Aυτός ήταν ο αληθινος Σουλεϊμάν! - Μάθετε τα πάντα για την ιστορία του

O  Σουλεϊμάν υπήρξε ένας από τους σκληρούς και αδίστακτους, διώκτες του Ελληνισμού, κατέλαβε την Ρόδο, σφαγίασε και εξανδραπόδισε τον λαό της Κέρκυρας μαζί δε με τον Σελίμ Α΄, τον οποίον διαδέχτηκε, ήταν ένας από τους οργανωτές των μεγάλων εκστρατειών του παιδομαζώματος.
Ένας μάλιστα από τους καρπούς αυτού του παιδομαζώματος, ήταν…..ο περίφημος βεζίρης του, ο Ιμπραήμ πασάς, γιος ελληνορθόδοξης οικογένειας από την Πάργα, στενός φίλος του Σουλεϊμάν.
Κατά την βασιλεία του η Οθωμανική αυτοκρατορία έφτασε στη μέγιστη γεωγραφική της επέκταση και στο απόγειο της δύναμής της. Υπήρξε ο επιφανέστερος των σουλτάνων.
Σύμφωνα με τον μεγάλο Οθωμανό ιστορικό, Lord Kinross, ο Ιμπραήμ ήταν ο μεγάλος εραστής του Σουλεϊμάν με τον οποίο… συχνά μοιράζονταν την αυτοκρατορική κλίνη προς μεγάλη ζήλια και φθόνο της σουλτάνας Χιουριέμ, η οποία τελικά κατάφερε και τον εξόντωσε.

Εκείνο όμως που δεν προβάλλεται στην τηλεοπτική σειρά και είναι μια ευκαιρία για τους Νεοέλληνες να μάθουν μερικά πράγματα, είναι ότι ο Σουλεϊμάν, (σύμφωνα με τον μεγάλο Τούρκο ιστορικό Χαλίλ Ινανλτσίκ ), ήταν από τους πιο σκληρούς σουλτάνους στην εφαρμογή του Σεριάτ, δηλαδή του άτεγκτου ισλαμικού νόμου.
Η εποχή του χαρακτηρίζεται από την εγκαθίδρυση ενός φανατικού ισλαμικού καθεστώτος που το πλήρωσαν με οδυνηρό τρόπο οι χριστιανοί ραγιάδες της αυτοκρατορίας. Το καθεστώς αυτό εκδηλώνονταν στην καθημερινή ζωή με σκληρές σκηνές βίαιης τιμωρίας των παραβατών του ισλαμικού νόμου. Μάλιστα το 1537, όλοι οι επαρχιακοί διοικητές της αυτοκρατορίας ειδοποιήθηκαν πως όποιος αμφισβητούσε τα λόγια του Προφήτη, έπρεπε να εκτελείται.
Ο πατέρας του, ο Σελίμ ο πρώτος, είχε συλλάβει την πρωτοφανή ιδέα να προτείνει στην κυβέρνηση του να υποχρεωθούν όλοι οι χριστιανοί της αυτοκρατορίας να γίνουν μουσουλμάνοι, κάτι που τελικά απορρίφτηκε για πολλούς λόγους, (οι Οθωμανοί σαν πονηροί κατακτητές χρειάζονταν τους χιλιάδες υποτελείς χριστιανούς για να τους υπηρετούν). Ο ίδιος δε ο Σουλεϊμάν επανήλθε στο θέμα το εξισλαμισμού και ζήτησε να κατασχεθούν όλες οι ορθόδοξες εκκλησίες της Κωνσταντινούπολης, κάτι που τελικά αποφεύχθηκε από τον Σεΐχουλισλάμ, (θρησκευτικό ηγέτη), με το αιτιολογικό ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει αφού ο ίδιος ο Πορθητής δεν το έκανε. Αυτός λοιπόν είναι ο περίφημος Σουλεϊμάν, που τώρα δοξάζεται από τα ελληνικά χαζοκούτια. Κι ωραία όλα αυτά, αλλά μια απορία έχω. Εμείς τι στην ευχή δουλειά έχουμε με το Σουλεϊμάν;
Εκτός αν κοντεύουμε να πιστέψουμε πως είμαστε απόγονοί του. Βέβαια οι γείτονες ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Ακριβές και προσεγμένες παραγωγές που διαφημίζουν μια ψεύτικη εικόνα του τουρκικού λαού. Ηθικοί, ανθρωπιστές, μπεσαλήδες, φιλειρηνικοί. Εμείς όμως; Πού είναι μια τηλεοπτική σειρά με τη ζωή π.χ. του Ιωάννη Καποδίστρια, του Αριστοτέλη, του αυτοκράτορα Ηράκλειου, του Καραθεοδωρή, της αυτοκράτειρας Ελένης, του Μακρυγιάννη, του Παπανικολάου, του Ρήγα Φεραίου και πόσων ακόμη που θα χρειαζόμασταν ολόκληρες σελίδες για να τους παραθέσουμε; Πού είναι μια τηλεοπτική σειρά για τη ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου; Κάτι ξένοι μόνο καταπιάστηκαν με αυτόν και τα έκανα θάλασσα προσβάλλοντας τη μνήμη του.
Η ιστορία μας είναι γεμάτη σπουδαίες προσωπικότητες των τεχνών, των γραμμάτων, της επιστήμης, της διανόησης, της πολιτικής και της στρατηγικής. Μα δεν υπάρχει ούτε ένα πρόσωπο μέσα από την ιστορία μας που να αξίζει να δούμε τη ζωή του σε τηλεοπτική σειρά και να την προωθήσουμε στο εξωτερικό; Ή μήπως αυτές οι πρακτικές δε στοιχειοθετούν μια έξυπνη άσκηση εξωτερικής πολιτικής; Τι πιο αποτελεσματικό από το να μπαίνεις επίσημα κάθε βράδυ στα σπίτια ενός λαού προβάλλοντας ένα πρόσωπο που μόνο αγαπητό μπορεί να σε καταστήσει; Έχω ξαναγράψει για τα τουρκικά σίριαλ και τους λόγους που πετυχαίνουν.
Εν προκειμένω όμως ένα πράγμα αυτή τη φορά με απασχολεί. Εμείς στερέψαμε από ιστορία για να την προβάλλουμε; Σου-λεϊ-μαν ο μεγαλοπρεπής σου λέει ο άλλος… Και νεοέλληνες οι δουλοπρεπείς ας μου επιτραπεί να προσθέσω!
Ε ρε ένας Αλέξανδρος που μας χρειάζεται Να εμπνεύσει και να οδηγήσει!….
Ο εραστής του Σουλεϊμάν του μεγαλοπρεπούς
Ο μεγάλος οθωμανός αυτοκράτορας που έγινε τηλεοπτικός εθισμός, είχε πολλά περισσότερα εκλεκτικά πάθη από αυτά που μια οικογενειακή σαπουνόπερα μπορεί να σηκώσει και “ερωτικούς” δεσμούς με την Ελλάδα.
Για τους πιο παρατηρητικούς, αυτούς που κοιτάζουν πίσω από την σεμνοτυφία της επιφάνειας, στον αγεωγράφητο χώρο που μόνο…. τα βλέμματα και οι ανεπαίσθητες χειρονομίες προσδιορίζουν και ταυτόχρονα προστατεύουν από τα αδιάκριτα μάτια, οι υποψίες είναι φανερές ακόμα και μέσα από το σίριαλ που σκίζει τόσο στην Ελλάδα όσο και στην γείτονα χώρα.
Ναι, σαφέστατα η Χιουρέμ Σουλτάν είναι το μεγάλο φανερό πάθος του Σουλεϊμάν, η γυναίκα που κατάφερε τα ακατόρθωτα και έγινε από σκλάβα του χαρεμιού βασιλομήτωρ και πρώτη γυναίκα της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας της εποχής της.
Όμως ο βασικός της αντίζηλος, δεν ήταν ποτέ στην ουσία η Μαχιντεβράν η οποία από νωρίς, όπως είναι φανερό και στη σειρά, είχε χάσει τη μάχη.
Ο βασικός της αντίζηλος, στην καρδιά αλλά και στο πληθωρικό κρεββάτι του σουλτάνου Σουλεϊμάν, ήταν ένας Έλληνας. Που έγινε βεζίρης.
Ο Πάργαλης Ιμπραήμ. Ο χριστιανός ορθόδοξος, γιος ενός Έλληνα ψαρά από την Πάργα της Ηπείρου που πουλήθηκε σαν σκλάβος από πειρατές στην αυτοκρατορική αυλή, και από την παιδική του ηλικία, έγινε έμπιστος φίλος, του νεαρού τότε Σουλτάνου, γερακάρης του, Βεζίρης του οθωμανικού κράτους, γαμπρός του μετά το γάμο του με την αδελφή του Σουλεϊμάν, Χατιτζέ και εραστής του ίδιου. Για να καταλήξει δολοφονημένος από το χέρι του.
Όχι τυχαία ο μεγαλύτερος εχθρός της Χιουρέμ στην οποία έβλεπε έναν ισχυρό αντίπαλο στην καρδιά του Σουλείμάν, ο Ιμπραήμ, όπως γράφει και ο Anthony A. Goodman στο βιβλίο του “Shadow of a war”, ήταν αχώριστος με τον Σουλτάνο από τα χρόνια της μοναχικής εφηβείας και των δύο τους.
Τα δύο αγόρια λάτρευαν την ανάγνωση και περνούσαν πολλές ώρες μαζί μελετώντας ιστορία, έχοντας ίνδαλμα τον Μέγα Αλέξαντρο και διαβάζοντας φωναχτά ο ένας στον άλλο.
Ο Ιμπραήμ ψυχαγωγούσε τον Σουλεϊμάν τραγουδώντας του και παίζοντας του βιολί. Ψάρευαν, κυνηγούσαν, κολυμπούσαν, έτρωγαν μαζί και πολλές φορές μοιραζόντουσαν το ίδιο κρεββάτι εξερευνώντας τη σεξουαλικότητά τους μέχρι τη στιγμή που το ενδιαφέρον του Σουλτάνου στράφηκε στο χαρέμι του με σκοπό την απόκτηση διαδόχων.
Αλλά ακόμα και τότε περνούσαν το μεγαλύτερο μέρος της μέρας και της νύχτας μαζί.
“Ο Σουλεϊμάν εξαρτιόταν από την πίστη του μακρόχρονου φίλου του…Ο Ιμπραήμ, ασχέτως από τους τίτλους που τον συνόδευαν, συνέχισε να είναι ο πιο πιστός του φίλος, σύμβουλος, αδελφός του και συχνά εραστής του.
Τα ήθη της Οθωμανικής Τουρκίας δεν ήταν διαφορετικά από αυτά της αρχαίας Σπάρτης όπου στις συνθήκες μάχης ήταν πολύ πιο πιθανό ένας πολεμιστής να κάνει ότι μπορεί προκειμένου να μην ντροπιάσει τον εαυτό του, παρουσία του εραστή του” γράφει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας.
Για την πτώση και την εκτέλεση του Ιμπραήμ λόγω υποψιών προδοσίας, πολλοί υποδεικνύουν ως υπεύθυνη την Χιουρέμ και την επιρροή της στον Σουλεϊμάν.
Κάποιοι άλλοι, αναφέρουν ότι αυτό συνέβη όταν ο Σουλτάνος ανακάλυψε την ερωτική σχέση του Ιμπραήμ με τον Βενετό έμπορο, πρεσβευτή και έμπιστο του οθωμανικού παλατιού και πολιτικού συνδέσμου του με πολλές ευρωπαϊκές αυλές, Λουδοβίκο Γκρίτι.
Μετά την εκτέλεση του, Ο Σουλεϊμάν, μετανιωμένος, εξέφρασε τον πόνο του σε πολλά από τα ποιήματά του, τα οποία υπέγραφε με το ψευδώνυμο Mουχιμπί, το οποίο μεταφράζεται περίπου ως “εραστής” ή “αγαπημένος”. Το ίδιο ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσε στα ερωτικά του ποιήματα απέναντι στη Χιουρέμ. Αλλά αυτή είναι μια ιστορία, που δεν ‘χωράει’ σε όσους βλέπουν τον έρωτα και την ιστορία σαν σαπουνόπερα. Πιθανότατα γιατί, τους τρομάζει το πάθος.
Πηγή: freepen