Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΤΕΛΙΚΟΥ –Ν

Κάτι που μπερδεύει αρκετά πολλούς από εμάς στο λόγο, είτε στο γραπτό είτε στον προφορικό είναι η χρήση του τελικού –ν στα άρθρα τον, την, στο αριθμητικό και αόριστο άρθρο έναν, στην αντωνυμία αυτήν, την και στα άκλιτα δεν και μην. Το τελικό –ν άλλες φορές φυλάγεται και άλλες χάνεται.

Φυλάγεται, όταν η επόμενη λέξη ξεκινάει με φωνήεν ή με σύμφωνο στιγμιαίο ( κ, π, τ, μπ, ντ, γκ, ξ, ψ), π.χ. τον Κώστα, μην περπατάς, τον είδα...

Χάνεται, όταν η επόμενη λέξη ξεκινάει με σύμφωνο εξακολουθητικό ( γ, δ, χ, θ, φ, μ, ν, λ, ρ, σ, ζ), π.χ. το Γιάννη, δε θέλω, μη μείνεις... Σε ορισμένες περιπτώσεις το τελικό –ν του άρθρου τον μπορεί να διατηρείται, ακόμη κι αν ακολουθεί εξακολουθητικό σύμφωνο, μόνο όταν πρόκειται να αποφευχθεί η αμφιβολία για το γένος του κύριου ονόματος, στο οποίο αποδίδεται.

v  Το αρνητικό μη(ν) χάνει το τελικό –ν, ακόμη κι αν ακολουθεί λέξη που ξεκινάει με φωνήεν ή με στιγμαίο σύμφωνο, μόνο όταν χρησιμοποιείται σε απαγορευτική πρόταση ή ως στερητικό επιθέτων π.χ. μη παρακαλώ, ο μη ευνοΪκός...

v  Το σαν διατηρεί πάντα το –ν, π.χ. σαν λύκος.

                                                                                                   Λένα Ανθάκη, Φιλόλογος