Αναφορές από την Αρχαία Ελλάδα

Αναφορές από την Αρχαία Ελλάδα το καθιστούν σύμβολο χαράς 

και ευτυχίας καθώς συνήθιζαν το στεφάνι στους γάμους να

περιέχει και κλαδιά ρίγανης. 



Η ρίγανη περιέχει πλήθος αιθέριων ελαίων προεξαρχόντων των thymol και carvacrol, που έχει βρεθεί ότι εμποδίζουν τη δράση διαφόρων μικροοργανισμών προφυλάσσοντας τον οργανισμό από διάφορες ασθένειες. Παράλληλα η ρίγανη εμφανίζει και ισχυρή αντιοξειδωτική δράση. 


Συγκεκριμένα... δύο συστατικά της, τα thymol και carvacrol, εμποδίζουν τη δράση των ελευθέρων ριζών και μάλιστα πειραματικά δεδομένα δείχνουν εντονότερη αντιοξειδωτική ικανότητα ακόμα και από δύο συνθετικά παρασκευασμένα αντιοξειδωτικά (BHT και BHA) που χρησιμοποιούνται ευρέως σήμερα στα συσκευασμένα κρέατα. 


Μπορεί η γιαγιά μας να μη γνώριζε ότι το κρέας που έτρωγε περιείχε νιτρικά που συνδυαζόμενα με τις αμίνες του στομάχου δημιουργούσαν νιτροζαμίνες που είναι εν δυνάμει καρκινογόνες ουσίες, ενώ παράλληλα βάζοντας ρίγανη στο κρέας της, προστάτευε τον οργανισμό της από την παραπάνω συμπαιγνία.

 
Ριγανίζοντας λοιπόν το κρέας όχι μόνο του δίνουμε γεύση, αλλά τονώνουμε

 και τη θρεπτική του αξία.

 Μάλιστα, έχει βρεθεί ότι η ρίγανη έχει 12 φορές ισχυρότερη αντιοξειδωτική δράση από το πορτοκάλι, 30 από την πατάτα και 42 από το μήλο.

 Παράλληλα, η ρίγανη αποτελεί πολύ καλή πηγή φυτικών ινών, σιδήρου και β-καροτίνης.

 Οι φυτικές ίνες μειώνουν τα επίπεδα χοληστερόλης και τριγλυκεριδίων στο 

αίμα καθιστώντας ακόμα αρμονικότερη έως και ιδανική τη σχέση ρίγανης-κρέατος.

 Η ποσότητα φυτικών ινών που παίρνουμε βάζοντας ρίγανη στη μερίδα της μπριζόλας που τρώμε είναι περίπου 1 γρ, ποσότητα σχετικά μεγάλη αν αναλογιστούμε ότι ο μέσος άνθρωπος δύσκολα ξεπερνά τα 8-12 γρ/μέρα όταν η συνιστώμενη πρόσληψη φτάνει τα 30 γρ. 

Η Ρίγανη είναι και ένα πολύ καλό μελισσοκομικό φυτό.
Οι μέλισσες την επισκέπτονται με μεγάλη όρεξη, ενώ σε ορεινά κυρίως μέρη

 που υπάρχουν μεγάλες εκτάσεις με ρίγανη βοηθάει σημαντικά στο να γίνει 

ένας ακόμα καλοκαιρινός τρύγος.