Η ιστορία θα κυνηγά πάντα αυτούς που το κατεδάφισαν

Περικαλλές Έδεσσας

Συχνά περνάω, κόβοντας δρόμο, μέσα από το πάρκο της πλατείας 25ης Μαρτίου. Πλούσια βλάστηση, ποταμάκια, γεφυράκια, αγάλματα, παιδικές χαρές, όλα όμορφα και καλά καμωμένα. Στο κέντρο του πάρκου, όμως, τώρα το χειμώνα, μια μισογκρεμισμένη παράγκα χαλάει το τοπίο. Λες και γίνεται πόλος έλξης - μαγνήτης σκουπιδιών. Θα μου πείτε, και οι παράγκες καλές είναι, χρήσιμες, στεγάζουν κάποια όνειρα.

Ιδίως το καλοκαίρι, που η παράγκα λειτουργεί σαν club, στεγάζει τον πόθο των νέων για όνειρα και ζωή. Δεν είναι άσχημο. Κάπου και οι νέοι πρέπει να ονειρεύονται και είναι ιδανικό το σημείο. Ω! τραγική ειρωνεία! Οι νέοι ενοικιαστές, ευαίσθητοι στην ιστορία του τόπου μας, ονόμασαν το club "Περικαλλές" και το στόλισαν με φωτογραφίες του Γυμνασίου, από την ανάλογη έκδοση της Λαογραφικής Εταιρείας, ως ελάχιστο φόρο τιμής. Γιατί, κάποτε, προ "αμνημονεύτων" χρόνων υπήρχε εκεί κάποιο "Γυμνάσιο Εδέσσης" που το χαρακτηρίζανε Περικαλλές. Τι ειρωνεία ! Η ιστορία θα ξυνηγά πάντα αυτούς που το κατεδάφισαν.

Και τότε οι νέοι της εποχής ονειρεύονταν πως θα χτίσουν το μέλλον τους. Τι σύμπτωση στον ίδιο χώρο! Μ υπάρχει διαφορά; Θα πρέπει να υπάρχει. Το Γυμνάσιο δεν ήτανε παράγκα. Ήταν το νεώτερο μνημείο της Έδεσσας, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν ο Παρθενώνας της πόλης. Μη με βάζετε σας παρακαλώ να συγκρίνω, κινδυνεύω να μην φανώ αντάξια των παππούδων μας. Εκείνοι χτίσαν το Περικαλλές Γυμνάσιο Εδέσσης σε χρόνους χαλεπούς, κι' εμείς το γκρεμίσαμε και στη θέση του χτίσαμε την παράγκα!! Μπορούμε να επανορθώσουμε; Έχουμε την δύναμη και την θέληση;

Μα τι θέλει μια σύγχρονη και συγκροτημένη πόλη για να λειτουργήσει; Η δωρεά για το αρχαιολογικό μουσείο υπάρχει, μπορεί να γίνει, αν απαλλοτριωθούν τα οικόπεδα. Μας λείπει ένα κτίριο όπου θα στεγασθούν η βιβλιοθήκη και η Πινακοθήκη, για να προβάλλουμε έτσι την πνευματική, ιστορική και καλλιτεχνική διάσταση της πόλης μας. Στην θέση λοιπόν της παράγκας του club μπορεί να κτισθεί ένα κτίριο όμοιο με το παλαιό Γυμνάσιο εμβαδού 300m2 χώρος που ελάχιστα θίγει το πάρκο συνολικού εμβαδού άνω των 5 στρεμμάτων.

Έτσι πετυχαίνουμε δυο πράγματα: από τη μια ξεπλένουμε την ντροπή για το γκρέμισμα του (ενός συλλογικου έργου), από την άλλη αφήνουμε στους νέους μια Βιβλιοθήκη και μια Πινακοθήκη, που σιγά - σιγά θα οργανωθεί εκεί για να ολοκληρώσουμε έτσι τα κενά στο παζλ της πόλης. Ο νέος δήμαρχος που θα αναλάβει ας κοιτάξει το θέμα με προσοχή.

Γεωργία Σιώρη