέλλα. Ότι οι τρεις Βουλευτές της ΝΔ λόγω εξυπηρετήσεων κράτησαν τον κόσμο στην γαλάζια παράταξη. Ο σημαντικότερος παράγοντας κατά την άποψη μου είναι ότι έχει καλλιεργηθεί ο φόβος ότι αν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στα πράγματα,  χοντρά χοντρά ίσως γίνουμε Αργεντινή.

Σαφώς και η επιχειρηματολογία της Συγγρού με την υποβοήθηση των διαπλεκομένων ΜΜΕ δεν με βρίσκει σύμφωνο. Μεγαλύτερη απειλή είναι η οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης σε συνάρτηση με την πιστή τήρηση των μνημονιακών συνταγών που έχουν αποδειχθεί λανθασμένοι, παρά η ενδεχόμενη και πολύ πιθανή έλευση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γιγαντωθεί γιατί η Νέα Δημοκρατία στα πρώτα βήματα Σαμαρά ήταν αντιμνημιακή, και ορθώς ήταν, στην συνέχεια έγινε το ποιο μνημονιακό Κόμμα σε όλη την Ευρώπη.

Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής τα βιώνουμε όλοι. Λουκέτα στα μαγαζιά. Φτώχεια και δυστυχία σε κάθε γωνιά της Χώρας μας και πλήρης διαμελισμός της άλλοτε κραταιής μικρομεσαίας τάξης. Η υπερφορολόγηση του Έλληνα έχει ξεπεράσει κάθε επίπεδο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν έρχεται ως η μόνη πρόταση για έξοδο από το αδιέξοδο. Ναι ήρθε τώρα η ώρα, αν και ίσως είναι αργά, να σκίσουμε τα μνημόνια και να καταγγείλουμε αυτή τη πολιτική που μας οδηγεί στην ραγδαία φτωχοποίηση των πολιτών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ άνοιξαν από το 2010 ένα μεγάλο λάκκο θέλοντας να ρίξουν μέσα έναν ολόκληρο λαό.

Λύσεις υπάρχουν και μπορούν να εφαρμοστούν με στόχο να περισωθούν έστω και τα τελευταία ψήγματα υπερυφάνιας των Ελλήνων. Αν ήρθε η ώρα και ο ιστορικός κλήρος να τα υλοποιήσει η Αριστερά, εμένα προσωπικά δεν με ενοχλεί καθόλου.