Πολύ παλιά στην Αλμωπία

Γράφει ο Μάκης Κωσταντινίδης

Πάμε και σήμερα σε παλιά γεγονότα που αφορούν την μαύρη περιόδο της κατοχής στον Νομό και ποιο συγγεκριμένα στην επαρχία Αλμωπίας όπου οι Βουλγαρίζοντες ελάχιστοι κάτοικοι καταπίεζαν τον πληθισμό με θεμιτά και αθέμιτα μέσα.

Έτσι εν έτη 1943 το λεγόμενο Βουλγαροσυμβούλιο της Αριδαίας αποτελούμενο από σκληροπυρινικούς Βουλγαρίζοντες κατοίκους έκανε συμβούλιο παρουσία 15-20 ατόμων με θέμα τις ληστείες που γινόταν στην περιοχή αλλά ο λόγος ήταν άλλος διότι τις ληστείες και τα εγγλήματα οι ίδιοι τα διεπράταν. Ήταν όμως μια αιτία για να ζητήσουν από την Βουλγάρικη λέσχη της Θεσσαλονίκης να καταληφθεί όλη η επαρχεία Αλμωπίας από τον Βουλγάρικο στρατό για να επέλθει η τάξη και η ασφάλεια. Ήταν Κυριακή 23 Μαρτίου και παρόντες από το άτυμο και παράνομο Βουλγαροσυμβούλιο ήταν οι Βέννος Θωμάς Δέλιος Αναστάσιος Κατσάκης Ιωάννης Αντώνιος Ζούρκας και Δημήτριος Οπλασένης. Η συγκέντρωση έγινε στο σπίτι του Α. Ζούρκα και αμέσως μετά αρχίσαν να διαδίδουν ότι εντός των επόμενων ημερών ο Βουλγαρικός στρατός και άτακτοι κομιτατζίδες που διέπραξαν εγγλήματα και καταστροφές σε χωριά της περιοχής. Να θυμήσουμε ότι η πεδινή Αλμωπία και η Αριδαία καθ’ όλη την διάρκεια της κατοχής ήταν υπό τον έλεγχο και την εποπτεία των Γερμανών.

Πολλές φορές μάλιστα οι Γερμανικές αρχές έπερναν θέση υπέρ των Ελλήνων και των Ελληνικών αρχών ενάντια στα σχέδια και τις προθέσεις των Βουλγάρων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε κάποια συγκέντρωση σε ένα σπίτι παρουσία Γερμανών Βουλγάρων και συνεργατών τους ένας εκ των φιλοβούλγαρων παρισταμένων δήλωσε πως θα πρέπει να είναι τιμή για τον πληθυσμό να είναι και να νιώθουν Βούλγαροι και επενέβει Γερμανός αξιωματικός όλο απορεία και είπε μεταξύ άλλων « Γιατί να είναι τιμητικό να είναι κάποιος Βούλγαρος. Εμείς νιώθουμε υπεριφανοι όταν διαβάζουμε κάτι ελληνικό και είμαστε λάτρεις της Ελλάδος της ιστορίας της και του πολιτισμού τους. Είναι τιμή να είναι κάποιος  Έλληνας και όταν εμείς και οι Βούλγαροι ζούσαν σε σπηλιές οι Έλληνες είχαν παρθενώνες πολιτισμό και δημοκρατία. Εδώ όσον αφορά την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής στον Νομό να πούμε ότι οι Γερμανοί υποχώρησαν από την  Έδεσσα στις 24 Οκτωβρίου του 1944 από τα Γιαννιτσά στις 27 και από την Σκύδρα στις 26 Οκτωβρίου. Από την πόλη της Αριδαίας όμως ένεκα απομώνοσης και του φόβου των Ανταρτών κυρίως του 30^ου συντάγματος του ΕΛΑΣ που δρούσε στο καϊμάκτσαλαν και το Πάϊκο αποχώρισαν πολύ νωρίτερα και συγγεκριμένα στις 9 Σεπτεμβρίου του 1944 αφήνοντας μόνον μια μικρή φρουρά λίγο έξω από τα χωριά Άψαλος και Μαργαρίτα, για να ελεγχει τον δρόμο προς Σκύδρα και  Έδεσσα. Μάλιστα μέχρι και λίγο πριν την οριστική τους αποχώριση οι Γερμανοί εκμεταλευόταν τα ορυκτά που έβγαιναν από ένα λάτομείο κοντά στο χωριό Πολυκάρπη στέλνοντας το πολύτιμο υλικό όταν και όσο μπορούσαν στην Γερμανία.