Ο Δήμαρχος του μέλλοντος πρέπει να είναι εκσυγχρονιστής

Άρθρο του Χρήστου Δημητριάδη, δημοσιογράφου εκδότη και διευθυντή των εφημερίδων ΝΕΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ και Θέμα της Χαλκιδικής

 

Μετά από αρκετό καιρό είμαστε και πάλι μαζί. Έτσι βρίσκω την ευκαιρία να συνομιλήσω μαζί και να σας εκθέσω τις απόψεις μου εν όψει των αυτοδιοιητικών εκλογών του Μαΐου του 2014. Άλλωστε αυτές οι εκλογές είναι πάρα πολύ σημαντικές μιας και πλέον θεσπίζεται η πενταετία. Οι πολίτες λοιπόν είναι υποχρεωμένοι να κάνουν τις σωστές επιλογές ώστε να αναδειχτούν σχήματα και ομάδες που είναι άξιες να φέρουν τον τόπο μπροστά! Οι τοπικές μας κοινωνίες χρειάζονται διαρκείς εξυγιαντικές προσπάθειες και εκσυγχρονιστικές πρωτοβουλίες  για να μπορούν να προσεγγίσουν Ευρωπαϊκούς Δήμους καθώς  βρίσκονται μίλια μακριά αλλά και για να μην βαλτώσουν. Για να μικραίνει ο χρόνος της χαλάρωσης και της ύφεσης, άρα και του κινδύνου παρακμής. Αυτό αποτελεί αξίωμα για την άμιλλα ανάμεσα και στα άτομα, στις γενιές και τις επιχειρήσεις, πυλώνες που είναι χρήσιμοι για να λειτουργήσει μια τοπική κοινωνία και εν κατακλείδι ένας Δήμος.   Κοινωνία χωρίς υψηλές απαιτήσεις, με χαμηλά τον πήχη σε όλες τις εκφάνσεις και τις δραστηριότητες, είναι κοινωνία καταδικασμένη σε υστέρηση και μαρασμό. Διότι αυτή η κοινωνία αναδεικνύει τοπικές ηγεσίες, όπως γίνεται τα τελευταία χρόνια στην Πέλλα, με χαμηλές προδιαγραφές και απαιτήσεις σε έναν μονόδρομο διαρκούς στασιμότητας και οπισθοδρόμησης. Οι τοπικές κοινωνίες της Πέλλας είναι φοβισμένες και φοβικές, ετεροκαθοριζόμενες και ετερόφωτες, ετερόκλητες και ετεροβαρές. Οι τοπικές κοινωνίες των Γιαννιτσών, της Σκύδρας της Έδεσσας και της Κρύας  Βρύσης δείχνουν ότι θεωρούν την πολιτική αναγκαίο κακό για την λειτουργία ορισμένων πολιτειακών νομιμοποιητικών θεσμών όπως είναι και κατεξοχήν ο θεσμός του Α και του Β βαθμούς αυτοδιοίκησης. Είναι κοινωνίες παθητικές σε αντιδράσεις και ανεκτικές και φαινόμενα ανικανότητας, ανεπάρκειας και διαφθοράς, που τελικά στρέφονται εναντίον της. Μάλιστα σε κάποιες εκφάνσεις των τοπικών κοινωνιών δείχνουν αυτές βολεμένες και μαθημένες να κολυμπούν σε λιμνάζοντα νερά. Κοινωνίες των οποίων τα μέλη σε κάθε καινούργιο αναρωτιούνται αν αυτό είναι σήμερα καλό για αυτά. Δείχνουν ότι όλοι μας είμαστε μέλη μιας ανασφαλούς κοινωνίας ανασφαλών πολιτών. Είμαστε μια κοινωνία προσκολλημένη σε παρωχημένες παραδόσεις, τις οποίες δεν αιμοδοτεί, για να χυμώδεις και χρήσιμες. Δυστυχώς και εκ του αποτελέσματος κρίνω ότι ανήκουμε σε μια κοινωνία που αντιστέκεται στη δημιουργική πνοή και εμπιστεύεται το παραμύθι της γιαγιάς. Για τους παραπάνω λόγους λοιπόν σήμερα παρά ποτέ είναι επίκαιρες οι σωστές επιλογές που πρέπει να κάνουν οι πολίτες ώστε να εκλεγούν οι πραγματικά εκσυγχρονιστές τοπικοί μας άρχοντες για να αλλάξουν τις τοπικές μας κοινωνίες και μέσα από την αλλαγή ο τόπος μας να πάει μπροστά και να αρχίσουμε επιτέλους να πλησιάζουμε την κορυφή της αυτοδιοίκησης σε ευρωπαϊκό επίπεδο.